سالن زیبایی گیوا سعادت اباد

سالن زیبایی گیوا سعادت اباد سپس دستور آمد: «همراهان، توجه!» دانشجویان افسری بی‌درنگ به صفی خاموش و بی‌حرکت از مجسمه‌ها تبدیل شدند. و سپس، در اطاعت از دستورات بعدی، چهار دست و پا در خیابان گروهان رژه رفتند. کسانی که در شرایط عادی با ظاهر گردان آشنا هستند، آن روز صبح با کمی سردرگمی به خطوط نگاه می‌کردند. به دلایلی، آرایش آنها بسیار متفاوت انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود. اول از همه، در مورد اردوگاهی که ترک کردند.

سالن زیبایی : معمولاً وقتی سپاه به سمت میدان رژه می‌رفت، چادرهایشان را با نظم و ترتیب خاصی، و در کمال بی‌نقصی، بر جای می‌گذاشتند. حالا چادرها خالی بودند؛ چیزی جز یک «چادر دیواری» ساده و بی‌روح باقی نمانده بود و هیچ چیز دیگری داخل آن نبود. در واقع، اردوگاه یک «روستای متروکه» بود. این موضوع در مورد «چادر نگهبانی» به طرز چشمگیری صادق بود. چادر نگهبانی هرگز در تمام تابستان تنها رها نشده بود. مهم نبود گردان به کجا رژه می‌رفت یا چه می‌سالن آرایشگاه در تهران کرد، اعضای گارد همیشه در کنار آن چادر می‌ماندند و کسانی که وظیفه داشتند، یعنی نگهبانان، هرگز از سرعت عمل خود دست نمی‌کشیدند.

سالن زیبایی گیوا سعادت اباد

اما اکنون نگهبانان به بقیه گارد پیوسته و پشت سر دانشجویان افسری قرار گرفته و به سرعت از اردوگاه خارج می‌شدند. این یک روال بسیار غیرمعمول بود؛ ظاهر دانشجویان افسری نیز بسیار غیرمعمول بود. لباس‌های فرم زیبایشان هیچ جا دیده نمی‌سالن زیبایی در تهران شد. آنها لباس‌های خستگی خود را پوشیده بودند، حتی افسران؛ دانشجویان سال چهارم، ژاکت‌های تنگ و شلوارهای خاکستری خود را داشتند. هر دانشجو، چه دانشجوی افسری و چه غیر آن، یک کوله پشتی سنگین به شانه خود بسته بود و همچنین سهم خود را از یک “چادر پناهگاه” داشت. آنها با این تجهیزات و تفنگ‌های درخشان در دست، به اردوگاه خاموش پشت کرده بودند.

به نظر می‌رسید که همه بازدیدکنندگان از پست نگهبانی برای تماشای رژه آنها آمده بودند. آنها از نقطه تروفی عبور کردند و در جاده شمالی، بین دو صف تماشاگران تشویق‌کننده که دستمال تکان می‌دادند و فریاد می‌زدند «خداحافظ!» به راه افتادند. چند دقیقه بعد، آخرین صف از پیچ گذشت و پست نگهبانی ساکت و خلوت شد. می‌پرسی کجا می‌رفتند؟ هیچ راز بزرگی در مورد آن وجود ندارد؛ سپاه در حال رفتن به کمپ دیده‌بانی در کوهستان بود. آن حرکت برای دانشجویان افسری یکی از رویدادهای فصل تابستان بهترین سالن زیبایی در تهران است.

زیرا در آن زمان آنها نقش “سرباز واقعی” را بازی می‌کنند. آنها به “اردوی سخت” یا بیواک می‌روند و در مجموع اوقات بسیار هیجان‌انگیزی را سپری می‌کنند. آن روز صبح آنها به صندوق عقب رفته بودند و تمام وسایلشان – کت و کلاه، شلوار سفید و غیره – را در آن جا داده بودند. و حالا داشتند با کوله پشتی و چادر به سمت جنگل می‌رفتند. گروه موسیقی در جلو و پشت یک ارابه قاطر بزرگ با وسایل اردو حرکت می‌کرد. عبور از جنگل کوهستانی به آن ترتیب واقعاً کار جالبی بود. می‌توان به راحتی تصور کرد که تازه‌کارهایی که قبلاً هرگز در چنین ماجراجویی‌ای شرکت نکرده بودند، به طور مجازی، از هیجان سر تا پا غرق در شور و هیجان بودند.

می‌شد در طول ده روز آینده منتظر هر نوع تفریحی بود. دوستان ما، «هفت گروه متحد»، کاملاً آماده بودند تا از شادی برقصند. وقتی گردان تقریباً به جنگل رسید، مشخص شد که نظم منظمی نمی‌تواند حفظ شود. در آن زمان گروه موسیقی نواختن را متوقف کرد و نظم رژه به صورت نامنظمی برقرار شد. این امر به گروه هفت نفره اجازه داد تا در عقب جمع شوند و در آنجا به بحث در مورد چشم‌انداز بپردازند. مارک بعد از اینکه از خودشان پرسیدند آیا اصلاً قرار است.

