آرایشگاه های زنانه زعفرانیه

آرایشگاه های زنانه زعفرانیه : زمانی که کار راه آهن شروع شود، زندگی و حرکت متولد می شود. در بسیاری از مکان‌های آرام، جایی که در شرایط عادی اغلب ویرا نمی‌بینید، رنگارنگ‌ترین مناظر ارائه می‌شود. آهن از همه – در مورد مردم و زبان ها صحبت نمی کنم – بخش های کشور ما می ریزد و به زودی همه لهجه های زبان های بومی را در هر دو طرف خواهید شنید.

سالن زیبایی روح یک از ثروتمند تا فقیر به ندرت از فقیر به ثروتمند کسانی خواهند بود که دوران اوج خود را پشت سر گذاشته اند، قدرت و اعتماد به نفس خود را از دست داده اند، بدشانسی را تجربه کرده اند، به زندگی ولگرد عادت کرده اند، و همه یک امید گرم برای آینده ای بهتر با دیدن و توجه به همه اینها، قطعاً به ذهن متبادر می شود که اگر افرادی بودند که کار را انجام می دادند.

آرایشگاه های زنانه زعفرانیه

آرایشگاه های زنانه زعفرانیه : در کشور عزیزمان کارگران وجود داشتند. “هرجا مردار است، عقاب ها آنجا جمع می شوند.” با این طوای چنان تابلویی در مقابل ما جمع می شود که رنگ های مختلف آن را با هوی نمی توانیم تشخیص دهیم. وقتی مردم در مورد کارگران راه آهن صحبت می کنند.

قصد من این نبود که از میان آن جماعت متشکل از غربالگری کنم، می خواهم به شما بگویم که در جزئیات چه چیزی نظر و احساسم را جلب کرد. اتفاقاً آپارتمان من نزدیک یک محل کار بزرگ راه آهن بود. تقریباً روزی نبود که برای تماشای کار در حال انجام و مردمی که آن را انجام می دهند به آنجا نرفتم.

سخنرانی‌های ظریف آشپزی و آهنگ‌های شوخی پر سر و صدا اغلب از لبان آن‌ها می‌افتاد، که با خنده‌های متعدد دیگران پاداش می‌گرفت، و در عین حال نشان می‌داد که ایده جدیدی که در هر زمان ظاهر می‌شد توسط کل گروه به اشتراک گذاشته می‌شد. چند بار به محل کار نرفته بودم که یک جوان یواشکی توجهم را جلب کرد.

شادی دیگران شرکت نمی کرد، عبوس و سرافکنده به نظر می رسید. هر چه بیشتر به محل کار سر می زدم، چشمانم بیشتر به او جلب می شد. من نشنیدم که او حتی یک ریتطنا بگوید، و نه اینکه در یک گفتگو با سایر همکارانش شرکت کرده باشد. غالباً دیگران حتی همین چیزها را واقعاً خنده دار می دانستند که باعث خوشحالی آنها می شد.

چانه اش را با یک دست فشار داد. “اسمش چیه؟” من طولانی ترین را گرفتم. نیکی، او را نیکی می نامند. “در مورد نام خانوادگی چطور؟” “من این را نمی دانم، او را وان نیک می نامند.” “آیا او وایمو و بچه دارد؟” او استدلال کرد: “من در مورد آن هم نمی دانم؛ حداقل او در اینجا چنین چیزی ندارد… فکر نمی کنم جای دیگری هم داشته باشد.” “پس از او چه می خواهی؟” مرد اضافه کرد و با کنجکاوی به من نگاه کرد.

آرایشگاه های زنانه زعفرانیه : نیمه شرمنده گفتم: “هیچ چیز عالی نیست، فکر می کنم او خیلی عجیب است.” او واقعاً عجیب است. او هرگز در صحبت های دیگران شرکت نمی کند، حتی کمتر در هر نوع بازی. وقتی از کار دور می شود، بلافاصله خود را از دیگران جدا می کند و وقت خود را در خلوت می گذراند. “خب اونوقت چیکار میکنه؟” او نکات نوشتن دارد و تقریبا همیشه می نویسد.» “او چه می نویسد؟” “بهشت این را می داند.

یا کتاب هایی را که نوشته است؛ اگر هیچ کدام را نخواند، در حال مراقبه می نشیند، دستش را روی گونه اش می گذارد، و بعد ظاهراً نمی شنود و نمی بیند. تنها نشانه زندگی این است که گاهی زمزمه می کند. آهنگ، اما وقتی متوجه می‌شود کسی گوش می‌دهد، فورا زمزمه نمی‌کند.

فکر می‌کنم او مثل زنده مرده است.» “او چه نوع آهنگی را زمزمه می کند؟” هیچ کس این را نمی داند، زیرا هیچ کس آنقدر آن را نشنیده است که چیزی در مورد محتوای آن بداند. “آیا او هرگز درباره زندگی خود مانند همکارانش با دیگران صحبت نمی کند؟” تا آنجایی که من می‌دانم، نه به کسی، فکر نمی‌کنم او باشد… هیچ‌کس بیشتر درباره او نمی‌داند.

به هر حال نه اینجا.» “چند وقت با او بودی؟” “دو سال.” “و این چیزی است که شما در مورد او می دانید.” “آن وران، نه بیشتر و نه کمتر، اما به هیچ وجه ویکای من نیست… فکر نمی‌کنم باشد.” “آیا او اخم می کند؟” “نه، او این کار را نمی کند. در این دو سال، او یکی دو بار کمی مست شده است، اما به سختی می توان آن را مستی نامید.” “وقتی مست است چگونه است؟” “پس از هر زمان دیگری لجبازتر است.

با کسی حرفی رد و بدل نمی‌کند، به دنبال خلوت است و وقتی فکر می‌کند کسی گوش نمی‌دهد، آهنگ خود را زمزمه می‌کند.” سعی کردم در مورد سفرهای او از دیگران مطلع شوم. اما با موفقیت بد و اطلاعاتی که اکنون داشتم تنها چیزی بود که می توانستم در مورد او به دست بیاورم. من در محل کار به دیدار طوای رفتم و نیکی همان چیزی بود که قبلاً بود. یک روز صبح به آنجا رفتم.

قبل از اینکه همه کارگران برای آمدن جمع شوند. رفتند=کسانی که با عجله آمدند و نیکی هم در میان آنها. او جدا از بقیه راه افتاد، نگاهی به پایین انداخت و از کنارم گذشت. به او صبح بخیر گفتم، نگاهی تاریک به من انداخت و در حالی که رد شد به سختی شنیده شد. “هی، نیکی! دوباره آنقدر بی روح و بدبختی که فکر می کنی قبلاً یک کوزه سرکه کامل خورده ای.

آرایشگاه های زنانه زعفرانیه : این همه اسیدیته را از بین ببر، زیرا این نوع رفتارها خوب نیست. یکی از کارگران با بازیگوشی به نیکی فریاد زد. یه جورایی هوا سرد بود و زمین در هوا بود.