سالن آرایش حجاب تهران

سالن آرایش حجاب تهران اما به محض اینکه از اتاق بیرون رفت، برگشت. گفت: «همانجا که هستی بمان. به زودی تو را خواهند خواست.» ما پنج نفر همچنان از لای درِ بازِ اتاق پذیرایی به دنبالش می‌دویدیم. رئیس پلیس انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود که سکوت را شکست. «حالا بازیش چیه؟» گفتم: «به نظر می‌رسد که او مشغول متقاعد کردن زنی برخلاف میلش بهترین سالن زیبایی در تهران است. توانستی مکالمه را دنبال کنی؟» «نه کاملاً. انگار او تصمیمش را گرفته که مادام کاری انجام دهد، و مادام هم انگار خیال کرده که این کار را نخواهد سالن آرایشگاه در تهران کرد.

سالن زیبایی : اما دقیقاً نمی‌توانم بگویم قضیه چیست. با این حال، یک شیلینگ هم شرط می‌بندم که این یارو لعنتی به خواسته‌اش خواهد رسید. قسم می‌خورم که تا حالا کسی مثل او ندیده‌ام!» رئیس پلیس با صدای گرفته‌ای خندید و قطره‌ی دیگری از عرقِ صداقت را از چهره‌اش پاک کرد. رفتن فیتز به همراه کنتس، دوباره حس تعلیق ما را برانگیخت. اینجا بود که ما پنج نفر به طور نامحدود فرود آمدیم و انگشت شست خود را گاز گرفتیم. اوضاع نسبتاً مضحک بود. پنج مرد انگلیسی قانونمند، با عزم راسخ در یک خانه خصوصی جمع شده بودند، اما از کاری که داشتند.

سالن آرایش حجاب تهران

اطلاعات بسیار کمی داشتند. هر کدام مخفیانه و با بهانه‌های واهی، راه خود را به قلب آن مکان باز کرده بودند. در این اتاق پذیرایی راحت، ما هیچ جایگاهی نداشتیم . برای همه افراد حاضر در محل، ما کاملاً غریبه بودیم و آنها نیز برای ما به همان اندازه عجیب بودند. آیا فیتز هرگز برنمی‌گشت؟ آیا هرگز فراخوان عمل داده نمی‌سالن زیبایی در تهران شد؟ مردی با پیشانی بلند و قیافه یک مقام رسمی به آستانه اتاق آمد، با نگاهی متفکرانه به ما نگاه کرد و سپس دوباره رفت. دو دقیقه بعد، نفر دوم این اجرا را تکرار کرد. بدون شک ما پنج پرنده عجیب و غیرمنتظره بودیم – اما کل ماجرا داشت مسخره می‌شد. به ساعتم نگاه کردم. بیست و پنج دقیقه از ده گذشته بود.

شکست‌ناپذیر پشت پیانو نشست و شروع به نواختن آخرین شاهکارِ مد روز در تیوولی کرد. نوای ملودیِ جستجوگرانه‌اش این حس را القا می‌کرد که خدمتکار دیگری با قهوه‌ی بیشتر به سراغمان آمده است. به خدمتکار گفتم: «می‌توانید به من بگویید که آیا سفیر امشب بیرون غذا می‌خورد یا نه؟» مرد انگلیسی گفت: «بله، آقا. در کاخ باکینگهام، اما قبل از ساعت یازده به خانه خواهد رسید.» «آیا ولیعهد هم آنجا غذا می‌خورد؟» «نه، آقا، باور نمی‌کنم.» با بی‌خیالی گفتم: «توی سوئیت طبقه‌ی بغلیه؟» «بله، آقا.» وقتی مرد عقب‌نشینی کرد، به من تبریک گفتند. کاوردیل گفت: «آفرین، اطلاعات مفیدی بود.» گفتم: «نمی‌دانم آیا فیتز هم همین‌قدر می‌داند یا نه.» «معلومه که می‌دونه. این یارو جهنمی خیلی خوب فکر این چیزا رو کرده. اون بازی‌ای که داره انجام می‌ده رو خوب بلده.» این از کسی که عادتش از خوش‌بینی گریزان بود.

اطمینان‌بخش بود. الکساندر اُ’مولیگان، با آگاهی از اینکه اعلیحضرت در کاخ باکینگهام شام می‌خورند، با شور و شوقی وصف‌ناپذیرتر از همیشه شروع به کوبیدن ضربات به پیانوی دیواری کرد. یکی از تحسین‌کنندگان فروتن با لحنی ملایم‌تر گفت: «الک، از ناقوس‌های کلیسا و ارگ‌های بشکه‌ای تقلید کن.» براسه با لحنی غمگین گفت: «فکر می‌کنی اگه اینجا سیگار بکشیم، ناراحت می‌شن؟ من که دلم یه سیگار می‌خواد.» با این حال، قبل از اینکه ارباب کراکانتورپ بتواند برای ادامه حیات خود به این کمک متوسل شود.

