سالن زیبایی عروس در پونک

سالن زیبایی عروس در پونک او به دیدن عمه استورر می‌رود و «آنکل استورر را آنقدر بیمار می‌بیند که اتاقش را ترک می‌کند. وقتی پایین رفتم، به خانم ویتول زنگ زدم و باید به شما بگویم که آقا و خانم ویتول هر دو بیمار هستند، خانم ویتول روماتیسم دارد.» بعداً: «اینجا دوران بسیار بدی را گذرانده‌ام، حتی یک نفر را نمی‌شناسم که سرماخوردگی شدید گرفته باشد (همه در آنکل استورر بستری شده‌اند).» به نظر می‌رسد آب و هوا افتضاح بوده بهترین سالن زیبایی در تهران است. تقریباً هر نوشته‌ای به آب و هوا می‌پردازد و فقط در ماه مه است که به گرما اشاره‌ای می‌شود.

سالن زیبایی : حتی در ماه ژوئن می‌خوانیم: «تمام هفته گذشته تا شنبه بسیار سرد و بارانی انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود.» کولاک مانع از آن می‌شود که او در ششم دسامبر با «آنکل جاشوا» و در چهاردهم دسامبر با یکی دیگر از خانم ویتول غذا بخورد. شب کریسمس ۱۷۷۱ «سردترین روزی بود که از زمان حضورم در نیوانگلند داشتیم» و همه مردم خارج از کشور «باید برای گرم نگه داشتن خود بدوند». باران یکشنبه روز دوشنبه یخ زد، به طوری که «راه رفتن آنقدر لغزنده و هوا آنقدر سرد بود که عمه‌ام این روزها تصمیم گرفت من را برای قلیانش انتخاب کند.» ۱۳ فوریه «روز سرد و گزنده‌ای» بود.

سالن زیبایی عروس در پونک

دوباره «سرمای گزنده». در ۲۲ فوریه، در یادداشت هواشناسی آمده است: «از حدود اواسط…[۱۹۷] آخر دسامبر. تا این هفته، ما یک سری هوای سرد و طوفانی داشتیم – هر کولاک (که به وفور داشتیم) به جز اولین کولاک با باران تمام سالن زیبایی در تهران شد.

به این معنی که برف آنقدر سفت شد که تندبادهای شدید در شمال غربی خیلی زود آن را و همه چیز را روی زمین به یخ تبدیل کردند، که امروز و شب از یک تا سه، چهار و، به گفته آنها، در بعضی جاها، پنج فوت ضخامت داشت، در خیابان‌های این شهر. صبح شنبه گذشته کولاک برف شروع شد که تا ساعت ۴ بعد از ظهر ادامه داشت و سپس به باران تبدیل شد، از آن زمان هوای گرم با رگبارهای باران زیاد داشته‌ایم، یکی امروز صبح کمی قبل از روز، همراه با رعد و برق. خیابان‌ها در تمام این هفته بسیار مرطوب بوده‌اند، آب مانند رودخانه‌ها جاری بوده است، به طوری که من نمی‌توانستم به مدرسه بروم. با وجود آب و هوا، آنا و عمه دمینگ مرتباً به «جلسه» می‌روند، و گاهی اوقات همسایه‌های مهربانی مثل آقای سولی و «آقای ولز» که در کالسکه‌شان جا می‌گیرند، به آنها لطف می‌کنند.

قرار است آنا همیشه متن و تا جایی که می‌تواند از خطبه را در دفتر خاطراتش بنویسد، و گاهی اوقات عمه دمینگ قلمش را به کار می‌گیرد، تأثیر آن کمی شبیه به نامه آقای ولر بزرگ به سام است. او خطبه‌های آقای هانت را دوست دارد.[۱۹۸] بهتر است بگویم، هرچند او «تمام گفته‌های او در مورد شواهد بیرونی و درونی» برای صحت کتاب مقدس را نمی‌فهمد. در یک مورد که آقای هانت در مورد «احکام خدا» موعظه می‌سالن آرایشگاه در تهران کرد، آنا «برخی از مشاهدات خود را روی یک کاغذ پراکنده نوشته بود. اما عمه‌ام می‌گوید که یک دختر ۱۲ ساله نمی‌تواند به هیچ وجه حق مطلب را در مورد بهترین موضوع در الهیات ادا کند، و بنابراین بهتر است سعی نکند جزئیات را تکرار کند.

که او دروغ (همانطور که به راحتی می‌توان نتیجه گرفت) را در ذهن جوان من تا حدودی مبهم می‌یابد. او همچنین می‌گوید که آقای هانت با قضاوت ضعیف خود، به طور صحیح و همچنین هوشمندانه در مورد موضوع بحث کرد و تا حد زیادی او را راهنمایی و راضی کرد. متاسفم که باید اضافه کنم آنا جوانی به شدت متعصب بود و کریسمس را «آنطور که پاپ و همکارانش مقرر کرده‌اند» برگزار نمی‌کرد. علاوه بر این، او از هر چیزی که طعم «اسقف‌نشینی» بدهد، وحشت دارد.

