آرایشگاه زنانه اطراف طرشت

آرایشگاه زنانه اطراف طرشت : تنها چیزی که می‌خواهم این است که آن‌ها به من شروع کنند.» در حالی که خانم ویلسون با یک سینی وارد شد، تام گفت: “از میرتل بپرس.” “او یک معرفی نامه به شما می دهد.

سالن زیبایی درست زمانی که تام و میرتل (بعد از اولین نوشیدنی که خانم ویلسون و من همدیگر را به اسم کوچک صدا زدیم) دوباره ظاهر شدند، گروه شروع به رسیدن به درب آپارتمان کرد. خواهر، کاترین، دختری لاغر اندام و دنیوی حدوداً سی ساله بود، با موهای محکم و چسبناکی از موهای قرمز و رنگ صورت سفید شیری پودری. ابروهای او کنده شده بود و سپس دوباره با زاویه‌ای درشت‌تر کشیده شده بود.

آرایشگاه زنانه اطراف طرشت

آرایشگاه زنانه اطراف طرشت : اما تلاش‌های طبیعت برای ترمیم تراز قبلی، هوای تاری به چهره‌اش داد. هنگامی که او حرکت می کرد صدایی بی وقفه به گوش می رسید و دستبندهای سفالی بیشماری روی بازوهایش بالا و پایین می زدند. او با چنان عجله‌ای خاص وارد شد و آن‌قدر متمکنانه به اثاثیه خانه نگاه کرد که فکر کردم آیا او اینجا زندگی می‌کند.

اما وقتی از او پرسیدم بی‌اعتماد خندید، سوالم را با صدای بلند تکرار کرد و به من گفت که با دوست دختری در هتل زندگی می‌کند. آقای مک کی مردی رنگ پریده و زنانه از آپارتمان پایین بود. تازه تراشیده بود، چون لکه سفیدی از کف روی استخوان گونه‌اش دیده می‌شد، و در احوالپرسی با همه حاضران در اتاق بسیار محترمانه بود.

او به من اطلاع داد که در «بازی هنری» است و بعداً فهمیدم که او یک عکاس است و بزرگ‌نمایی کم‌رنگ مادر خانم ویلسون را انجام داده است که مانند یک اکتوپلاسم روی دیوار معلق بود. همسرش ژولیده، بی حال، خوش تیپ و وحشتناک بود. او با افتخار به من گفت که شوهرش از زمانی که ازدواج کرده اند صد و بیست و هفت بار از او عکس گرفته است.

خانم ویلسون مدتی قبل لباسش را عوض کرده بود و حالا لباسی زیبا از پارچه ابریشمی کرم رنگ به تن کرده بود که در حالی که اتاق را جارو می کرد، صدای خش خش مداومی بر تن داشت. با تأثیر لباس، شخصیت او نیز دستخوش تغییر شده بود. سرزندگی شدیدی که در گاراژ بسیار چشمگیر بود، تبدیل به شخصیتی چشمگیر شد.

خنده‌ها، حرکات و اظهاراتش لحظه به لحظه شدیدتر تحت تأثیر قرار می‌گرفتند و هر چه اتاق را بزرگ می‌کرد، اطرافش کوچک‌تر می‌شد، تا جایی که به نظر می‌رسید روی یک چرخش پر سر و صدا در هوای دودی می‌چرخد. او با فریاد بلند و کوبنده ای به خواهرش گفت: «عزیز من، اکثر این بچه ها هر بار شما را فریب می دهند.

تنها چیزی که به آن فکر می کنند پول است. من هفته گذشته زنی را اینجا داشتم تا به پاهای من نگاه کند، و وقتی صورت حساب را به من داد، فکر می‌کردی آپاندیسیت من بیرون آمده است.» “اسم آن زن چه بود؟” از خانم مک کی پرسید. «خانم ابرهارت. او به اطراف می‌چرخد و به پای مردم در خانه‌های خودشان نگاه می‌کند.» خانم مک کی گفت: «من لباس شما را دوست دارم.