از روی هیجان با خرس‌ها یا گربه‌های وحشی روبرو شوند، گفت: «یک نکته‌ی خوب هم وجود دارد، آن هم این است که آزادی خیلی بیشتری خواهیم داشت. دیگر دفترچه‌ی جریمه‌ای وجود نخواهد داشت.» تگزاس غرید: «خوبه! کی بهت گفته؟» مارک پاسخ داد: «همه. ما قرار است به سبک ارتشی زندگی کنیم، و آنها چنین چیزی در ارتش ندارند.» تگزاس با خوشحالی به این اطلاعات خندید.

گفت: «باور کن که خوشحال نیستم! نمی‌ذاریم اون سرجوخه یه ساله بیاد بهمون دستور بده و داد و بیداد کنه چون رو آینه‌ی یه مشت آدم گرد و خاک نشسته و رو دماغش کک و مک داره. اون چکمه‌های یه ساله رو ول کن!» دیویی، مسئول بازسازی گروه، گفت : «وای خدای من، ما جیره غذایی ارتش را خواهیم داشت – چسب زخم و آب برای ده روز.» سرخپوست چاق و گلگون نفس زنان گفت: «روحم را رحمت کن! هیچ خبر وحشتناک‌تری روی زمین نمی‌توانست به سرخپوست داده شود.» او تکرار کرد: «روحم را رحمت کن! چه کار کنم؟ چسب سفت و آب!» دیویی با جدیت اظهار داشت: «وحشتناک است. دفعه‌ی قبل که در زندان بودم، بهتر از این را به من دادند.» ایندین با نگرانی به دوستش خیره شد. با این حال، بقیه با خندیدن، شوخی را خراب کردند.

پسر چاق با زیرکی گفت: «تو فقط داری گول می‌زنی. به نظرم این کار بدیه. به هر حال، مطمئنم که از گرسنگی خواهم مرد.» مارک برای دلداری خندید و گفت: «به بدی رنگش نخواهد بود. احتمالاً چیزی بهتر از چسب به ما می‌دهند.» دیویی اضافه کرد: «و اگر این کار را نکنند، خدای من، می‌توانیم ناخن‌هایمان را بجویم.» آن روز صبح، مردم عادی وقت زیادی برای شوخی کردن داشتند.

سالن زیبایی گیوا سعادت اباد زیرا پیاده‌روی طولانی و خسته‌کننده‌ای در پیش داشتند. در واقع، آنها بین سه تا چهار ساعت به طور پیوسته راهپیمایی کردند و توقف‌های کمی برای استراحت داشتند. به راحتی می‌توان باور کرد که دانشجویان از پایان راهپیمایی خوشحال بودند.

گیوا

سربازان جوان آنقدر خسته شده بودند که در اواخر جلسه، خود به خود سکوت اختیار کردند. هیچ کس دیگر چیزی نگفت، جز کشیش دانشمند و دیویی سرزنده، که هر دو فرصت بسیار خوبی را برای صحبت کردن بدون وقفه یافتند. وقتی دیویی شروع به جوک گفتن کرد، یک قطار سریع‌السیر پر از ترمز بادی نمی‌توانست جلوی او را بگیرد. او با خواندن شعری از «آلیس در سرزمین عجایب» موضوع را برای همراهان فروتن و صبورش توضیح داد: پدرش گفت: «در جوانی به قانون متوسل شدم، و در هر مورد با همسرم بحث کردم. و قدرت عضلانی که به فک من بخشید، تا آخر عمرم دوام آورده است. در مورد دیویی، به هر حال، این [وضعیت] تا زمان صدور دستور خوشامدگویی ادامه یافت: «همراهان، بایستید!» این یعنی گردان بالاخره به محل اقامت ده روزه‌شان، «اردوگاه دیده‌بانی»، در دوازده مایلی کوهستان‌های وست پوینت، رسیده بود.

بیچاره ایندین، که در این زمان خسته و نفس‌زنان انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود، انتظار داشت فرصتی برای نشستن و استراحت پیدا کند. اما ایندین مقدر شده بود که بفهمد این روش ارتش برای انجام کار نیست؛ او مجبور سالن زیبایی در تهران شد به چند نگاه مشتاقانه به صحنه‌ی جذاب اطرافش قناعت کند. سپس شروع به کار سالن آرایشگاه در تهران کرد. دستور اول این بود که اسلحه‌ها را روی هم بگذارند؛ دستور دوم این بود که کوله پشتی‌ها را از بند باز کنند و آنها را نزدیک توپ‌ها بگذارند. پس از آن، سپاه برای تخلیه بار ارابه قاطر وارد عمل شد.

سالن زیبایی گیوا سعادت اباد تحت هدایت افسران، عوام شروع به آماده‌سازی محل اردوگاه کردند. سپس چادرهای کوچک پناهگاه برپا شدند. این چادرها به دلیل شکلشان به «چادرهای A» معروف هستند. کسی که کنجکاو بهترین سالن زیبایی در تهران است توصیف دقیق‌تری از آنها داشته باشد، می‌تواند شرح حال کشیش محترم را مطالعه کند که به دوستانش اطمینان داد که هر کدام از آنها «یک منشور یا متوازی‌الاضلاع منتظم است.