سالن زیبایی شمس سعادت اباد

سالن زیبایی شمس سعادت اباد پیرمرد به خودش مسلط سالن زیبایی در تهران شد، عضلاتش را برای جهش جمع سالن آرایشگاه در تهران کرد. دست مشتاقش می‌لرزید. نفسش، که آنقدر داغ و تند انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود، برای لحظه‌ای بند آمد. چاقویش در نور چراغ برق می‌زد. و در آن لحظه، سرخپوست بیچاره برگشت و خطر مرگباری را که او را تهدید می‌کرد، دید. چشمانش از وحشت برق زد. با فریادی بلند و ترسناک از در به عقب پرید. و دیوانه با سرعت یک پلنگ به جلو پرید. او به سمت هند پرواز نکرد. دم در بود! تمام وزنش را روی آن انداخت. لحظه‌ای بعد، مانع سنگین چرخید و با صدای دنگ دنگ آهنی که در غار خاموش طنین‌انداز شد، بسته شد. به دام افتاده! فصل نوزدهم مبارزه هندی‌ها برای زندگی.

سالن زیبایی : احساس وحشتی که در آن لحظه وحشتناک بر زندانیان بی‌پناه مستولی شد، وصف‌ناپذیر بهترین سالن زیبایی در تهران است. آنها فریاد رفیقشان را شنیدند و این به آنها فهماند که هیچ تصادفی باعث بسته شدن در نشده است. دشمن این کار را کرده بود! آنها گم شده بودند! اما هر چقدر هم که عذاب آنها وحشتناک بود، در مقایسه با درد سرخپوست نگون بخت هیچ بود. زیرا سرخپوست با دیوانه دیوانه در غار تنها بود! پسرک ترسو با وحشت در مقابل شبح وحشتناکی که چاقو را بالا گرفته بود، جا خورد. سپس با درماندگی ایستاد و خیره شد، در حالی که مثل برگ می‌لرزید. او غیرمسلح بود؛ فرار غیرممکن بود. او باید چه کار کند؟ پیرمرد وزنش را روی در انداخت تا مطمئن شود که واقعاً بسته است.

سالن زیبایی شمس سعادت اباد

و سپس با خشم چرخید و با تنها قربانی باقی مانده‌اش روبرو شد. در حالی که خیره شده بود، انتقام و خشم در چشمانش برق می‌زد. و عضلات منقبض شده روی دستان گره کرده و مشتاقش خودنمایی می‌کردند. قرار بود در آن اتاق تاریک و ساکت، نبردی سهمگین در جریان باشد. شاید اگر آن موجود حتی یک صدا از خودش درمی‌آورد تا نشان دهد انسان است، پسرک کمتر وحشت می‌کرد. اما آن مرد به سکوت مقبره‌ای که در آن ساکن بود، بود. هیچ گربه‌ای نمی‌توانست مخفیانه‌تر از او، وقتی که شروع به پیشروی کرد، بخزد. او هیچ عجله‌ای برای انجام این کار نداشت، هیچ عجله‌ای برای تسکین فشار وحشتناک بر ذهن لرزان قربانی‌اش نداشت.

او قوز کرد و با خشم خیره شد، گویی در همین حال حرکت بعدی خود را محاسبه می‌کرد. سپس بی‌صدا یک پایش را دراز کرد و به جلو گام برداشت. چشمان ایندین به او دوخته شده بود، گویی طلسمی مرموز او را نگه داشته بود. همین که مرد جلو آمد، ایندین به طور غریزی عقب رفت و حرکاتش تقریباً با دیوانه هماهنگ بود، هرچند زانوهایش می‌لرزید، طوری که نزدیک بود به زمین بیفتد. مرد دوباره یک قدم به جلو خزید؛ و سرخپوست دوباره یک قدم به عقب رفت. او چنان از وحشت گیج شده بود، بیچاره، که حتی نمی‌توانست فکر کند که چنین روشی نمی‌تواند او را نجات دهد. دیوار غار پشت سرش بود! یک قدم باید به زودی آخرین قدمش باشد.

می‌گویند وقتی کسی در حال غرق شدن بهترین سالن زیبایی در تهران است، زندگی‌اش را در ثانیه‌هایی که می‌میرد، می‌گذراند. تمام گذشته مانند کتابی که در برابرش قرار دارد، از مقابلش عبور می‌کند. اما در مورد ایندین چنین اتفاقی نیفتاد. به نظر می‌رسید که او فقط یک فکر دارد؛ نگاه مسحورش به دشمنش که پیوسته در حال پیشروی بود، دوخته شده بود. پیرمرد منظره‌ی وحشتناکی بود. نگاه خشمگین و شادمانه‌ی پیروزی‌اش، اگر چنین چیزی ممکن بود، او را دو چندان کریه می‌کرد. چشمان درخشانش برق می‌زد و دندان‌هایش، همچون نیروی یک ببر وحشی، می‌درخشید. در میان انبوهی از موهای خونین و ژولیده، چهره‌ای ایجاد کرده بود که می‌توانست شجاع‌ترین افراد را به لرزه درآورد.