او به درستی از «لباس‌های اسقفی» دکتر پمبرتون و دکتر کوپر تحقیرآمیز یاد می‌کند. «در قالب لباس‌های اسقفی، می‌شنویم که دکترها با این عادات عجیب (در زمانی که مردم خوب نیوانگلند نیز در معرض تهدید و وحشت هستند) قصد دارند خود را از روحانیون پست‌تر متمایز کنند.»[۱۹۹] آمدن یک اسقف اسقفی).» او با بی‌ادبی آستین‌های پزشکان را مسخره می‌کند: «نمی‌دانم که آیا یک آستین می‌تواند یک لباس خواب کاملاً کوتاه، همانطور که الان مد است.

سالن زیبایی عروس در پونک هرچند نمی‌توانم بگویم اما ممکن است یکی از انواع مقتصدانه، با کمی پیرایش باشد… عمه می‌گوید وقتی دکتر پی را دید که از پله‌های منبر بالا می‌رود، تصویر کشیش ترولیبر که توسط آقای فیلدینگ ثبت شده بود به ذهنش خطور کرد و واقعاً متاسف بود که یک روحانی جماعت، به هر حال، چنین ایده ناخوشایندی را به او می‌دهد.» او علاوه بر اعتقادات مذهبی‌اش، عقاید سیاسی خودش را هم داشت، هرچند در دفتر خاطراتش از طوفانی که قرار بود به زودی فوران کند و بوستون مرکز آن باشد، تنها نشانه‌های اندکی وجود دارد.

در پونک

او اتفاقاً از «قتل عام بوستون» معروف (۱۷۷۰) صحبت می‌کند، زمانی که نیروهای بریتانیایی که برای اجرای قوانین تاونزند به بوستون اعزام شده بودند، به سمت چندین شهروند غیرمسلح شلیک کردند و آنها را کشتند (و همانطور که دانیل وبستر گفت، انقلاب آغاز سالن زیبایی در تهران شد) به عنوان «قتل پنجم مارس گذشته». او گزارشی از اولین جشن‌های سالگرد قتل عام بوستون، «اجراها و نمایشگاه‌های عمومی دیروز» آماده ارسال به «خانم مامان» داشت، «اما عمه می‌گوید لازم نیست در مورد آنها بنویسم زیرا نه[۲۰۰] شک دارم که حساب‌های چاپ‌شده‌ای وجود داشته باشد.» او می‌توانست خودش آنجا باشد، اما نمی‌توانست، صورتش از شدت سرماخوردگی متورم شده بود.

او جیمز لاول، میهن‌پرست مشهور بوستونی، را که سخنرانی سالگرد را ایراد کرد، می‌شناخت. او در جای دیگری او را «استاد جیمی لاول» خطاب می‌کند. در پیشنهاد یک «کلاه پر سفید بسیار زیبا»، که برای خرید آن مدت‌ها «پول توجیبی مهربانانه‌ی پدر» را پس‌انداز کرده بود، متوجه می‌شویم که او «همانطور که می‌گوییم، دختر آزادی بهترین سالن زیبایی در تهران است. من ترجیح دادم تا حد امکان از تولیدات کارخانه‌ی خودمان استفاده کنم.» از این نظر، او بسیار در «ملت» است، همانطور که واقعاً دوست دارد باشد.

در جای دیگری می‌خوانیم: «دختران آزادی،» «زنبورهای ریسندگی و بافندگی را نگه داشتند و در گروه‌هایی جمع شدند و متعهد شدند که تا لغو قانون نفرت‌انگیز درآمد، چای ننوشند.» دختران جوان مجرد با این اعلامیه‌ی غرورآمیز به این جمع پیوستند: «ما، دختران آن میهن‌پرستانی که برای منافع عمومی ظاهر شده‌اند، اکنون با کمال میل با آنها در محروم کردن خود از نوشیدن چای خارجی مشارکت می‌کنیم.» وقتی او با عمه‌اش به خانه‌ی سرهنگ گریدلی رفته بود و با خانم پالی دمینگ با «موسیقی مینوئت» که خانم بکی گریدلی می‌خواند رقصیده بود.

سالن زیبایی عروس در پونک سرهنگ صحبت را شروع سالن آرایشگاه در تهران کرد. از ویگ‌ها و توری‌ها، و تفاوت بین آنها را به من آموخت. اما در واقع می‌توان گمان کرد که او حتی از سخنرانی سیاسی سرهنگ گریدلی کمتر از موعظه آقای بیکن می‌فهمید – و زندگی آرام خود را روز به روز و بدون کوچکترین سوءظنی نسبت به وقایع بزرگی که سایه‌هایشان از قبل نمایان شده انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود.