سالن زیبایی لی لی رضایی سعادت اباد

سالن زیبایی لی لی رضایی سعادت اباد به تو حسادت می‌کنم، پسر! و من هر چه می‌دانم را به تو یاد خواهم داد، تا تو …[صفحه ۵۹]آماده‌ترین افسری که تا به حال پا به خاک یک کشور خارجی گذاشته بهترین سالن زیبایی در تهران است. شما یاد خواهید گرفت که چگونه هنگام حمله خم شوید، قربان، تا از آتش فرار کنید – زیرا یک مرد می‌تواند با یک سوراخ در بازو، یا پا، یا شاید صورتش به رفتن ادامه دهد، اما از شکمتان محافظت کنید، قربان! سوراخی که در آن ایجاد شود حالت تهوع می‌آورد، و از هر ده بار، نه بار مجبور به نشستن خواهید سالن زیبایی در تهران شد.

سالن زیبایی : افسران تا زمانی که برای نگهبانی زمین نخورند، نمی‌نشینند، قربان! جب به سمت در رفته انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود و تمام اراده‌اش را به کار گرفته بود تا این کلمات را که نزدیک بود آخرین رشته شجاعت رو به زوالش را پاره کند، خاموش کند. تا اینجا، مطمئن بود که هیچ‌کس در اتاق به آشفتگی‌ای که او را تقریباً به جنون کشانده بود، مشکوک نشده است. با خودش گفت این بزدلی نیست؛ بلکه صرفاً از دست دادن کنترل خود است – زیرا چگونه یک مرد می‌تواند آرام بماند در حالی که سرهنگ پیر شکمش را پر از سوراخ می‌کند؟ درک سریع او از موقعیت‌ها، روشن سالن آرایشگاه در تهران کرد که خروج او اکنون باید هرگونه شک و تردیدی را که ممکن است در ذهن کسانی که پشت سرش بودند وجود داشته باشد.

سالن زیبایی لی لی رضایی سعادت اباد

از بین ببرد و در حالی که به آستانه در نگاه می‌کرد، با صدای بلند خندید: «همه چیز را به خاطر خواهم سپرد، سرهنگ! تو»[صفحه ۶۰]فقط به من یاد بده چطور این کار را بکنم، و بین خودمان باشد، هون‌ها هر چه پوستشان جا داشته باشد، گیرشان می‌آید!» در را محکم بست و رفت. آقای استرانگ شروع به خندیدن کرد: «فراموش کرده بودم که تو چه گربه وحشی پیر و خونخواری هستی، راجر.» سرهنگ با شوخ طبعی به او نگاه کرد و گفت: «دلیلی نداشتی که این کار را بکنی. اما در این مورد پارس کردن من از گاز گرفتنم بدتر بود. فقط می‌خواستم شور و شوق مرد جوان را تحریک کنم تا بیشتر به بوی باروت علاقه پیدا کند. دیدی چشمانش برق زد، آموس؟ – دیدی، ماریان؟» ماریان در تمام مدت نصیحت‌های سرهنگ به جب از جایش تکان نخورده بود.

او بی‌رمق روی صندلی میز پدرش نشسته بود و به اهدافی که مچاله و فراموش شده زیر میز افتاده بودند نگاه می‌کرد. اما بیشتر از این به من نمی‌خوره داستان اینه؛ اینکه اون چیزی جز یه دختر مقدس از یه شهر کوچیک تو خونواده‌شون نیست، توجه داشته باش،[صفحه ۱۳۶]اما می‌خواهم بدانی که کار بزرگی که دکتر بونسکور انجام داده، صحبت‌هایی بهترین سالن زیبایی در تهران است که با ارتش فرینچ انجام داده است – و او دست راست اوست. او به لطافت اشک است، پسر، اما به شجاعت شیر ​​- و تقریباً همان کار تو را انجام می‌دهد. او از پوسته‌ها بدش نمی‌آید، خیلی خیلی بلند! می‌فهمی، جب؟ جب در حالی که چشمانش غرق در تفکر بود پرسید: «از کدام شهر آمده بود؟» «البته، و نمی‌تونم بهش فکر کنم!» «آیا این بود…» ناگهان حرفش را قطع کرد.

