سالن زیبایی بانل سعادت اباد

سالن زیبایی بانل سعادت اباد جاده‌ها در حال بهبود بودند، جاده‌های دیگری ساخته می‌شدند؛ راه‌آهن‌های مدفون در حال حفاری، صاف کردن فلزات یا تعویض در صورت خمیدگی بیش از حد بودند. بازوهایش نیز با حالتی مستقیم آویزان بودند که نشان دهنده خستگی زیاد انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود. در حالی که لوازم در انبار نگهداری می‌شدند و پرستاران زن برای استراحت لازم بازنشسته شده بودند. جراح مشهور جهانی، دکتر بارو را همراهی سالن آرایشگاه در تهران کرد.[صفحه ۱۸۰]کمی پایین‌تر از ایستگاه‌های رختکن، مخصوصاً برای دیدن واحد خودش که از اواسط آوریل در این بخش مستقر بود.

سالن زیبایی : او گفت: «آقای دکتر» – سپس با انگلیسی زیبایی ادامه داد – «من از شجاعت زنان آمریکایی شما که به من کمک کرده‌اند بسیار تحت تأثیر قرار گرفته‌ام. یکی سالن آرایش و زیبایی هست – اما چرا یکی را ذکر کنم، وقتی همه آنها در ذهن من ستون‌های باشکوه عاج را تداعی می‌کنند؛ خالص در قدرت و یقینشان، بلور در افکار و اعمالشان! تخت عمل من یک معبد یونانی بهترین سالن زیبایی در تهران است، آقای دکتر، وقتی آن را احاطه می‌کنند.» بارو با غرور گفت: «چه ادای احترام زیبایی.» «نه به زیبایی، آقا، به زیبایی الهام و کمکی که یکی از آنها به من داده است.» او در حالی که مثل یک دختر سرخ شده بود.

سالن زیبایی بانل سعادت اباد

سپس با لبخندی مسری و رک ادامه داد: «ما در حاشیه سرزمین بی‌صاحب یاد می‌گیریم که رک و صریح باشیم – شاید به این دلیل که هرگز نمی‌دانیم در چه لحظه‌ای ممکن است لب‌هایمان کاملاً بسته شود، ارزش بیان بی‌باکانه آنچه در ذهنمان است را درک می‌کنیم؛ بنابراین، با این جمله به شما پایان می‌دهم که، در کنار یک با پیروزی متفقین، بزرگترین امید من این است که او متقاعد شود پس از پایان جنگ، در پاریس سهمی از ثروت مرا به اشتراک بگذارد!

بارو لبخند زد: «برای هیچ دختری آرزوی شانسی بهتر از این نمی‌کنم. برای ما در خانه، تو مثل یک نیمه‌خدا هستی، یک جادوگر، که…» «آه، آقا، من واقعاً هیچ کاری نکرده‌ام تا اینکه به اینجا آمدم، جایی که همدردی و شجاعت او باعث شده چیزهای جدیدی ببینم! به او می‌گویم که این ویژگی‌ها را از یک مادر فرشته و یک پدر سرخپوست آمریکایی به ارث برده است.» هر دو مرد با خوشحالی خندیدند؛ دکتر بارو در آن لحظه اصلاً خیال نمی‌کرد که این دختر آمریکایی، که همه اطرافیانش او را دوست داشتند، دختر یکی از دوستان قدیمی‌اش باشد که در هیلزدیل مشغول ویرایش – یا شاید هم ویرایش؟ – یک روزنامه بود.

بونسکورس در حالی که قدم می‌زدند ادامه داد: «می‌بینی که به اینجا نزدیک شده‌ایم.» بارو پاسخ داد: «من از اینکه زن‌ها اینقدر نزدیک به خط مقدم بودند، تعجب کرده بودم.» «خب، آقا، در بعضی قسمت‌ها این موقعیت برایشان امن‌تر از عقب‌تر است – البته فقط وقتی توپخانه و خط مقدم ما به اندازه اینجا قوی باشد و ایستگاه‌های رختکن هم به اندازه اینجا به خوبی محافظت شده است. هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم جرات کنه با ما بجنگه.» «باور نمی‌کنم که او باشد.» پاسخ کابوی سابق این بود. تگزاس کمتر از مارک حاضر بود با دیدی خیرخواهانه به دشمنش نگاه کند. «بهت می‌گم که این چیزی جز یک بلوف نیست؛ و پشتش هم یه راز هست. اون بزدلِ بی‌عرضه که نمی‌تونه ذره‌ای ازت رو بگیره.» مارک به آرامی با خود اندیشید: «نمی‌فهمم چطور می‌تواند کار دیگری بکند. اگر اردوگاه را زیر نظر داشته باشیم، نمی‌تواند ما را گیر بیندازد. و نمی‌تواند ما را جایی که شما اسلحه‌هایتان را گذاشته‌اید، گیر بیندازد، نه؟» تگزاس با وحشت نفس نفس زد.

