سالن زیبایی نقش و نگار سعادت اباد

سالن زیبایی نقش و نگار سعادت اباد عوام در کل احساس وقار می‌کردند، زیرا هیچ‌کدام از آنها نبود که از این واقعیت غافل باشد که سفرشان ممکن بهترین سالن زیبایی در تهران است به یک ماجراجویی بسیار جدی منجر شود. نمی‌توان گفت که چند نفر از آنها آرزو می‌کردند که نیامده بودند، اما مطمئناً آن هندی زمزمه سالن آرایشگاه در تهران کرد: «روحم شاد!» حداقل «یک ضربه سی و چهار ثانیه‌ای» همانطور که دیویی بیان کرد؛ همچنین اینکه خود دیویی در تمام طول مسیر بیش از دو لطیفه نگفت. در واقع، تنها کسی که به نظر می‌رسید تمایلی به صحبت کردن دارد، دوست قدیمی ما، کشیش، انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود.

سالن زیبایی : کشیش مردی بود که با جدیت واقعی احساس می‌کرد وظیفه‌ی خطیری در طول «این زندگی دنیوی» بر عهده دارد، آن وظیفه انتشار دانش بود، و کشیش هرگز فرصت بیان چند نکته‌ی آموزنده – فلسفی، اخلاقی یا علمی – را در هر فرصت ممکن از دست نمی‌داد. بنابراین، وقتی دیگران ساکت بودند، کشیش فرصتی را می‌دید که هرگز از آن استفاده نمی‌کرد. موضوع گفتگوی آن شب اتفاقاً زمین‌شناسی بود. کشیش درباره رسوبات آبرفتی، نیروهای فرسایش و رسوب‌گذاری و غیره صحبت کرد.

سالن زیبایی نقش و نگار سعادت اباد

او فرضیه‌های معتبر مختلفی را در مورد ضخامت لایه‌های دره رودخانه هادسون با دقت بسیار ارائه داد. در واقع، اگر اتفاق پیش‌بینی‌نشده‌ای که هفت نفر را از همراهی کشیش در بقیه آن شب محروم کرد، رخ نمی‌داد، او تا پایان سفر چه دانشی را ارائه نمی‌داد. ظاهراً وقتی تقریباً به نیمه‌ی راه مقصد رسیده بودند، کشیش که عادت مشاهده‌اش را حتی در شب هم از دست نمی‌داد (مثل جغد پیر دانا)، ناگهان ایستاد و با تعجبی وحشت‌زده به زمین کناری اشاره کرد. بقیه نگاه کردند، اما در ابتدا نتوانستند چیزی تشخیص دهند.

کشیش به آن نقطه نزدیک سالن زیبایی در تهران شد و سپس منظره بسیار جالبی دیدند. یک قورباغه بدشانس که شب هنگام در اطراف روستا می‌پرید، دچار مشکل شده بود. یک مار بند جورابی او را از پای گرفته بود و به آرامی او را می‌بلعید. (کشیش از این عمل به عنوان “فرآیند بلعیدن” یاد می‌کرد.) منظره‌ی نسبتاً جالبی بود، و معمولاً عوام از تماشای آن خوشحال می‌شدند؛ اما حالا عجله داشتند. مارک گفت: «کاش وقت داشتیم که بایستیم. یالا.» و استانارد برگشت و با حیرت به او خیره شد. «بیخیال!» او تکرار کرد. «بیخیال! واقعاً منظورتان این است که روحیه علمی آنقدر در سینه‌تان شعله‌ور شده که برای تماشای چنین فرآیند خارق‌العاده‌ای که جالب است.

ممکن است یک نفر در طول زندگی‌اش یک بار هم آن را نبیند! من یک قطار سریع‌السیر را نگه می‌دارم تا آن را تماشا کنم!» مارک خندید و گفت: «ببخشید، اما ما بیشتر از یک قطار سریع‌السیر عجله داریم. بفرمایید.» کشیش با حیرت گفت: «به زئوس قسم! من حاضر نیستم یکی از آنها را انتخاب کنم.» مارک با خوشرویی گفت: «اگر بخواهی می‌توانی بمانی، اما من دارم می‌روم.» او راه افتاد و بقیه هم به دنبالش رفتند. کشیش با خشم به آنها خیره شد و غرید: «منظورتان این است که بعد از این همه علاقه‌ی علمی که من سعی کرده‌ام در شما بیدار کنم، دیگر کسی نیست که دلش بخواهد اینجا بماند؟» سرخپوست که از فکر غار واقعاً ترسیده بود، با لکنت زبان گفت: «فکر می‌کنم بمانم. من… من… خیلی… خیلی علاقه‌مندم.» اما طفره نرفت.

