سالن زیبایی مهتاب سعادت اباد

سالن زیبایی مهتاب سعادت اباد به عنوان یک مرد متأهل، پدر خانواده و عضوی از شهرستان، انتظار داریم که راهی برای جابجایی او پیدا کنید.» گفتم: «حکم جلب صادر کنید. این به نظر سرراست‌ترین راه بهترین سالن زیبایی در تهران است. اگر دوست مورد حمله و ضرب و شتم ما، براسه، حاضر شود شهادت بدهد، خوشحال می‌شوم حکم جلب را امضا کنم.» خانم آربوتنات با امیدواری گفت: «فکر می‌کنید بشود او را به زندان برد؟» «سعی نکن سوال را مصادره به مطلوب کنی.» قرار نبود حواس بانوی بزرگ از بوی عطر پرت شود. «مردانه‌تر رفتار کن. ما از تو انتظار روحیه‌ی اجتماعی داریم. مطمئناً این موضوع بسیار ناخوشایند است، اما این بزدلی تو را توجیه نمی‌کند.

سالن زیبایی : به نظر من، رفتار تو همیشه این حس را القا کرده که سعی داری با خرگوش بدوی و با سگ‌های شکاری شکار کنی.» این یک حمله‌ی وحشتناک به خانه برای یک عاشقِ ثابت قدمِ میانه‌رو انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود. امیدوارم کاملاً بی‌روح نباشم، اما رد چنین اتهامی آسان نبود. در حالی که من به سبک دولتمردانه به آنجا رفتم، هرچند فقط برای اینکه کمی وقت داشته باشم تا موقعیتِ بی‌پناهم را پوشش دهم، خویشاوندیِ ناشی از ازدواجم، با جسارتی که مطمئناً در کسی که ذاتاً اهلِ زورگویی نیست قابل توجه است.

سالن زیبایی مهتاب سعادت اباد

دوباره چماق را به دست گرفت. «اگر من جای تو بودم، اودو،» گفت، «می‌گذاشتم خودشان کارهای کثیفشان را بکنند.» احساس کردم نگاه مری کتسبی مثل برق آسمان از نظرم گذشت. «کار کثیفی کردی، جوزف؟ من توضیح می‌خوام.» گلادیاتور گفت: «من بهش میگم کثیف. خودم هم چیزهای ساده و بی‌تکلف رو دوست دارم. اگه فکر می‌کنی یه یارو دنبال دردسره، مشکل رو به خودش بگو. به بقیه گیر نده.» پیش از آنکه زنی با فضیلت تسخیرناپذیر که این گوهر اخلاق خطاب به او بود، بتواند طبق شایستگی‌اش سر میز صبحانه به بایار سر بزند، ناگهان خود را در ورطه‌ی نمایش یافتیم.

زیرا این لحظه‌ای بود که متوجه شدم پارکینز دور و بر صندلی‌ام می‌چرخد و خبر هیجان‌انگیزی از دهانش خارج می‌شود. «آقای فیتزوارن مایل است شما را ببیند، آقا، به خاطر یک کار خیلی فوری.» تأثیرش برق‌آسا بود. مری کتسبی با حرکتی شبیه به بودیسیا، ملکه‌وار اما وحشیانه، کیفرخواست خود را به حالت تعلیق درآورد. گیجی صورتی براسه به سایه‌ای از سبز نزدیک می‌سالن زیبایی در تهران شد؛ چشمان مادام مانند ماه بودند – در این شرایط، کمی شاعرانگی مطمئناً قابل بخشش است – در حالی که می‌توانم در مورد رفتار راوی این داستان کاملاً واقعی بگویم که کاملاً آشفته بود. اولین کلمات ناباورانه‌ام این بود: «آقای فیتزوارن اینجاست؟» پارکینز با لحنی جدی گفت: «آقا، من او را به کتابخانه راهنمایی کرده‌ام.» حاکم مستبد خانه ما گفت: «تو نمی‌توانی او را ببینی، اودو. او نباید اینجا بیاید.» گفتم: «کار مهمی داری، پارکینز؟» «کار خیلی فوری‌ایه ، آقا.» خانم کتسبی با خوشحالی تأیید سالن آرایشگاه در تهران کرد: «خیلی مرموزه!» آمدن نویل فیتزوارن قطعاً بسیار مرموز بود.

