سالن زیبایی لیلی سعادت اباد

سالن زیبایی لیلی سعادت اباد اگر به جب گفته می‌سالن زیبایی در تهران شد که می‌تواند این کار را انجام دهد، فریاد انکار سر می‌داد. ناگهان صدایی با خوشحالی او را تشویق سالن آرایشگاه در تهران کرد و او تیم را دید که هنوز پرستار کوچک را در آغوش گرفته انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود. سوار بر نوعی جعبه که تقریباً روی آب شناور بود. گروهبان صدا زد: «بیا اینجا، جب. شور، و جا برای بیشتر سالن آرایش و زیبایی سالن آرایش و زیبایی هست، و قبل از اینکه امشب برگردیم، فکر می‌کنم سردت خواهد شد!» جب با خودش فکر کرد: «نباید این‌طور شوخی می‌کرد.» و حالا داشت می‌لرزید؛ چون خسته شده بود و مسافت بین راه را با درد و رنج طی کرده بود.

سالن زیبایی : تیم خم شد تا به او کمک کند. «آروم باش پسر، چون اگه سرحال به نظر نرسی، میریم و برای دختره هم فایده‌ای نداره چون سردتره! عزیزم، بهت آسیبی زدم؟» لحظه‌ای بعد از پرستار کوچک پرسید که به او لبخند زد. خون و آب از زخم پوست سرش روی صورت رنگ‌پریده‌اش جاری بود؛ با این حال، او بارها خوش‌شانس‌تر از ده‌ها موجود بیچاره‌ی دیگر در نزدیکی‌شان بود. در موج گسترده‌ای از آوار سنگین، که زیر آن بدن انسان می‌تواند به اتم تبدیل شود، بی‌رحمی بی‌نظیری وجود دارد. جب هنوز به سلامت از جعبه عبور نکرده بود.

سالن زیبایی لیلی سعادت اباد

ماجرایی که برای مشروب‌فروشی‌ها پیش آمده بود – که ناگهان کسی با لحنی کفرآمیز آنها را از جا پراند باعث شد تنشان مور مور شود. حتی تیم هم رنگش پرید؛ چون در صدایش طنین جنون را تشخیص می‌داد. او این اتفاق را در سنگرها دیده بود، وقتی مردانی که بر اثر ضربه مغزی یا گاز یا وحشت دیوانه شده بودند، در میان رفقای خود می‌دویدند. کسی که حالا به سمت آنها شنا می‌کرد، آشکارا یک آتش‌زنه بود – موجودی قدرتمند. صورتش از خاک زغال سنگ کثیف شده بود، چشمانش قرمز بود و کفرگویی‌هایش با خنده از احتمال بریدن گلوی آنها در هم آمیخته بود.

وقتی سی یارد دور شد، شنا کردن را متوقف کرد، دستش را زیر کمربند نجات برد و چاقویی بیرون آورد – سپس، آن را به راحتی بین دندان‌هایش نگه داشت و حمله کرد. اگر تیم با یک فرمان محکم جلوی جب را نگرفته بود، او جعبه را ترک می‌کرد و به سمت دریای آزاد می‌شتافت؛ چون گروهبان با پرستار کوچکی که در آغوشش زخمی شده بود، فقط یک راه چاره داشت و او آنقدر مرد بود که بتواند از آن استفاده کند. «جب، حالا هوشیار باش. پسر، به آن پاروی شکسته دست دراز کن، مبادا از کنارت رد شود!

حالا خودت را آماده کن، و وقتی آن بیچاره دارد خفه می‌شود، با تمام قدرتت محکم به سرت بکوب! با اولین ضربه او را بکش!» جب با وحشت فریاد زد: «بکشش! بکشش! بابا، نمی‌تونم!» صدای تیم مثل یک سوهان او را در بر گرفت: «احمق، می‌تونی و می‌خوای! می‌خوای اینجا گلوی ما رو ببری – و تازه این دختره رو هم؟ اون دیوونه‌ست، بابا! این منم، یا سه تا از ما رو! زود باش – بزن!» جب احساس کرد عضلاتش زیر این صدای آمرانه مثل فولاد شدند.

تکه پارو بالای سرش بالا رفت و همین که سوخت‌رسان دیوانه می‌خواست دستش را روی جعبه بگذارد، با تمام قدرت پایین آمد. پرستار کوچک اندامش را محکم‌تر به گروهبان چسباند و صورتش را در لباس او فرو برد. او در حالی که می‌لرزید، زمزمه کرد: «ای مسیح عزیز!» مرد به آرامی شناور بود و به راحتی با امواج بالا و پایین می‌رفت. صورتش در آب آویزان بود و دستانش به حالت دعا و نیایش باز شده بود. به دنبال او رد باریکی از رنگ قرمز به چشم می‌خورد که با آمیخته شدن با دریا، پهن‌تر اما کم‌نورتر می‌شد. تیم با اندوه فراوان گفت: «نمی‌دانم این بیچاره هنوز آن چاقوی لعنتی را لای دندان‌هایش دارد یا نه.» جب پاروی شکسته را جلوی خودش گرفت، انگار که[صفحه ۱۴۸]چیز نجس، سپس انگشتانش را باز کرد و گذاشت بیفتد.