سالن زیبایی بانل سعادت اباد گفت: «وای! شرط می‌بندم که نمی‌تونه!» دیگری پرسید: «خب، پس چه کاری از دستش برمی‌آید؟» «نمی‌دانم.» با تردید جواب داد. «اما شرط می‌بندم یه چیزی هست، یه چیز بدجنسی هم هست! به هر حال، می‌خوام یه چیزی رو پیشنهاد بدم. بیا ما هفت نفر قسم بخوریم – هر هفت نفرمون – که مهم نیست چیکار می‌کنه و هر تلاشی می‌کنه – اون هوا رو لیس می‌زنه و با عجله بیرون می‌ده. هی؟» دیویی فریاد زد: «خدایا، زندگی بهتر!» تگزاس با هیجان اضافه کرد: «اگر مارک آسیبی ببیند، بقیه‌ی ما آسیب خواهیم دید.» احساسی که کشیش با جمله‌ی همیشگی و موقرش «بله، به زئوس قسم!» تکرار کرد. این ایده، هفت نفر از عوام را درست در جای درست گیر انداخت.

بانل

آنها همان جا با هم دست دادند و پیمانی محکم بستند. متن آن چنین بود: «در حالی که، بول هریس یه آدم شروره.» «تصمیم گرفتیم که اگر امشب با مارک مبارزه نکند – که نمی‌کند – فردا حسابی کتکش بزنیم. و اتفاقاً – وای – مری ونس و آن دو نفر دیگر را هم کتک بزنیم!» این قطعنامه جالب که به اتفاق آرا با اکثریت چهارده نفر تصویب سالن زیبایی در تهران شد – زیرا همه مشتاق بودند دو بار رأی دهند – هفت نفر موافقت کردند که موضوع ناخوشایند را از ذهن خود دور کنند و به کاری که برای آن آمده بودند، یعنی پاکسازی بقایای «ضیافت» خود، بپردازند. بر این اساس، آنها با عجله در جنگل به راه خود ادامه دادند. حتی اگر آنها داوطلبانه این موضوع را کنار نگذاشته بودند.

حتماً به سرعت آن را فراموش کرده بودند. زیرا قرار بود تا چند دقیقه دیگر اتفاق بسیار هیجان‌انگیزی رخ دهد. ذکر این نکته مستلزم گریزی کوتاه از داستان ماست. محل ضیافت دیشب فقط حدود دویست یارد از اردوگاه فاصله داشت، بنابراین پسرها خیلی دور نبودند. وقتی به آنجا رسیدند، بوته‌ها را کنار زدند و با عجله به داخل محوطه دویدند. لحظه‌ای بعد، همه با هم ایستادند و فریادی از تعجب سر دادند. دلیلش کاملاً واضح بود. وقتی شب قبل با عجله‌ی وحشتناکشان آن نقطه را ترک کردند. زمینی پر از آذوقه و خوراکی به جا گذاشته بودند. و حالا هیچ اثری از هیچ چیز دیده نمی‌سالن زیبایی در تهران شد.

حتی خرده‌ای از نان پای! هفت نفر آنقدر غافلگیر شدند که برای لحظه‌ای حتی نتوانستند هیچ توضیحی را حدس بزنند. بالاخره مارک پرسید: «ممکن بهترین سالن زیبایی در تهران است کسی از اردوگاه اینجا بوده و همه چیز را خورده باشد؟» تگزاس اعتراض کرد: «اما آنها که همه چیز را نمی‌خوردند! انواع و اقسام خرده‌ها و ضایعات و…» «روحش شاد! بله،» حرف سرخپوست را قطع کرد. «چون تقریباً داشتم یک پای کدو حلوایی را تمام می‌کردم که مجبور شدم آن را زمین بگذارم و فرار کنم. پای خیلی خوبی هم انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود.» مارک با لبخندی به مشاهده‌ی غم‌انگیز ایندین گفت: «شاید نوعی حیوان بوده. شاید سنجاب و پرنده و از این قبیل چیزها.» تگزاس پیشنهاد داد: «یا شاید یک پلنگ کوهستانی.» سرخپوست از این فکر وحشتناک رنگش پرید و زیر لب غرغر کرد: «روحش شاد! اینجا پلنگ سالن آرایش و زیبایی هست؟» اضافه کرد.

سالن زیبایی بانل سعادت اباد تگزاس با چشمکی پاسخ داد: «خیلی از آنها.» سپس رو به استانارد سالن آرایشگاه در تهران کرد: «نظرت چیه، پارسون؟» کشیش گلویش را با یک «اهم!» جدی و متفکرانه صاف کرد.