سالن زیبایی هما در سعادت اباد

سالن زیبایی هما در سعادت اباد این اتفاق در خاطر خبرنگار نیفتاده انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود؛ از طرف دیگر، دقیقاً همان چیزی بود که همه از وقوع آن می‌ترسیدند. سردبیر مو خاکستری فوراً سرش را بلند نکرد؛ با این حال، وقتی این کار را سالن آرایشگاه در تهران کرد، حیرتش کامل سالن زیبایی در تهران شد و ذهن همیشه هوشیارش سخنان اخیر ایگل را مرور کرد تا دریابد آیا دلیلی برای این دیدار وجود دارد یا خیر. او بدون اینکه هیچ نشانه خاصی از خصومت – حداقل، هیچ چیز علیه سرهنگ – به یاد بیاورد، با قاطعیت گفت: «بشینید، سرهنگ همپتون.» تماس‌گیرنده با لحنی غران گفت: «سرهنگ همپتون هرگز در دفتر شما نخواهد نشست، آقا.» و در پاسخ به نگاه گیج‌تر سردبیر که حالا خشم فزاینده‌ای را آشکار می‌کرد.

سالن زیبایی : با لحنی تند ادامه داد: «ما خیلی به جنگ نزدیک می‌شویم، آقا؛ این کشور، کشور ما، علیه آن ضدمسیح‌های تهوع‌آوری که کودکان را با سرنیزه به قتل می‌رسانند، به زنان تجاوز می‌کنند و بی‌جهت مردان بی‌دفاع را شکنجه می‌دهند – و به آن افتخار می‌کنند، آقا؛ از آن لذت ببرید! کشور ما علیه آن خواهد بود…»[صفحه ۳۷]مرداب آلوده‌ای از موجودات لزج، آقا؛ و در کشور ما نه دموکراتی وجود خواهد داشت و نه جمهوری‌خواهی! لعنت به سیاست، آقا! تا زمانی که آن پرورش‌دهندگان فلج اطفال – آن نوکیسه‌های هوهنزولرن که، به گواه خدا، استفراغ جهنم هستند – از آزادی خود محروم نشوند.

سالن زیبایی هما در سعادت اباد

من و شما به نفع بشریت رأی می‌دهیم! آموس، می‌خواهم دست تو را بگیرم، و می‌خواهم تو هم دست مرا بگیری! آقای استرانگ از جا پرید و صندلی‌اش به شدت روی زمین افتاد. این صدای هشداردهنده بود که به گوش خبرنگار شنونده رسید و او را با عجله به کمک رئیسش آورد؛ با این حال، وقتی در را هل داد و باز کرد، بدون اینکه افراد داخل متوجه شوند، به سرعت عقب رفت و روی نوک پا به سمت میزش رفت. چیزهایی وجود دارد که حتی یک خبرنگار هم ممکن بهترین سالن زیبایی در تهران است به آنها نگاه نکند. آقای استرانگ نیم ساعت بعد داشت می‌گفت: «راجر، با من موافقی که جنگ باید باشد و خواهد بود؟» حالا آنها راحت نشسته بودند.

سیگارهایشان روشن بود، و به جز ردهای کوچکی که اشک روی گونه‌هایشان نقش بسته بود، هیچ‌کس نمی‌توانست به چیزی جز یک عمر صمیمیت و همدلی شک کند. «هم باید و هم خواهد شد، آموس! این یکی از … است.»[صفحه ۳۸]معدود عباراتی در ستون‌های شما که کاملاً با آنها موافق بوده‌ام.» آقای استرانگ با خوشحالی خندید و دستمالی را که هنوز در دستش بود تکان داد و فریاد زد: «آتش‌بس، آتش‌بس! راجر، فراموش کردی!» «من هم همینطور، من هم همینطور، آموس! ما دوباره زخم‌های قدیمی را باز نخواهیم کرد – حداقل، نه تا زمانی که کشور ما به انسجام نیاز دارد. به تو اطمینان می‌دهم که خشم من هرگز به اندازه حیرتم از اینکه یکی از استعدادهای تو می‌تواند.

اما خب، خب! شاید من هم تا حدودی اشتباه کرده باشم – در واقع، آموس، اگر اینطور باشد، تعجب نخواهم کرد! از ماریان بگو! او کی دوباره پیش ما برمی‌گردد؟» نگاهی از لذت تازه در چهره‌ی گندمگون سردبیر نمایان شد و او پاسخ داد: «دیشب به خانه آمد، راجر – و اولین کاری که کرد این بود که درباره تو پرسید، تو که فکر می‌کرد از تو متنفرم!» دوباره خندید، با نشاطی که سال‌ها در صدایش نبود. سرهنگ در حالی که چشمانش پر از اشک بود، فریاد زد: «او این کار را کرد؟ خدا او را بیامرزد! او دختر نجیبی است، شایسته‌ی پدر نجیبش! تو…[صفحه ۳۹]می‌دونی، آموس، دارم باور می‌کنم که اون با شرکت در اون دوره آموزشی، دوراندیشی فوق‌العاده‌ای نشون داد!

