سالن زیبای غرب تهران

سالن زیبای غرب تهران : زیرا فضای محدود پذیرفته شده بود اما حرکت کمی داشت. برای قضاوت در مورد سرعت بالا آمدن جزر و مد، استوارت دستور داد دو سنگ بزرگ را روی یک برجستگی صخره ای قرار دهند که سطح آن در این زمان فقط با آب یکنواخت بود. با ترک محل و بازگشت پس از مدتی، آنها را کاملاً پنهان یافتند.

سالن زیبایی سپس دو نفر دیگر را در نقطه‌ای کمی بالاتر قرار دادند، و روی برگرداندند و به ندرت امیدوار بودند که دوباره آنها را ببینند. اما خوشحالی آنها از بازگشت چه بود که نه تنها دو نفر آخر را خشک کردند، بلکه دو نفر اول را کاملاً بیرون از آب یافتند. بنابراین آنها مطمئن شدند که جزر و مد به بالاترین حد خود رسیده است.

سالن زیبای غرب تهران

سالن زیبای غرب تهران : اما اکنون دردسر دیگری به وجود آمد که هر لحظه تهدیدی برای افزایش رنج کشتی شکستگان می کرد. از آنجایی که امواج برای ساعت‌ها بر سرشان می‌تابید، مقدار زیادی آب دریا را بلعیده بودند، این تشنگی سوزان ایجاد می‌کرد، که با اشباع شدن کامل لباس‌هایشان با آب شور، تشنگی شدیدی ایجاد می‌کرد.

در حالی که به این ترتیب رنج می برد، یک شی شناور بر روی سطح آب، و نزدیک شدن به ساحل، که نوید کمک در این لحظه از ضروری دیده می شود. یکی از گروهبان ها اولین کسی بود که به آن اشاره کرد و با عجله به سمت استوارت رفت و گفت که یک چلیک توسط امواج تا لبه سنگ شسته می شود و او مطمئن است که حاوی رم است.

ستوان که از تأثیر نوشیدنی قوی بر مردان به عنوان بزرگترین شر ممکن می ترسید، به گروهبان دستور داد که به محض رسیدن به ساحل آن را غرق کند. چلیک نزدیک‌تر شد – موج عظیمی آن را بلند کرد و روی سنگ خشک کرد.

گروهبان نتوانست دستور استوارت را اطاعت کند – سربازها بلافاصله دور آن جمع شدند و وقتی که به آرامگاه ناهموار فرود آمدند، کمی شکستند و با خوشحالی آنها متوجه شدند که نگه می دارد – نه رام، بلکه شیرینی خالص. ۱۶۲آب، و به اندازه ای که همه بتوانند به میزان رضایت خود بنوشند. بدین ترتیب که از ترس غوطه ور شدن و عذاب تشنگی رهایی یافتند.

امید تازه و شجاعت فزاینده ای در سینه کشتی شکسته ها پدید آمد و شروع به فکر کردن در مورد اینکه چگونه می توانند وضعیت خود را بهتر کنند، اولین اقدام آنها این بود که مکانی راحت برای آنها آماده کنند. ستوان مجروح آنها، که به نظر می رسید به سرعت از دست دادن خون و تأثیر تلاش های شدید خود در حال غرق شدن است.

گوشه‌ای از صخره، بالاترین سطح بالای دریا، سطح صاف‌تری نسبت به بقیه داشت. آنها علف های لغزنده دریا را از محل پاک کردند و شنل را دور او پیچیدند و او را دراز کشیدند. دو سرباز، یکی در دست راست، دیگری در سمت چپ، در نزدیکی دراز کشیدند تا او را از نسیم برنده دریا محافظت کنند، برخی دیگر در مقابل آنها دراز کشیدند.

بنابراین هرمی از اجساد را تشکیل دادند که برای مجروحان پناهگاهی از باد و باران ایجاد کرد. . بقیه سربازان خود را روی سطح صخره‌ای انداختند، جایی که می‌توانستند جایی پیدا کنند، و در چند لحظه چنان به خواب عمیقی فرو رفتند که گویی در مجلل‌ترین اتاق خوابیده بودند. روز به پایان رسید، اما مه همچنان ادامه داشت.

باران به صورت سیل آسا بر روی آن مردان نیمه برهنه بارید و باد نافذ شمال شرقی آنها را در حالی که در لباس های نازک و آغشته به دریا بر سرشان فرو می برد، لرزاند. در نهایت تمام میل به خواب از بین رفت و هر یک از مکان های اسکان ناخوشایند خود بلند شدند و به امید کشف یک کشتی تحویل دهنده به شب تاریک نگاه کردند.

سالن زیبای غرب تهران : گاهی سکوتی که بر جزیره کوچک حاکم بود با فریاد شادی آور «کشتی! یک کشتی!” اما بلافاصله پس از آن، مقداری فوم کاکلی بلند می شود ۱۶۳بالای امواج اطراف، نشان می دهد که چه چیزی باعث این توهم شده است. درد و رنج مردان ناراضی پس از این یک تسکین کوتاه دوباره افزایش یافت، جزر و مد بیشتر از قبل شد.

زیرا باد اکنون به سمت غرب کوبیده شده بود، مانند ابتدا هیچ تأثیر بازدارنده ای از آن وجود نداشت. دریا، گویی که صخره را بخشی از قلمرو خود می‌دانست، بالاتر و بالاتر می‌رفت، تا اینکه سرانجام تنها یک نقطه خشک باقی ماند که سربازان آنقدر نزدیک روی آن قرار گرفتند، به طوری که آنهایی که در وسط ایستاده بودند.

به سختی می‌توانستند نفس بکشند. همه بر این باور بودند که مرگ نزدیک است – تمام امید رهایی از دل هر یک از بین رفته بود، و هر یک از طرفین به ظاهر محکوم به فنا که می توانست افکار خود را در آن ساعت وحشتناک کنترل کند، آخرین تلاش خود را برای صرف دعا فراخواند. همانطور که در سکوت با قلب‌هایی که از خاموشی کامل امید تاریک شده بودند ایستاده بودند.

نور قرمزی بر فراز امواج غلتان دیده می‌شد – درخشش سرخ‌رنگ آن در حالی که به زوزه‌های کلاهک سفید نگاه می‌کرد باعث شد آن قلب‌های غرق‌شده با فعالیتی دوباره به تپش بپردازند. آنها به دور به دریا خیره شدند، اما کسی صحبت نکرد.

در یک لحظه بیشتر شکل یک کشتی دیده شد، تاریک اما مطمئناً در مه فراگیر. صدای بلند و شادی که از سربازان کشتی شکسته ترکید، به کسانی که در کشتی فرستاده شده بودند برای نجاتشان ثابت کرد که صخره هنوز زیر آب است و زندگی آنجاست و آنها با حسن نیت فراوان به شادی پاسخ دادند. پس از آن به نظر می رسد که برخی از ملوانان سعی کرده اند با قایق شادی آور به ساحل برسند.

که آنها با زحمت و خطر زیادی مواجه شدند، اما در نهایت آنقدر خوش شانس بودند که با دو کشتی ماهیگیری آمدند. یکی از آنها قبلاً افسران و زنان را از صخره بزرگتر گرفته بودند و در ساحل فرود آورده بودند.

سالن زیبای غرب تهران : دیگری برگشت تا از سربازان مراقبت کند، اگرچه ناخدای کشتی شکسته اعلام کرد که انتظار یافتن هر یک از آنها زنده است احمقانه است. زیرا او متقاعد شده بود که “صخره غرق شده” مدت ها قبل از آن در زیر آب های کف آلود پنهان شده بود.