آرایشگاه زنانه عروس تهران

آرایشگاه زنانه عروس تهران بر روی تپه تنهای خود فرو ریخته و مشرف به دریایی از دود رگه‌دار سفید و قهوه‌ای انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود که پاهایش را می‌پوشاند، و نمایانگر شدیدترین جلوه ویرانی بود. پس از آنکه جهت خود را روی ستاره قطبی پیدا سالن آرایشگاه در تهران کرد و مطمئن سالن زیبایی در تهران شد که فرانسوی‌ها و بریتانیایی‌ها از کدام طرف عقب‌نشینی می‌کنند، داشت دهانه آتشفشان را ترک می‌کرد که صدایی او را وادار کرد با عجله دوباره به عقب برگردد، صدای خفه برخورد آهن با سنگ. ترس قدیمی با تمام وحشتش او را فرا گرفت. به هر حال، از گرسنگی ضعیف شده بود و اعصابش بیش از حد تحمل اعصاب عادی آسیب دیده بود.

سالن زیبایی : با این حال، از آنجایی که صداها از جایی در میان خرابه‌ها می‌آمدند، احتمالاً به معنای تلاش یک روستایی برای بیرون کشیدن خود از زیر آوار بود.[صفحه ۲۴۰]این فکر دلگرم‌کننده‌ای بود و جب داشت یواشکی جلو می‌رفت که ناگهان نگهبانی دور هرمی از سنگ‌های افتاده ظاهر شد – مردی عظیم‌الجثه، با لباس نظامی ارتش آلمان نازی. لحظه‌ای بعد هشت آلمانی به سمت او آمدند، از روی توده‌های آوار راه خود را باز می‌کردند و چیزهای عنکبوتی شکلی که او تشخیص داد مسلسل بهترین سالن زیبایی در تهران است، حمل می‌کردند.

آرایشگاه زنانه عروس تهران

او در حالی که نفس نفس زنان زیر لبه دهانه آتشفشان چمباتمه زده بود، منتظر ماند، در حالی که آنها آنقدر نزدیک می‌شدند که می‌توانست بوی لباس‌های عرق کرده‌شان را حس کند. بعد از چند دقیقه، نگاهی به بیرون انداخت؛ نگهبان و خودشان ناپدید شده بودند. بدون شک این یک مهمانی شبانه برای تقویت دهکده ویران شده روی پرتگاه بود؛ اما اگر اینطور بود، از خودش پرسید، به نام خدا، ارتش متفقین کجا می‌تواند باشد! حالا اشیاء واضح‌تر دیده می‌شدند و برای لحظه‌ای از وحشت، بدنش سرد شد، زیرا گمان می‌کرد این نشانه‌ی سپیده‌دم است؛ اما درخشش نقره‌ای در آسمان شرقی، طلوع ماه را اعلام می‌کرد.

وقتی این درخشش بیشتر می‌شد، در معرض خطر قریب‌الوقوع کشف شدن قرار داشت و جرأت نمی‌کرد در سوراخ صدف بماند. از سوی دیگر، ترس او را با چنگال‌های بلندی چنان در بند کرده بود که به سختی جرأت تکان خوردن داشت؛ و…[صفحه ۲۴۱]یک آلمانی، زخمی و بی‌دفاع، به او نزدیک شد و سپس تسلیمش را خواست، او نمی‌توانست انگشتی به نشانه‌ی دفاع بلند کند. او اکنون فقط امنیت می‌خواست؛ جایی برای پنهان شدن – برایش مهم نبود چقدر طول بکشد. گوش‌هایش به خواسته‌های سخت اراده بسته شده بود؛ سخنان آقای استرانگ، بونسکور و حتی ماریان، قدرت خود را از دست داده بودند.

برای ارتقای او به مقام انسان، به درخواستی قدرتمندتر از همه اینها نیاز بود! در جلو، تقریباً در دستان او، آجرها و تکه‌های گلی پراکنده‌ای از ساختمان‌های منفجر شده قرار داشت؛ اما بیست فوت آن‌طرف‌تر، بخشی از دیوار عمودی قرار داشت که از زیر با الوارهای پیچ‌خورده‌ی درگاه و بقایای سقفی که از یک طرف به زمین می‌رسید، پشتیبانی می‌شد. آنجا مکانی ترسناک بود و به نظر می‌رسید که در شرف واژگون شدن است، اگرچه همین خطر می‌توانست آن را از دست جستجوگران آلمانی در امان نگه دارد. او تا جایی که می‌توانست خودش را صاف نگه داشت و به جلو خم شد، لحظه‌ای در آستانه‌ی در گوش داد، سپس به داخل خزید و به دورترین و تاریک‌ترین گوشه خزید.