فکر می کنم دوست داشتنی است.» خانم ویلسون با بالا انداختن ابروی خود به نشانه تحقیر این تعریف را رد کرد. او گفت: “این فقط یک چیز قدیمی دیوانه است.” “من فقط گاهی اوقات وقتی برایم مهم نیست که چه شکلی هستم، آن را می لغزم.” خانم مک کی ادامه داد: “اما اگر منظور من را بدانید، به نظر شما فوق العاده است.” “اگر چستر فقط می توانست شما را در آن حالت قرار دهد.

من فکر می کنم او می تواند چیزی از آن بسازد.” همه ما در سکوت به خانم ویلسون نگاه کردیم که یک تار مو را از روی چشمانش برداشت و با لبخندی درخشان به ما نگاه کرد. آقای مک کی با دقت به او نگاه کرد و سرش را در یک طرف قرار داد و سپس دستش را به آرامی جلوی صورتش به جلو و عقب برد. بعد از لحظه ای گفت: «باید چراغ را عوض کنم.

آرایشگاه زنانه اطراف طرشت : من می‌خواهم مدل‌سازی ویژگی‌ها را بیان کنم. و من سعی می کنم تمام موهای پشت را در دست بگیرم.” خانم مک کی فریاد زد: “من به تغییر نور فکر نمی کنم.” “من فکر می کنم آن-” شوهرش گفت: « ش! و همه ما دوباره به موضوع نگاه کردیم، تام بوکانن خمیازه ای شنید و از جایش بلند شد.

او گفت: «شما مک‌کی‌ها چیزی برای نوشیدن دارید. “میرتل، قبل از اینکه همه بخوابند کمی یخ و آب معدنی بیشتری بخور.” من به آن پسر در مورد یخ گفتم. میرتل با ناامیدی ابروهایش را باال انداخت از جابجایی رده های پایین تر. “این مردم! شما باید همیشه آنها را دنبال کنید.” به من نگاه کرد و بیهوده خندید. سپس به سمت سگ دوید.

با وجد او را بوسید و به آشپزخانه رفت و به این معنی اشاره کرد که ده ها سرآشپز در آنجا منتظر دستور او هستند. آقای مک کی گفت: “من کارهای خوبی در لانگ آیلند انجام داده ام.” تام بی تفاوت به او نگاه کرد. “دو تا از آنها را در طبقه پایین قاب کرده ایم.” “دو چی؟” تام را خواستار شد. «دو مطالعه. یکی از آنها را مونتاک پوینت می نامم – مرغان دریایی و دیگری را مونتاک پوینت – دریا می نامم.

خواهر کاترین کنار من روی مبل نشست. “شما هم در لانگ آیلند زندگی می کنید؟” او پرسید. من در وست اگ زندگی می کنم. “واقعا؟ من حدود یک ماه پیش در یک مهمانی آنجا بودم. نزد مردی به نام گتسبی. او را میشناسی؟” “من همسایه او هستم.” “خب، آنها می گویند که او برادرزاده یا پسر عموی قیصر ویلهلم است. تمام پول او از آنجا می آید.» “واقعا؟” او سرش را تکان داد. “من از او می ترسم.

آرایشگاه زنانه اطراف طرشت : من از اینکه او چیزی به من وارد کند متنفرم.» این اطلاعات جذاب در مورد همسایه من با اشاره ناگهانی خانم مک کی به کاترین قطع شد: او گفت: «چستر، فکر می‌کنم می‌توانی با او کاری انجام دهی ،» اما آقای مک‌کی فقط سرش را با حوصله تکان داد و توجهش را به سمت تام معطوف کرد. اگر بتوانم ورودی را دریافت کنم، مایلم در لانگ آیلند کار بیشتری انجام دهم.