سرخپوست بیچاره را که به این بی‌احترامی اعتراض می‌کرد، کشان‌کشان بردند و کشیش موقر با فانوس و مارش تنها ماند. او صدا زد: «بعداً به شما ملحق می‌شوم.» و سپس به سبک هملت، در حالتی متفکرانه قرار گرفت. صدای قدم‌های دوستانش در دوردست‌ها محو شد و او در سکوت رها شد تا آن «فرآیند بلع» را مشاهده و مطالعه کند. در این بین، ما باید عوام را دنبال کنیم. چند دقیقه بعد به غاری رسیدند که قرار بود اتفاقات مهمی در آن رخ دهد. فصل هجدهم لحظه‌ای از خطر مرگبار. نمی‌توانید تصور کنید که ورود به آن غار چه کار دشواری بود. عوام‌الناس تازه وقتی به آنجا رسیدند متوجه این موضوع شدند.

چرا همین منظره‌ی آن سیاه‌چاله‌ی خمیازه‌کش، لرزه به اندامشان انداخت! ایندین چنان غرق در حیرت شد که مجبور شد بنشیند و خودش را باد بزند؛ همزمان «ضربه» بادش را به چهل و دو رساند. آن شش نفر به ورودی خیره شدند، که به یاد خواهد ماند، دهانه‌ای به مساحت حدود یک متر مربع در کنار صخره بود. تصویری در مقابلشان قد علم کرد – تصویر بچه‌های وحشت‌زده و وحشت‌زده‌ای که از آن سوراخ به بیرون می‌غلتیدند. همزمان، فریادها و ناله‌های کمک‌خواهی به گوش می‌رسید. مردم عادی می‌لرزیدند.

خوشبختانه آن تگزاسی جسور همراهش بود و این هرگونه تردیدی را از بین برد. خیلی خوب بود که افراد بی‌عرضه بترسند! (تگزاس نمی‌دانست که این کلمه باید «افراد بی‌عرضه» باشد یا «افراد بی‌عرضه»؛ در هر صورت، این موضوع فوراً دیویی را به یاد داستان پیشخدمت انگلیسی انداخت که «ای وای، سر توماس فوت و خانم‌های پا» را وارد یک اتاق پذیرایی در لندن کرد.) وقتی داستان تمام سالن زیبایی در تهران شد.

سالن زیبایی نقش و نگار سعادت اباد تگزاس ادامه داد که از آدم‌های حساس انتظار می‌رود که بترسند، اما از یک کابوی وحشی هرگز! او به آنجا آمده بود تا به آن غار برود و داشت می‌رفت! اگر دو شاخ شیطان را که به سمتش بیرون زده بود می‌دید، می‌رفت.

نقش و نگار

دو تپانچه‌اش را لمس کرد تا مطمئن شود که در موقعیت مناسبی برای بیرون آمدن هستند، و سپس فانوسی را گرفت و به سرعت از لبه‌ی غار به سمت ورودی پرید. مثل تگزاس نبود که آدم تردید کند. او فوراً سر و شانه‌هایش را داخل آب فرو برد. همانجا ایستاد و چراغ را به سمت خود گرفت تا به اطرافش خیره شود. سپس کاملاً داخل آب سر خورد و مردم مضطرب شنیدند که او به آرامی به زمین افتاد. لحظه‌ای بعد صدای شاد و پر از محبتش به گوش رسید. «بیایید رفقا! هیچ چیز در دنیا نیست!» صدا زد. مارک از قبل به سوراخ بالا رفته بود و داشت سینه خیز داخل می‌رفت. او در داخل به زمین افتاد و دیگران به سرعت دنبالش رفتند.

بیچاره ایندیَن آخرین نفر بود، زیرا ایندیَن تا جایی که می‌توانست عذاب را به تعویق انداخت. عجیب بهترین سالن زیبایی در تهران است که سهم ایندیَن از خطر آن شب از همه بیشتر مقدر شده بود؛ به اصطلاح، سهم شیر به بره رسید. عوام، پس از ورود، در انتهای غار دور هم جمع شدند و به اطراف و تگزاس خیره شدند. تگزاس منظره‌ای واقعاً شگفت‌انگیز بود؛ او فانوس را روی زمین گذاشته و تپانچه‌های بزرگ و درخشانش را بیرون کشیده بود.

سالن زیبایی نقش و نگار سعادت اباد آنها را برای استفاده فوری آماده کرده انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود. او با سرعت و چابکی یک پلنگ کوهستانی به اطراف خود نگاه می‌سالن آرایشگاه در تهران کرد. واقعاً هر چیزی جز یک روح که در این غار وهم‌آلود به تگزاس حمله کرده باشد، می‌توانست دلیلی برای ایجاد مشکل باشد.