سالن زیبایی ستیا تهران

سالن زیبایی ستیا تهران با لحنی ضعیف جواب دادم: «فیتز انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود که قطار را برایت نگه داشت.» هر کسی که مقصر بود، حالا حقمان بود؛ و سرزنش کردن بیهوده بود. فیتز به جودی گفت: «از بابت دوستت خوشحالم. اسمش چیه؟ یه مرد کاربلد، هی؟ راستی، فکر کنم از یه هفت‌تیر حرف زدی.» خویشاوند سببی من با لبخندی تأییدآمیز و تقریباً نفرت‌انگیز ابراز وجود سالن آرایشگاه در تهران کرد. «فکر کنم همه شما رفقا یادتان مانده که یکی بیاورید؟» یه جورایی قیافه‌ام بهم خیانت کرد. «آربوتنات، یکی آوردی؟» شروع به عرق کردن کردم. گفتم: «راستش را بخواهید، من یک فشنگ کالیبر ۳۸ وبلی بزرگ داشتم، اما انگار گمش کرده‌ام.» «این مشکل به راحتی قابل حل بهترین سالن زیبایی در تهران است.

سالن زیبایی : من سه تا از آنها را برای مواقع اضطراری آورده‌ام.» با ریا گفتم: «چقدر خوش‌شانس بودم.» خیلی زود داشتیم به کلان‌شهر می‌رسیدیم. فیتز گفت: «من شش اتاق خواب در هتل لانگز رزرو کرده‌ام.» گفتم: «فقط پنج تا لازم است، چون اُمولیگان در خیابان جرمین زندگی می‌کند.» «سونیا را فراموش کردی.» درست است که برای لحظه‌ای علت تمام بدبختی‌هایمان را فراموش کرده بودم.

سالن زیبایی ستیا تهران

او هیچ چیز را فراموش نکرده بود. نه تنها به نظر می‌رسید که همه چیز را مرتب کرده است، بلکه به نظر می‌رسید که از کوچکترین جزئیات هم آگاه است. او گفت: «من یک شام کوچک و نسبتاً مناسب در واردز سفارش داده‌ام.

شما همیشه می‌توانید روی غذاهای ساده، مقوی و قدیمی انگلیسی حساب کنید. آنها بهترین غذاهای چندلایه لندن را به شما می‌دهند. باید به خودم بگویم که اگر مجبور باشم کار مردانه‌ای انجام دهم، دوست دارم غذای مردانه بخورم. و فکر می‌کنم می‌توانیم روی یک مادیرای بسیار خوب حساب کنیم.» کاوردیل با عمیق‌ترین غرش خود گفت: «دانستن این موضوع بسیار رضایت‌بخش است.» فیتز گفت: «به نظر من هیچ چیز مثل مادیرا نیست، اگر قرار است سرتان شلوغ باشد و بخواهید خونسردی‌تان را حفظ کنید.» رئیس پلیس بدون هیچ اشتیاقی گفت: «این چیزی است که باید دانست.» فیتز گفت: «فکر کنم همینطور بود.

می‌دانی کی به من انعام داد؟» رئیس پلیس غرشی به نشانه‌ی منفی سر داد. «خودِ فردیناند. و چیزی که اون خوک پیر از بیشتر چیزها نمیدونه، خیلی هم دانش نیست. یه بار بهم گفت که عملاً تو کل لشکرکشی اتریش تو مادیرا زندگی کرده؛ و شب قبل از رودووا شش بطری نوشیده. میگه هیچی مثل مادیرا آدم رو خونسرد و سرحال نگه نمیداره.» رئیس پلیس با غرغر گفت: «اممم…» با این حال، براسه و جودی، دو کارمند بسیار متعصب و دون‌پایه در میدلشایر یئومانی، بسیار تحت تأثیر قرار گرفتند. با سه تاکسی به هتل لانگ رسیدیم؛ براسه و جودی در اولی؛ رئیس پلیس و کیف تجهیزاتش در دومی؛ من و فیتز در سومی. کولاک بسیار شدیدی در حال وزیدن بود.

خیابان‌های کلان‌شهر در وضعیت واقعاً وحشتناکی بودند، کاملاً نامناسب برای انسان یا حیوان؛ و فضا سرمای عجیب و غریب یک شب زمستانی کاملاً ناخوشایند در لندن را داشت. اما در هر یاردی که با احتیاط از میان گل و لای نیمه‌آب‌شده خیابان‌ها عبور می‌کردیم، به نظر می‌رسید فیتز ناپلئونی‌تر می‌شود. او به هیچ وجه پرخاشگر نبود؛ هیچ اثری از تعالی ذهنی یا اخلاقی بی‌مورد وجود نداشت، با این حال صاحب کیفیتی ظریف بود که به نظر می‌رسید او را برای هر موقعیتی آماده می‌کند.