و مطمئناً جوزف اسمیت ترسو و درمانده‌ی ما از وحشت می‌لرزید. هندی در آن زمان وحشت، فکر دیگری برای غلبه بر خود داشت. نه تنها امنیت خودش، بلکه امنیت دوستانش! همه چیز به او بستگی داشت! تنها او می‌توانست به آنها کمک کند. صداهای بلندی از پشت آن در آهنی در گوش‌هایش کرکننده بود. فریادهای وحشت، صداهایی که التماس کمک می‌کردند، همه، همه آنها نام او را فریاد می‌زدند. و در مقابلش، بین او و در، دیوانه‌ی در حال پیشروی و چاقوی همیشه درخشانش قرار داشت. فکری وحشی و ناامیدانه از ذهن پسرک رنجور گذشت. یک قدم به سمت در! شاید قبل از اینکه چاقو به در بخورد، موفق می‌شد دستگیره‌ی مرگبار را بچرخاند.

اما پیرمرد خشمگین، با قیافه‌ی سرخپوستی‌اش، انگار منظور او را فهمیده بود. عضلات منقبضش سفت‌تر و منقبض‌تر شدند، انگار که داشت خودش را برای جهش آماده می‌کرد. در همان حال، او با سرعت بیشتری به راهش ادامه داد و سرخپوست بیچاره از ترس خودش را عقب کشید. سرخپوست با درماندگی به اطراف غار خیره شده بود.

سالن زیبایی شمس سعادت اباد نگاهش بر روی کف و دیوارها می‌چرخید، گویی به دنبال چیزی برای کمک به خود می‌گشت. اما چه چیزی می‌توانست پیدا کند؟ و سپس، ناگهان، همین که نگاهش به دیوانه برگشت، پسر با جیغی از وحشت به عقب پرید. مرد به جلو پرید! ایندین با وحشت برگشت، انگار که می‌خواست فرار کند؛ به صندلی‌ای که سر راهش قرار داشت.

شمس

برخورد کرد و سپس تقریباً غریزی آن را گرفت و همین که نفس داغ دشمنش را پشت سرش حس کرد، رو به عقب کرد و سلاح کوچکش را بالا برد. پیرمرد با جهشی وحشیانه، قربانی‌اش را به زمین انداخت. مرد عوام با تمام توانی که در بدنش بود، با تلاشی مذبوحانه صندلی را پایین آورد. لحظه‌ای بعد، از شادی آهی کشید. او به چاقوی در حال پایین آمدن ضربه زده بود. تیغه خرد شده داشت روی زمین می‌افتاد! اما پیروزی ایندین فقط لحظه‌ای بود. موجود وحشی با خشمی سوزان دوباره به جلو پرید. ایندین بار دیگر برگشت و با نهایت سرعت فرار کرد. لحظه‌ای بعد، چشمش به تونلی سیاه افتاد که در برابرش نمایان می‌شد – گذرگاهی که به مکانی امن منتهی می‌شد.

به سوی دوستان! پسرک با سرعتی دو برابر، به درون آن شیرجه زد؛ او چنان می‌دوید که هرگز در زندگی‌اش ندویده بود. زیرا از پشت سرش صدای گام‌های سریع و تپ‌تپ تعقیب‌کننده‌اش و نفس نفس زدن‌هایش را می‌شنید. مسابقه‌ای برای زندگی بود، و کوتاه بود. ایندین به انتها رسید، خود را به صخره‌ای که ورودی را مسدود کرده بود، پرتاب سالن آرایشگاه در تهران کرد. و لحظه‌ای بعد احساس کرد جسمی سنگین روی پشتش پرید؛ دو انگشت چنگک‌مانند و چنگک‌مانند گلوی نفس‌زنانش را محکم گرفتند. و سپس به پایین رفت، لگد زد، تقلا کرد، نفس نفس زد، خفه شد، سپس همه چیز در مقابلش تاریک شد.

سالن زیبایی شمس سعادت اباد دیوانه به آرامی از ورودی آن تونل سیاه بیرون خزید. برق پیروزی شدیدتری در چشمانش دیده می‌سالن زیبایی در تهران شد و دستان گره کرده‌اش را گویی از شادی دیوانه‌وار بالا برده انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود. سپس برگشت و آنها را با حالتی تهدیدآمیز به سمت سیاه‌چالی که بقیه‌ی طعمه‌هایش در آن افتاده بودند، تکان داد. در این میان، تکلیف آنها چه می‌شود؟ چیز زیادی نمی‌دانستند، جز اینکه از عذابی غیرقابل توصیف رنج می‌بردند – عذابی از ترس، تعلیق، عدم قطعیت. همه چیز از آنها پنهان بود.