لحظه‌ای تأمل مرا متقاعد کرد که باید کنجکاوی عمومی را فرو نشانم. با حدس و گمان‌های زیادی که در ذهنم شکل گرفته بود، به سمت کتابخانه رفتم. هیچ چیز دور از انتظار نبود جز اینکه نویل فیتزوارن در مورد کاری فوری با من مشورت کند. فصل پنجم سرشار از احساس با اینکه از آمدن چنین مهمان شگفت‌زده شده بودم، ظاهر و رفتار آن شخصیتِ بسیار مورد بحث، ذره‌ای از علاقه‌ام کم نکرد. او را در حالی که آشفته و پریشان در اتاق قدم می‌زد، یافتم. چهره‌اش خسته، چشمانش خون‌گرفته، ژولیده و تقریباً رقت‌انگیز بود. و عجیب‌تر اینکه، پالتوی بازش، که پریشانی‌اش نمی‌توانست تحمل کند دکمه‌هایش را ببندد.

جلوی پیراهن چروکیده، کراوات کج و ژاکت شامش را که ظاهراً شب قبل پوشیده بود، نمایان می‌کرد. با نهایت بی‌تفاوتی گفتم: «سلام، فیتز.» او جوابم را نداد، اما فوراً در اتاق را بست. به نوعی، این حرکت مرا به وجد آورد. با زمزمه‌ای گرفته گفت: «امکان شنود مکالمات ما وجود ندارد؟» «هیچکدام. بگذار کمکت کنم کتت را در بیاوری. بعد روی آن صندلی کنار آتش بنشین و چیزی بنوش.» فیتز، بی‌شک تحت تأثیر نوعی اجبار، تسلیم سالن زیبایی در تهران شد.

سالن زیبایی مهتاب سعادت اباد چهار سال ارشدیت من در مدرسه عموماً به من این امکان را داده بود که با او کنار بیایم. دیدن تلاشی که آن بدبخت برای آرام کردن خودش به خرج می‌داد، بسیار دردناک بود.

مهتاب سعادت اباد

و وقتی یک لیوان برندی-سودای نسبتاً سفت به او دادم، امتناعش از آن کاملاً تأثرانگیز انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود. با چشمان وحشی‌اش که مثل یک حیوان بی‌زبان به چشمانم خیره شده بود، گفت: «نباید داشته باشمش، رفیق. می‌دونی که به من نمی‌خوره.» گفتم: «فوراً آن را بنوشید و طبق دستور عمل کنید.» فیتز با اکراه این کار را کرد. تأثیری که بر او گذاشت چیزی بود که من پیش‌بینی نکرده بودم. خشم و اندوه نزارش ناگهان جای خود را به سیلی از اشک داد. صورتش را با دستانش پوشاند و با حالتی دردناک و پریشان گریه کرد. در سکوت منتظر ماندم تا این طغیان فروکش کند. او گفت: «از ساعت نه دیشب دارم کل کشور را می‌گردم و احساس می‌کنم دارم دیوانه می‌شوم.» در حالی که کنارش روی صندلی می‌نشستم.

گفتم: «پسرم، مشکل چیه؟» «زنم را گرفته‌اند.» «منظورت از «آنها» چه کسانی هستند؟» فیتز با هیجان گفت: «نمی‌توانم، نباید به تو بگویم، اما او را گرفته‌اند، و – و من انتظار دارم که تا الان مرده باشد.» کلماتی به این تندی و بی‌معنی، در کنار آن رفتار عصبی، به‌وضوح نشان‌دهنده‌ی نوعی اختلال روانی حاد بودند. با لحنی متقاعدکننده گفتم: «بهتره همه چیز رو بهم بگی. شاید بتونم یه کم کمکت کنم. می‌دونی که دو تا عقل بهتر از یکیه.» باید اعتراف کنم که امید زیادی نداشتم که بتوانم به آن مرد بدشانس کمک مادی زیادی بکنم.

سالن زیبایی مهتاب سعادت اباد اما در کمال تعجب، او به شیوه‌ای کاملاً منطقی پاسخ داد. «من با این نیت به اینجا آمده‌ام که همه چیز را به تو بگویم. به کمک نیاز دارم، و تو تنها دوستی هستی که دارم.» با لحنی دوستانه گفتم: «یکی از خیلی‌ها.» فیتز گفت: «درسته. تنها. مثل اون یارو تو کتاب مقدس، دست همه علیه منه. من حقمه؛ می‌دونم که بازی رو شروع نکردم؛ اما حالا باید کسی رو داشته باشم که کنارم بایسته، و من پیش تو اومدم.» «خب،» گفتم، «این بیشتر از کاری نیست که تو در شرایط مشابه با من می‌کنی.» فیتز با حالتی حاکی از رنج و اندوه شدید گفت: «منظورت این نیست. اما در هر صورت، تو یک مرد واقعی هستی.» «بیایید مشکلات را بشنویم.» فیتز گفت: «مشکل این بهترین سالن زیبایی در تهران است.» و همچنان که صحبت می‌سالن آرایشگاه در تهران کرد.