او به من اعتراف کرد: «فقط یک چیز ممکن است ما را از هم بپاشد.» «سرنوشت؟» «نه؛ به نظر من سرنوشت هیچ‌وقت ارباب تو نیست، اگر واقعاً قصد داشته باشی اربابش باشی. اما ممکن است یک جاسوس وجود داشته باشد. فون آرلنبرگ به حیله‌گری یک روباه است. و اگر فکر کند که من ممکن است در این مورد حرفی برای گفتن داشته باشم، مراقب خواهد بود که هیچ کاری بدون اطلاع او انجام نشود. احتمالاً ما تحت تعقیب هستیم.» فیتز برای اینکه دلایل این سوءظن خود را محک بزند، ناگهان به راننده دستور توقف داد. سرش را از پنجره بیرون آورد و لحظه‌ای بعد به جیحون ما گفت که به رانندگی ادامه دهد. «درست همانطور که فکر می‌کردم.

یک تاکسی دیگر پشت سر است.» همراهم ساکت سالن زیبایی در تهران شد. او گفت: «باید کاری کرد. برای فون آرلنبرگ فایده‌ای ندارد که زیاد بداند.» در طول بقیه سفر، فیتز کلمه‌ای برای گفتن پیدا نکرد. وقتی به هتل خانوادگی آرام در خیابان باند رسیدیم، سرپرست ما هنوز مشغول به نظر می‌رسید. مطمئناً دلیلی برای بدگمانی‌اش داشت. تاکسی چهارم پشت سر سه وسیله نقلیه‌ای که کرایه کرده بودیم، توقف کرد؛ و من متوجه شدم که مردی از آن پیاده شد و با پیاده کردن تاکسی‌اش، وارد هتل شد. وقتی از کنارم رد شد، مراقب ظاهرش بودم.

او فردی کوتاه قد، رنگ‌پریده و با ظاهری خارجی بود که یقه پالتویش را بالا زده بود؛ موجودی کاملاً معمولی که در بیشتر مواقع بدون هیچ حرفی رد می‌شد. در حالی که ما در مورد اتاق‌هایمان پرس‌وجو می‌کردیم، او بی‌سروصدا در سالن پذیرایی نشسته بود. به جز عقیده‌ی راسخ فیتز در این مورد، هرگز به ذهنم خطور نمی‌سالن آرایشگاه در تهران کرد که ما در حال انجام یک فرآیند جاسوسی هستیم. به محض اینکه فیتز اتاقش را گرفت، با لحنی بسیار بلندتر از معمول گفت که کاری برای انجام دادن دارد و تا یک ساعت دیگر برمی‌گردد.

سالن زیبایی ستیا تهران مردی که در سالن نشسته بود، نمی‌توانست این خبر را نشنود. و مطمئناً، به محض اینکه فیتز از هتل بیرون رفته بود، آن مرد نیز بلند سالن زیبایی در تهران شد و رفت. کاوردیل پرسید: «حالا بازی فیتزوارن چیه؟» از ارائه هرگونه نظریه‌ای در مورد ماهیت بازی فیتز خودداری کردم. در این مورد، هیچ نظریه‌ای برای ارائه نداشتم. کاملاً واضح بود که رهبر شرکت ما در سوءظن خود کاملاً محق بهترین سالن زیبایی در تهران است.

سالن زیبایی ستیا تهران

اما اینکه زیرکی او چه سودی برایش خواهد داشت، کاملاً در حدس و گمان بودم. متقاعد شده بودم که ماجرایی که او را ناگهان به تاریکی تگرگ‌آلود خیابان‌ها کشانده انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود، مربوط به مردی بود که از هتل بیرون رفته بود؛ با این حال، حدس زدن اینکه آن ماجرا دقیقاً چیست، بیهوده بود.

قبل از عزیمت به واردز، زمان تا حدودی به ما فشار می‌آورد. براست و جودی از این زمان استفاده کردند و ظاهر خود را بیش از حد معمول مرتب کردند. این روزها برای صرف غذا در واردز نیازی به پودر، چین و جلیقه‌ی زربافت نیست، اما یک قانون نانوشته وجود دارد که از شما انتظار دارد حداقل با لباس شب خود جلیقه‌ی سفید بپوشید. حتی من و کاوردیل هم خوب فکر کردیم که از این قانون مجلل پیروی کنیم. هر دوی ما از سنی که خیاط قادر مطلق باشد، گذشته بودیم.

سالن زیبایی ستیا تهران اما وقتی در رم هستیم، کسانی که به عنوان مردان دنیا دیده شناخته می‌شوند، مراقبند که مانند رومی‌ها رفتار کنند. چهار نمونه‌ی به‌دقت آراسته از مردانگی بریتانیایی، پس از بازگشت فیتز، در سرسرای هتل به او خوشامد گفتند.