سالن زیبایی هما در سعادت اباد حتی من هم اون رو یه اتلاف وقت رمانتیک می‌دونستم – و تو هم همینطور، راجر،» با لحنی سرزنش‌آمیز رو به من کرد. «اعتراف کن!» «این کار را کردم، اما می‌خواستم او را خوشحال کنم؛ چون هدفم والا بود و به یک دختر آسیبی نمی‌رساند. اما امیدوارم به قول احمقانه‌ای که داده‌ام، یعنی اینکه اگر درگیر این مبارزه‌ی عظیم شدیم، اجازه بدهم برود، پایبند نباشد.» سرهنگ زمزمه کرد: «خدا او را به راه راست هدایت کند.» که دوست قدیمی‌اش زیر لب زمزمه کرد: «آمین.» سرهنگ بعد از لحظه‌ای سکوت، دوباره صحبتش را از سر گرفت: «کنار رستوران تامپسون توقف کردم. خانم سالی به من گفت که جب مثل همیشه دوباره با تفنگش بیرون آمده و اشتیاق بیشتری برای آماده بودن نشان می‌دهد.

سعادت اباد

من معتقدم اگر رئیس جمهور داوطلب بخواهد، همه مردان جوان ما با بزرگواری پاسخ خواهند داد.» «بدون شک، راجر؛ و جب باید سرباز خوبی از آب دربیاید – هرچند که هیچ آموزش نظامی ندیده است.» «خب، نه؛ اما او مرد خوش‌تیپی است، و یک جنتلمن، و پدرش دوست ما بود،[صفحه ۴۰]«آموس. من می‌تونم تربیتش کنم، و یه ایده‌ی نسبتاً خوبی از جنگ بهش بدم.» «صحبت‌هایی در مورد افتتاح مدارسی برای آموزش افرادی مانند او وجود دارد، در صورتی که واقعاً درگیری پیش بیاید؛ مدارسی که در آنها افسران آموزش‌دیده‌ی ما، تأییدشده‌ترین روش‌های جنگ مدرن را آموزش خواهند داد.» سرهنگ غرید: «لعنت به مدرسه‌ها، قربان. کدام مدرسه، کدام وست پوینترِ نوپا، از من که چهار سال متوالی با وزن خودم در مسابقات اسب‌دوانی جنگیدم، واجد شرایط‌تر است!

که بدون شک من هم خوب با شما جنگیده‌ام، هرچند زیر پرچمِ…» آقای استرانگ فریاد زد: «آتش‌بس، آتش‌بس!» این بار آنقدر خندید که اشک شوق از گونه‌هایش سرازیر سالن زیبایی در تهران شد. «در شایلو، راجر، تو می‌دانستی چطور به آتش‌بس احترام بگذاری، چون من خودم پرچم را به سمت تو آوردم – و تو هم آنقدر بزرگ نبودی که سبیل بلند کنی!» «همین‌طور که بودی، آموس؛ همین‌طور که بودی – و، خدای من، گونه‌هایت هم به نرمی گونه‌های یک دختر بود!» صدای سرهنگ به نرمی خاطرات تبدیل شد و دوباره خشن شد و اضافه کرد: «اگر موقتاً قوانین شرافت را فراموش کنم…[صفحه ۴۱]جنگ، به این دلیل است که حافظه من توسط رذالت آن رانده‌شدگانی که در جنون خودخواهی خود، با ادعای خویشاوندی با خدای متعال، به او کفر می‌گویند، خراب شده است.

کاش من و شما می‌توانستیم به آنجا برویم و آن گله طاعون‌زده پروسی را پاکسازی کنیم! قسم به خدا، آقا، آنها بیماری سم و دهان دارند، هر کدام یکی از آنها را گیج کرده بهترین سالن زیبایی در تهران است! هر وقت به آنها فکر می‌کنم، خون به سرم هجوم می‌آورد! سردبیر با خوشرویی اضافه سالن آرایشگاه در تهران کرد: «و هجوم کلمات به زبان، راجر. اما دوست من، چنین انفجارهای نفرتی بیش از حد آلمانی هستند که قابل قبول باشند. ما ملتی با زهرآگینی‌های کوچک نیستیم!» «اصلاً برام مهم نیست که باشیم یا نه! اون یاروهای عوضی و موذی دارن بهمون فحش می‌دن!

سالن زیبایی هما در سعادت اباد و اگه نتونم مقاومت کنم، قسم می‌خورم که جوابشون رو می‌دم!» «نه، تو نخواهی توانست، و بخشی از ملت بزرگ و فاتحی خواهی انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود که هستی. آن «سرودهای نفرت» تاثیری بر انگلستان ندارند! – و نه آن انبوه اشعار شهوت‌انگیزی که مثل کثافت در سراسر آلمان جاری هستند! آنها فقط ناله‌های مردم ناامید، راجر، هستند.