آرایشگاه زنانه در مرزداران تهران

آرایشگاه زنانه در مرزداران تهران او همیشه به عنوان کسی که قادر به هر کاری انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود، آشکار شده بود؛ از بزرگترین خوبی یا از بزرگترین بدی؛ و دیدن او اکنون در حلقه خانواده، در نزدیکی با موجود مغناطیسی که تمام زندگی‌اش در او متمرکز بود، به معنای یافتن او با جذابیت و شیفتگی‌ای بود که در طبیعت نویل فیتزوارن که توسط چشمان جهان دیده می‌سالن زیبایی در تهران شد، جایی نداشت. از نظر من، چیزی زیبا و در عین حال کمی رقت‌انگیز در رابطه‌ای که به نظر می‌رسید بین این دو روح متفاوت وجود دارد، وجود داشت.

سالن زیبایی : ایمان ضمنی آنها به حقانیت یکدیگر، حس کفایتشان، چیزی بسیار نادر بود. به نظر می‌رسید که بسیاری از چیزهای پست زندگی، مسائل مربوط به مصلحت مادی، تعصبات سطحی، قضاوت‌های جزئی، را به کلی کنار گذاشته بودند. و اگر کسی فکر می‌سالن آرایشگاه در تهران کرد که پادشاهی واقعی این جهان بهایی بود که برای این رفاقت واقعی پرداخته شده بود، این نمی‌توانست طور دیگری باشد. برخوردهای قبلی من با خانم فیتز تا حدودی سخت و طاقت‌فرسا بود. اما در خانه، او خیلی کمتر زمخت و زمخت به نظر می‌رسید. آن تکبر بی‌پروا که برای همه بسیار نگران‌کننده بود، دیگر چندان مشهود نبود. به نظر می‌رسید که جذابیت او با انسانی‌تر شدنش، رقیق‌تر می‌شد.

آرایشگاه زنانه در مرزداران تهران

صراحت کودکانه دیدگاهش بیشتر و بیشتر آشکار می‌شد و جذابیتش را افزایش می‌داد. در واقع، شیوه نگرش او به چیزها برای ذهن‌های فرهیخته‌ای مانند ما به یک لذت دائمی تبدیل می‌شد. ناتوانی کامل او در جدی گرفتن ما کاملاً بامزه و خنده‌دار بود. انگلستان ما و هر آنچه در آن بود، او را بسیار سرگرم می‌کرد. او آن را با سرزمینی جادویی در یکی از افسانه‌های پریان پرو مقایسه می‌کرد. اما اصول زندگی ما، آداب و رسوم ما، آرمان‌های ما، وسایل مکانیکی ما و بالاتر از همه، وقار ما در مورد آنها، همیشه حس شوخ‌طبعی او را مجذوب خود می‌کرد. از صحبت کردن با او بعد از شام لذت خاصی بردم. نباید بگویم که هنر گفتگو نقطه قوت او بود.

و تا یک هفته که در جمع ما نبود، نتوانستم با او به جایی برسم که بتوانم از نزدیک با او ارتباط برقرار کنم. اما ارزشش را داشت که تلاش کنم تا از سدی که ناخودآگاه توسط حال و هوای سرخوردگی، صبوری و تحمل توأم با گلایه او ایجاد شده بود، عبور کنم. نوعی قطعیت عجیب در مورد ایده‌هایش وجود داشت. به نظر می‌رسید که تفکرش در مورد تمام سوالاتی که اهمیت واقعی داشتند، نسل‌ها پیش برای او انجام شده بود. تمام آنچه که خارج از زندگی احساسات قرار داشت، برای او تکرار خسته‌کننده‌ی یک عمل قانونی بود، بخشی ضروری اما تا حدودی دردناک از نظم امور. شاید شگفت‌انگیزترین چیز در مورد او فروتنی‌اش بود.

شکوه سلطنت برای او پوچ‌ترین خیال واهی بود. این شکوه صرفاً خود را در قیمومیت یک پرولتاریای عمیقاً نادان، توسعه نیافته و بسیار ناسپاس خلاصه می‌کرد. عبارتی که او با آهی مادرانه به کار می‌برد: « خدایا! ای ارواح بیچاره، آنها نمی‌دانند چه چیزی خوب بهترین سالن زیبایی در تهران است». حق الهی پادشاهان بخشی جدایی‌ناپذیر از نظم کیهانی بود؛ واقعیتی به اندازه حضور خورشید و سیارات در آسمان، باردار و خدشه‌ناپذیر. فراخوانده شدن به مقام سلطنت، شرطی بسیار محترمانه بود، «اما شما باید همیشه در حال دعا کردن باشید.» همچنین افتخارآمیز بود و چندان آزاردهنده نبود که یک واحد بی‌توجه از پرولتاریا باشید.

