سالن زیبایی مینوچهر سعادت اباد

سالن زیبایی مینوچهر سعادت اباد هرچند که من حتی یک قدم هم به سمت هیچ یک از این چهارپایان با اجداد بسیار برجسته برنداشته بودم. «قیمتش خیلی بالاست، اما نمیشه بهشون گفت عزیز، درسته؟ چون این روزها قیمت‌هاشون خیلی بالاست، نه؟ و لورا حسابی حسادت می‌کنه.» با خوش‌بینی تمام‌عیار گفتم: «از این بابت خوشحالم. اگر سبزی‌اش تقریباً به رنگ درست نزدیک باشد، با قلاده‌ی شکاری ست می‌شود. چقدر سبز بهترین سالن زیبایی در تهران است؟» خانم آربوتنات با مهربانی کودکانه‌ای نگاه سالن آرایشگاه در تهران کرد.

سالن زیبایی : گفت: «چه چیز بامزه‌ای! او واقعاً آدم بدی نیست. گذشته از این، آدم‌های معمولی همیشه مهربان‌ترین هستند، مگر نه، عزیزان من؟ بله، پارکینز، قضیه چیست؟» پارکینزِ بی‌نظیر، پس از یک در زدنِ مقدماتیِ محتاطانه که واقعاً شرایط هیچ اقتضایی برای آن نداشت، وارد اتاق پذیرایی سالن زیبایی در تهران شد. او به سمت معشوقه‌اش رفت و در ظاهرش، خویشتن‌داری طبیعی و تمایل به دادن اطلاعات به خوبی با هم آمیخته شده بودند. «ببخشید خانم، اما آیا تابش خیره‌کننده‌ی آسمان را دیده‌اید؟» «چه نگاه خیره‌ای، پارکینز؟» صدای تنبلی از آسمان هفتمِ لذت‌جو بیرون آمد.

سالن زیبایی مینوچهر سعادت اباد

«منظورت اینه که اسمش چیه؟ فکر کنم منظورت یه سیاره‌ست ، پارکینز؟» پارکینز با لحنی بسیار دانشنامه‌ای گفت: «به سختی می‌تواند یک دنباله‌دار باشد، خانم. خیلی درخشان و ثابت است و به نظر می‌رسد که دارد بزرگ‌تر می‌شود.» خانم آربوتنات در حالی که با آهی کوتاه جعبه سیگار طلایی‌اش را نوازش می‌کرد، گفت: «البته به شرطی که دنیا به آخر نرسیده باشد.» «خانم، به نظر من شبیه قلعه است. در آن جهت قرار دارد. یادم می‌آید که دوازده سال پیش، ضلع غربی آن سوخت.» گفتم: «فکر می‌کنی قلعه آتش گرفته؟» من هم در بهشت ​​هفتمِ لذت‌گرایان بودم.

اما با تمام قوا، از آتشِ زغال‌سنگِ دریاییِ خوب برخاستم و به پارکینز کمک کردم تا پرده‌ها را کنار بزند. «خدای من، حق با توست. یه جایی آتیش گرفته، اما مگه نزدیک قلعه نیست؟» پارکینز گفت: «شاید گرنج باشد.» با تردید قبول داشتم که شاید گرنج باشد. به نوعی به نظر می‌رسید که آنجا مکانی کاملاً آماده برای فاجعه است. اعلام خبر آتش‌سوزی گرنج، خانم آربوتنات را به سمت پنجره کشاند. ستاره سرنوشت من که زیر مریخ متولد شده، زنی عمل‌گراست. با وجود حال و هوای نسبتاً لمفدی فعلی‌اش، فوراً دستور دور زدن ماشین را داد. ظرف پنج دقیقه، ما در حال گذر از یک شب تاریک و طوفانی دسامبر بودیم.

با نزدیک شدن به مقصد، چراغ راهنما روشن‌تر می‌شد و خیلی طول نکشید که متقاعد شدیم گرنج مقصد ماست. باید نگران انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود که قانون را زیر پا گذاشته باشیم، زیرا در کمتر از نیم ساعت به خانه فیتزوارن‌ها رسیده بودیم. صحنه‌ی دلخراشی بود. خانه‌ی قدیمی زیبا اما همیشه متروک، که قدمتش به دوران جان او گانت برمی‌گردد، از قبل محکوم به فنا به نظر می‌رسید. بخشی از آن حتی همین الان هم ویرانه بود و از هر طرف شعله‌های آتش با شدت به آسمان زبانه می‌کشید. هنوز ماشین‌های آتش‌نشانی از میدلهام نرسیده بودند و پیشروی آتش وحشتناک بود. تعدادی از خدمتکاران و روستاییان خود را وقف جمع‌آوری اثاثیه کرده بودند.