زیرا احساسی عجیب و غریب او را فرا گرفت. انگار عرشه ناگهان به سمت بالا حرکت کرد – بسیار شبیه احساسی که اگر در یک تختخواب آویز نشسته بود و کسی کنارش می‌نشست، به او دست می‌داد. بلافاصله پس از این، انفجار مهیبی رخ داد که شدت آن کرخت‌کننده بود و دیواری از آب دیوانه‌وار از کنار نرده تا ارتفاع صد فوت به هوا جهید. در یک چشم به هم زدن، تیم او را از در بیرون کشید، در حالی که بارانی از آوار بر روی جایی که آنها نشسته بودند، باریدن گرفت. قیف بزرگ دود به عرشه برخورد کرد و دوده را در همه جهات پراکنده کرد، سپس لحظه‌ای تعادل خود را حفظ کرد و به دریا فرو رفت.[صفحه ۱۳۷] در بحبوحه این آشفتگی، حتی قبل از اینکه قیف ناپدید شود.

تیم داشت فرمان می‌داد. کاپیتانش، در کنارش، منتظر ماند تا مردان به سمتشان هجوم بیاورند، سپس با لحنی خشک گفت: «کمربندها به گردن پرستارها؛ ببینید همه روی عرشه هستند، خودتان هم کمربندها را ببندید!» کمربندهای نجات همه جا در دسترس بودند و همین که افراد پراکنده شدند، تیم لحظه‌ای ایستاد تا یکی از آنها را به کاپیتانش بدهد.

سالن زیبایی لی لی رضایی سعادت اباد کاپیتان با لبخند آن را گرفت اما بعداً در حال بستن آن به دکتر بارو دیده شد. گروهبان سپس با عجله به سمت کابین‌ها رفت تا مطمئن شود همه به عرشه رسیده‌اند. او در تصمیم بی‌پروایش برای اینکه جب را به انجام این وظیفه وادار کند، از هیچ کاری دریغ نکرده بود.

لی لی رضایی

حالا با صدای رعدآسا فریاد زد: «درهای آن طرف را باز کن، و من این را می‌گیرم! آنها را از جایی که گیر کرده‌اند، بشکن، و هر جایی از داخل را که بسته شده، نگاه کن! بعضی وقت‌ها زن‌ها غش می‌کنند!» با این حرف، دستش را رها کرد؛ اما جب، که سعی می‌کرد ادامه دهد، نمی‌توانست – فقط می‌توانست دست به سینه به پنل‌ها بچسبد و سرش را آنجا فشار دهد تا وحشت را فرو بنشاند. وقتی تیم، لگد زد[صفحه ۱۳۸]سه اتاق خواب آن طرف‌تر، در حالی که داشت وارد دری می‌شد، این را دید. یک جهش به عقب انجام داد و لگد بعدی‌اش را به نقطه‌ای فرود آورد که جب را به خود لرزاند. این با لگد دیگری و لگد دیگری دنبال شد، در حالی که رشته‌ای از سوگندهای زننده از لب‌هایش جاری می‌شد که مانند شلاقی از آتش می‌سوزاندند.

جب از جا پرید، یک مشتش را برای کشتن به عقب کشیده انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود، چشمانش مانند نوک‌های آهن می‌درخشیدند؛ اما چشمان گروهبان مانند نوک‌های فولاد بودند. لحظه‌ای بعد جب کار نجات را شروع کرده بود. تیم روبروی او کار می‌سالن آرایشگاه در تهران کرد – و لبخند می‌زد. وقتی تیم مطمئن سالن زیبایی در تهران شد که کسی زیر عرشه نمانده، عقب‌نشینی خود را آغاز کردند. در این زمان کشتی به حدی کج شده بود که مجبور بودند با یک پا روی دیوار تخته‌کوب راه بروند و از راهروهای عرضی بپرند.

سالن زیبایی لی لی رضایی سعادت اباد برای بالا رفتن از پله‌ها، یک پا را روی نرده‌ها می‌گذاشتند. در پاگرد بالای عرشه، تعدادی کمربند نجات، که روی زمین سر خورده بودند، به دیوار چسبیده بودند و روی هم تلنبار شده بودند؛ و تیم قبل از اینکه روی عرشه قدم بگذارد، یکی از آنها را به جب بست، سپس با گفتن جمله‌ای کوتاه، خود را در امان نگه داشت: «به من نزدیک بمون!» آنها حالا حرکت کردن را دشوارتر یافتند.