مطمئن نیستم، اما به این باور نزدیک هستم که این واقعیت که من در مجلس کرسی داشتم، به او این امکان را داد که کنجکاوی مرا با بردباری بیشتری نسبت به زمانی که هیچ گونه مجوز رسمی نداشتم، پشتیبانی کند. او مرا خدمتگزار برگزیده‌ی « لو بن روئی ادوارد» می‌دانست ؛ یا لطف شخصی خودم یا لطف خویشاوندانم خود را به نگهبان دولت رسانده بود.

آرایشگاه زنانه در مرزداران تهران گفتم: «مگر اعضای پارلمان ایلیریا توسط مردم انتخاب نمی‌شوند؟» «بله، پدرم در سال ۱۸۹۰ به مردم حق رأی داد، و اشراف هرگز او را نبخشیده‌اند. بنابراین اکنون مردم شصت نماینده خود را از فهرستی که او برای راهنمایی آنها تهیه می‌کند انتخاب می‌کنند.

مرزداران تهران

اربابان زمین شصت نفر دیگر را از میان خود انتخاب می‌کنند؛ و سپس، همانطور که اغلب اتفاق می‌افتد، اگر دو مجلس نتوانند به توافق برسند، پادشاه توصیه می‌کند.» «پادشاه ایلیریا وظایف سنگینی دارد!» «پدرم عاشق کار سخت است.» «خانم، آیا شما از جنبش دموکراتیک در ایلیریا، همانطور که به نظر می‌رسد در حال حاضر تمام اروپا با آن مواجه است، نگران هستید؟» حرکت والاحضرت از روی ترحم بود. « هلاس ، ای ارواح بیچاره!» اما جذابیت چنین تحقیقی مرا به جایی کشاند که بدون شک معیارهای خوش‌سلیقه بودن مرا به ماندن در آن ترغیب می‌کرد. «خانم، مگر نمی‌گویید که حزب جمهوری‌خواه شما تهدیدی برای ایالت بود؟» «ای بیچاره‌ها، آنها نمی‌دانند چه چیزی خوب است.

آنها باید یاد بگیرند.» «آیا پادشاه وسیله‌ی آموزش آنها خواهد بود؟» « هلاس! او خیلی پیر بهترین سالن زیبایی در تهران است. باید به دست سرنوشت سپرده شود. ای بیچارگان، ای بیچارگان!» در طول اقامت والاحضرت در خانه دیمپسفیل، ما تعداد زیادی از رئیس پلیس شهرستان خود را دیدیم. به نوعی او خود را مسئول امنیت همه ما کرده بود. هوشیاری او بسیار زیاد بود و این هوشیاری بخشی از وجود او بود. هیچ اقدام احتیاطی که می‌توانست به امنیت ما کمک کند، نادیده گرفته نمی‌شد؛ و او توجه شخصی خود را به مسائل جزئی معطوف می‌کرد.

که افراد کم‌توجه ممکن بود آنها را کم‌اهمیت بدانند. او به ویژه اصرار داشت که پرنسس شکار خود را کنار بگذارد و تا حد امکان دامنه فعالیت‌هایش را به محوطه خانه محدود کند. او به هیچ وجه حاضر به پذیرش این موضوع نبود. او که کاملاً به سرنوشت اعتقاد داشت و به دکترین «آنچه باید بشود، می‌شود» پایبند بود، گلوله‌های آنارشیست‌ها هیچ ترسی برای او ایجاد نمی‌سالن آرایشگاه در تهران کرد. کاوردیل را آزار می‌داد که پرنسس علیرغم هشدارهای جدی و مکرر او به شکار ادامه داد.

آرایشگاه زنانه در مرزداران تهران و وقتی کاوردیل تصمیم گرفت در این مورد با فیتز مخالفت کند، با این پاسخ روبرو سالن زیبایی در تهران شد: «او کاملاً خودش را راضی می‌کند.» رئیس پلیس گفت: «اما، رفیق عزیزم، مطمئناً باید بدانی که او خودش را در معرض خطرات بزرگی قرار می‌دهد.» جواب بی‌فایده فیتز این انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود: «اگر کاری به نظرش خوب بیاید، انجامش می‌دهد.» مرد بزرگ رک و پوست کنده آزرده خاطر شد.