روی چمنی در فاصله‌ای دور از خانه، مجموعه‌ای نامتجانس از اشیاء چیده شده بود: یک نقاشی از روبنس در کنار یک اتوی شلوار؛ یک تکه پارچه‌ی سور (Sèvres) از گونه تا گونه و یک قابلمه‌ی آشپزخانه. در میان آنها، جن کوچک چهار ساله، به سرپرستی یک پرستار ایستاده بود. چشمانش برق می‌زد و از لذت تماشای این منظره، می‌رقصید و دست‌هایش را به هم می‌زد. پرستار اشک می‌ریخت. خانم آربوتنات قبلاً آن موجود را ندیده بود. اما غرایز او سریع و مطمئن هستند. او به پرستار گفت: «با من بیا. ساندرز تو را با ماشین به خانه دیمپسفیلد می‌برد. آنها در اتاق کودک برایت تخت آماده می‌کنند و مراقبند که غذای گرم به تو بدهند.» هنوز دخترک تحمل نکرده بود.

که با خیال یک ماجراجویی جدید، خود را به جایی که من ایستاده بودم، بکشاند که دو مرد به سمت جایی که من ایستاده بودم آمدند. آنها کثیف و ژولیده بودند و به نظر می‌رسید قسمت بالای بدنشان در چین‌های پتوی خیس پیچیده شده است. آنها زیر بار بسیار بزرگ و سنگینی که در پارچه‌ای شبیه به آنچه خودشان می‌پوشیدند پیچیده شده بود، تلوتلو می‌خوردند.

سالن زیبایی مینوچهر سعادت اباد با دقت فراوان این شیء روی میز شرایتون گذاشته سالن زیبایی در تهران شد و ناگهان متوجه شدم که صدایی آشنا به استقبالم می‌آید. «سلام، آربوتنات! انتظار نداشتم اینجا ببینمت. خیلی لطف کردی که اومدی.» این صدای فیتز بود که با بی‌خیالی تقریباً عجیب و غریب شب شگفت‌انگیز پورتلند پلیس صحبت می‌کرد.

مینوچهر سعادت اباد

او پوشش‌های عجیب و غریبی را که سرش را سنگین کرده بود، کنار زد و به همراهش که ظاهری مشابه داشت گفت: «متاسفم که این ما را شکست داده است. هر چه زودتر از این وضعیت خلاص شویم، بهتر است.» صدای غرش نامفهومی از میان چین‌های پتوی خیس آمد. با حیرت گفتم: «چرا، کاوردیل!» غرغرکنان با لحنی قاطع گفت: «فکر می‌کنم باید یه حمله‌ی نمایشی به سمت اون هولباین بکنیم. البته اگه کاملاً مطمئنی که تقلبی نیست.» فیتز با لحنی آرام و غیرطبیعی گفت: «شخصاً فکر می‌کنم همینطور است. اما پدرم همیشه معتقد بود که این داستان واقعی است.» «بهتره حرف پدرت رو قبول کنی. بیا بریم سراغش.» کندن کاغذ دیواری از روی شاهکار هنریِ بازیابی‌شده.

روی میز شرایتون، کارِ لحظه‌ای انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود. «می‌تونم کمکت کنم؟» گفتم. فیتز گفت: «اگر می‌خواهی مفید باشی، برو و به خانم در نگهداری اسب‌ها کمک کن.» فیتز و کاوردیل را ترک کردم تا دوباره وارد جایی شوم که چیزی کمتر از کوره‌ای از آتش زنده به نظر نمی‌رسید، و به سمت اصطبل‌ها رفتم. برای نزدیک شدن به آنها باید احتیاط می‌کردم. گرما شدید بود؛ جرقه‌ها و تکه‌های آتش توسط تندبادها تا مسافت قابل توجهی پرتاب می‌شدند و مصالح ساختمانی دائماً در حال خرد شدن بودند.

سالن زیبایی مینوچهر سعادت اباد ساختمان‌های بیرونی هنوز به آتش‌سوزی نرسیده بودند، اما با توجه به وزش باد در این موقعیت، تنها چند لحظه قبل از وقوع آن، این اتفاق می‌افتاد. خاطرات من از حیواناتی بهترین سالن زیبایی در تهران است که در حال شیرجه زدن، بزرگ کردن و ترسیدن هستند، و از حضور مسلط و فراگیر در میان آنها. در میان انبوه اصطبل‌داران، روستاییان، آتش‌نشانان و پلیس‌هایی که اکنون به صحنه آمده بودند، آن [حیوان] با قدرت تمام قد برآمد، انرژی‌های آنها را هدایت سالن آرایشگاه در تهران کرد و با آن مغناطیس قدرتمندی که فراتر از هر موجودی که تا به حال دیده‌ام، داشت، آنها را حفظ کرد.