او تنها بود و قاطعیت داشت. «چه غوغای جهنمی‌ای به پا کردید شماها!» نگاه شیطانی‌اش را به قهرمان آماتور میان‌وزن دوخت. «اون پیانو رو بذارید و بیاید و به همسرم تقدیم بشید.» بالاخره داشتیم به اسب‌ها نزدیک می‌شدیم. شانه‌هایمان را به طور محسوسی صاف کردیم و صدای سوت زدن بلند شد، و سپس فیتز از اتاق بیرون رفت و کاوردیل و بقیه‌ی ما به ترتیب به دنبالمان آمدند. ما را از یک راه پله‌ی مرمرین دیگر بالا بردند و در امتداد یک راهروی طولانی، از میان اتاق‌های پذیرایی متوالی عبور دادند، تا اینکه بالاخره خودمان را در آپارتمانی بزرگتر و آراسته‌تر از تمام آپارتمان‌های دیگر یافتیم. غنای غم‌انگیز آن واقعاً با ابهت بود.

سالن آرایش حجاب تهران همگی با هم ترکیب شده بودند تا حال و هوای یک مجلس ایالتی را به آن بدهند. سه خانم در انتهای این اتاق باشکوه نشسته بودند. یکی از آنها نوازنده زیبایی بود که فیتز اراده خود را بر او تحمیل کرده بود؛ دیگری بانویی بالغ و باوقار با موهایی به سفیدی برف و چهره‌ای اشرافی؛ و سومی که بر صندلی‌ای با پشتی بلند و طلاکاری شده تکیه داده بود، “مرغ طوفان”، ولیعهد ایلیریا، بود.

حجاب تهران

به محض اینکه وارد اتاق شدیم، دو خانم دیگر بلند شدند و پرنسس را در جایگاه رسمی‌اش گذاشتند. فیتز با هر یک از ما تمام تشریفاتی را که حساس‌ترین خانواده سلطنتی می‌توانست آرزو کند، رعایت کرد. نحوه‌ی معرفی ما به والاحضرت، موقر، مقتدرانه و نه خالی از لطف بود.

تا جایی که به ما مربوط می‌شود، امیدوارم رفتارمان فاقد نکات لازم نبوده باشد. تاکنون افتخار داشتیم که خانم فیتز را با کت قرمز معروفش در حال شکار ببینیم، در حالی که مطمئناً او مرکز توجه بسیاری از منتقدان بود. اما در چنین مواقعی، شاهزاده خانم در سوارکار ماهری ادغام می‌شد؛ و اگر در نظر بگیریم که رفتار «سوارکار سیرک اهل وین» هیچ شکی در مورد جایگاه او ایجاد نمی‌کرد، ثابت می‌شود که چقدر آسان «چیز واقعی» می‌تواند صرفاً به جسارت یک ماجراجوی بی‌باک نسبت داده شود.

به راحتی می‌توان در مورد خانم فیتز صفحه‌ای را به تأمل اختصاص داد. سبک او در زین اسب به همان اندازه که در سالن خودنمایی می‌سالن آرایشگاه در تهران کرد، برجسته بود، اما متخصصان این سبک مبهم، همانطور که گاهی اوقات انجام می‌دهند، در درک اصالت آن شکست خورده بودند. بدون شک، اگر فیتز به ما اطمینان نمی‌داد که در حضور وارث قدیمی‌ترین سلطنت اروپا هستیم، آنها دوباره در ارائه چیز واقعی شکست می‌خوردند. وقت آن رسیده که سعی کنم این موجود شریف را توصیف کنم.

سالن آرایش حجاب تهران اما تلاش برای به تصویر کشیدن یک اثر بزرگ طبیعت بیهوده بهترین سالن زیبایی در تهران است. بیش از هر چیز فکر می‌کنم او را باید چنین دانست. او در زیبایی، اسراف‌کار انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود؛ در روشنیِ مبارزه‌اش، آمرانه؛ در صراحتِ گیرای چشمانِ تیره و تحقیرآمیزش، باشکوه. قدرتی گیرا وجود داشت که دنیای انسان‌ها و اشیا در برابرش تسلیم می‌سالن زیبایی در تهران شد.