به زحمت می‌توانست بیش از بیست دقیقه از غرق شدن کشتی گذشته باشد، اما کشتی در اواخر بعد از ظهر مورد اصابت قرار گرفته بود و خورشید اکنون به طرز خطرناکی به افق نزدیک شده بود. تیم و پرستار کوچک با تفکر به آن نگاه کردند، اما هیچ‌کدام حرفی نزدند. تنها فشار خفیفی از بازوهایشان نشان می‌داد که هر کدام باور داشتند که هرگز برای آنها طلوع نخواهد کرد.

سالن زیبایی لیلی سعادت اباد یا وقتی طلوع کند، به دریایی از مردگان شناور نگاه خواهد کرد. جب متوجه خورشید نشده بود. صورتش به سمت تخته‌های پناهگاه شکننده‌شان پایین آمده بود. اقیانوس دوباره به چیزی از آرامش و زیبایی – و سکوت – تبدیل شده بود.

سالن زیبایی لیلی سعادت اباد

کسانی که در قایق‌های واژگون بودند، به ناتوانی فریاد زدن پی برده بودند و صرفاً با سرسختی سرسختانه به آن چسبیده بودند. کسانی که آنقدر زخمی شده بودند که نمی‌توانستند به این مکان‌های پناهگاه ناقص برسند، تسلیم امواج گهواره‌ای شده بودند و اکنون در خواب بودند. بدین ترتیب دقایق به درازا می‌کشید. سپس گروهبان فریادی از سر حیرت سر داد. «خب، تو از این خبر نداری! اگه زیردریایی رو نمی‌خوای، به جرم جاسوسی اعدامم کن!» کمی بیشتر از صد یارد آن طرف‌تر[صفحه ۱۴۹]هیولایی از دریا بالا می‌آمد. جب درست زمانی که برج مراقبت با آبی که مانند نیاگارای کوچک از آن سرازیر می‌شد، پدیدار شد، به بالا نگاه کرد.

سپس، در امتداد طول غرق‌شده‌اش، به نظر می‌رسید اقیانوس در حال بالا آمدن بهترین سالن زیبایی در تهران است و بدنه خاکستری بلند آن که اکنون از میان آن گذشته بود، آن را به بالا فشار می‌داد. با شکوه، براق مانند یک فک در حال حمام کردن، طلوع کرد و خورشید غروب‌کرده را مانند گرانیت خیس منعکس می‌کرد. تقریباً بلافاصله دریچه انسانی در برج مراقبت باز شد، دو ملوان بیرون آمدند و با احترام کنار رفتند، در حالی که یک افسر با آسودگی به عرشه بالا رفت. او مدتی ایستاد و سبیلش را تاب داد و به قایق‌های واژگون‌شده با خدمه ناامیدشان خیره شد.

زیرا جعبه نیمه‌غرق‌شده نزدیک‌تر و سه اتم انسانی آن، هنوز متوجه نشده انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود. با دیدن او، خشم گروهبان شعله‌ور سالن زیبایی در تهران شد. «نگاه کن!» فریاد زد. «نگاه کن، جب! – نگاه کن، عزیزم! – ببین چه بی‌رحمانه در زندگی‌ات یک قاتلِ زخمی را می‌بینی که لباس مبدل یک ارباب فاسد را پوشیده است!» همین که افسر به سمت آنها برگشت، تیم مشتش را به سمت او تکان داد، این بار تبدیل به تجسم خشم شد. «لیوان زشتت را دور کن! – بهت می‌گویم، آن را دور کن، از منظره‌ای که برای چشمان کثیفت زیادی مقدس است که آن و با ناامیدی انگشت شستش را روی بینی‌اش گذاشت، با این حرکت ناامیدانه سعی می‌کرد.

سالن زیبایی لیلی سعادت اباد توهین‌هایی را که زبانش قادر به بیان آنها نبود، بیان کند. جب داشت می‌لرزید. التماس سالن آرایشگاه در تهران کرد: «تیم، عصبانی‌اش نکن. ممکن بهترین سالن زیبایی در تهران است ما را بکشد!» «این بزدل کثیف فقط می‌تونه یه چیز کوچیک رو بکشه، و اون جسم منه، اما روح من تا روز قیامت به فحش دادنش ادامه می‌ده.» دوباره مشتش را تکان داد.