خونش با فریادی گوشخراش در فاصله‌ی کمتر از یک متر از صورتش، منجمد شد از میان تاریکی، درست به سمت صورتش، این فریاد آمد و به ناله‌ای ضعیف، ناامیدانه، اما مهم‌تر از همه دلخراش، ختم شد؛ سپس همه چیز ساکت شد. جب نه می‌توانست تکان بخورد و نه فریادی بزند؛ او از وحشت عقب‌نشینی کرده بود و مانند بخشی از مصالح ساختمانی فروریخته که کف زمین را پوشانده بود، چمباتمه زده بود. تقریباً بلافاصله صدای گام‌های سریعی در خیابان‌های ویران‌شده طنین‌انداز شد، از روی انبوهی از آوار عبور می‌کردند و نزدیک‌تر می‌شدند تا اینکه با عزمی بی‌رحمانه درست از پشت دیوار لرزان عبور کردند.

لحظه‌ای دیگر، زاویه‌ای تغییر دادند و نگهبان، که سایه‌اش در برابر آسمان روشن‌تر نمایان بود، از میان درگاه به بیرون نگاه می‌کرد. او چیزی به آلمانی فریاد زد که صدای شومی داشت و صدای نزدیک، ناله‌ای هیستریک را آغاز کرد که با التماس به زبان فرانسوی که به سرعت صحبت می‌شد و جب تا حدودی آن را می‌فهمید.

آرایشگاه زنانه عروس تهران در هم آمیخته بود متوجه شد که دختری در این مکان تاریک با اوست و قول می‌دهد که دیگر فریاد نزند. صدایش ضعیف و لاغر به نظر می‌رسید، هرچند با نوعی عصبانیت خش‌دار، در حالی که سعی می‌کرد با توضیح اینکه چگونه کسی آمده و او را ترسانده است.

عروس تهران

نافرمانی قبلی‌اش را توجیه کند. خوشبختانه برای جب، مرد با لحنی خشن و تند حرفش را قطع کرد، وگرنه ممکن بود سرنوشتش همان‌جا رقم بخورد. دختر ناله کنان گفت: «خواهش می‌کنم، خواهش می‌کنم، اوه، خواهش می‌کنم نیا تو! من دیگه گریه نمی‌کنم!» او مکثی کرد، انگار که داشت فکر می‌کرد؛ سپس با تهدید غرید و برگشت. جب منتظر ماند تا او کاملاً برود و آخرین صدای چکمه‌هایش روی آوار محو شود، سپس زبان فرانسه‌اش را به کار انداخت و با احتیاط زمزمه کرد: «من دوست تو هستم – سر و صدا نکن!» ابتدا حرکتی خفیف در گوشه‌ای به او پاسخ داد، سپس صدای ضعیفی پرسید: «آیا موسیو انگلیسی است؟» «نه، آمریکایی.» صدایی که پس از این آمد، مدت‌ها بعد در گوش‌هایش ماند. به سختی نفس نفس زدن، ناله کردن یا ناله کردن بود، بلکه صدایی نامفهوم بود.

صدایی نامناسب که بیانگر احساسی است که بدن هنگام رهایی به موقع از نابودی دارد. لحظه‌ای بعد، او در تاریکی سینه‌خیز رفته بود؛ دستانش به سرعت از روی آستین و شانه‌ی او گذشتند، سپس گردنش را پیدا کردند و با شور و اشتیاق آن را در آغوش گرفتند. او را به آرامی به دامان خود کشید و متوجه سالن زیبایی در تهران شد که او فقط کودکی است که به سویش آمده است – کودکی اسکلتی، شاید هشت یا نه ساله، که به نظر می‌رسید چیزی بیش از استخوان‌هایی با لباس‌های تنگ نیست.

آرایشگاه زنانه عروس تهران لب‌هایش را به گونه‌های او مالید و زمزمه‌وار او را تشویق سالن آرایشگاه در تهران کرد و بدون توجه به موفقیت‌های احتمالی‌اش، وعده‌های شگفت‌انگیزی داد، تا اینکه لرزش بدنش از بین رفت. سپس با لرز زمزمه کرد: «تو همون آمریکایی هستی که به ما غذا دادی؟» «نه کوچولو، من به تو غذا نداده‌ام.» او هم با لحنی نجواگونه گفت. «اما بله، آقا، واقعاً که این کار را کردید! کشیش مهربان گفت که آن آمریکایی ماه‌های زیادی به ما غذا داده بهترین سالن زیبایی در تهران است. ای کاش الان کمی داشتم!» «منظورش امداد آمریکایی انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود، کوچولو. الان غذا نداری؟» «از دو روز پیش نه، موسیو. بوش.» دوباره لرزش بدنش را حس کرد وقتی این را گفت[صفحه ۲۴۵]«قبلاً غذای آمریکایی ما را می‌گرفتند و غذای سیاه خودشان را به ما می‌دادند.