آرایشگاه زنانه در طرشت تهران

آرایشگاه زنانه در طرشت تهران : سپس به زمین‌های بهار بروید، جایی که یک چرخ دستی زرد رنگ آن‌ها را برای یک دقیقه با افرادی در آن دواند که ممکن بود زمانی جادوی رنگ پریده چهره او را در امتداد خیابان معمولی دیده باشند. مسیر منحنی شد و حالا داشت از خورشید دور می‌شد، خورشیدی که در پایین‌تر فرو می‌رفت.

سالن زیبایی او در خانه ثروتمند خود ناپدید شد، در زندگی غنی و کامل خود، گتسبی را ترک کرد – هیچ چیز. او احساس می کرد با او ازدواج کرده است، فقط همین. وقتی دوباره همدیگر را دیدند، دو روز بعد، این گتسبی بود که نفسش بند آمده بود، که به نوعی مورد خیانت قرار گرفت.

آرایشگاه زنانه در طرشت تهران

آرایشگاه زنانه در طرشت تهران : ایوان او با تجملات خریداری شده ستاره-درخشش روشن بود. حصیری از نیمکت به شکلی شیک جیر جیر می کرد که به سمت او چرخید و او دهان کنجکاو و دوست داشتنی او را بوسید. او سرما خورده بود و این صدایش را بلندتر و جذاب تر از همیشه کرده بود و گتسبی به شدت از جوانی و رمز و رازی که ثروت محبوس و محفوظ می دارد.

از طراوت بسیاری از لباس ها و از دیزی که مانند نقره می درخشد و ایمن بود آگاه بود. و سربلند از مبارزات داغ فقرا. من نمی توانم برای شما توصیف کنم که چقدر متعجب شدم وقتی فهمیدم او را دوست دارم، ورزش قدیمی. من حتی برای مدتی امیدوار بودم که او مرا به زمین بیاندازد، اما او این کار را نکرد، زیرا او هم عاشق من بود.

او فکر می‌کرد که من چیزهای زیادی می‌دانم، زیرا چیزهای متفاوتی از او می‌دانستم… خوب، من از جاه‌طلبی‌هایم دور بودم، هر لحظه عمیق‌تر عاشق می‌شدم، و ناگهان اهمیتی نمی‌دادم. اگر می توانستم زمان بهتری برای گفتن اینکه قرار است انجام دهم به او بگویم، انجام کارهای بزرگ چه فایده ای داشت؟» آخرین بعدازظهر قبل از رفتن به خارج از کشور، مدتی طولانی و ساکت در آغوش دیزی نشست.

یک روز سرد پاییزی بود، با آتش در اتاق و گونه هایش سرخ شده بود. گهگاهی حرکت می کرد و بازویش را کمی عوض می کرد و یک بار موهای درخشان تیره اش را بوسید. بعدازظهر برای مدتی آنها را آرام کرده بود، گویی خاطره ای عمیق برای فراق طولانی روز بعد وعده داده شده بود.

آنها هرگز در ماه عشقشان به این نزدیکتر نبودند و با یکدیگر عمیق تر از زمانی که لب های بی صدا را به شانه کت او می کشید یا وقتی که او انتهای انگشتانش را لمس می کرد، به آرامی، گویی او در خواب است، با یکدیگر ارتباط برقرار نکرده بودند. او در جنگ فوق العاده خوب عمل کرد. او قبل از رفتن به جبهه کاپیتان بود و در پی نبردهای آرگون اکثریت و فرماندهی مسلسل های لشکر را به دست آورد.

پس از آتش بس، او دیوانه وار سعی کرد به خانه برگردد، اما برخی عوارض یا سوء تفاهم او را به آکسفورد فرستاد. او اکنون نگران بود – در نامه های دیزی نوعی یأس عصبی وجود داشت. او ندید که چرا او نمی تواند بیاید. او فشار دنیای بیرون را احساس می کرد و می خواست او را ببیند و حضورش را در کنارش احساس کند و مطمئن شود که بالاخره کار درستی انجام می دهد.

چرا که دیزی جوان بود و دنیای مصنوعی او مملو از ارکیده ها و لجبازی های دلپذیر و شاد و ارکسترهایی بود که ریتم سال را تنظیم می کردند و غم و اندوه زندگی را در آهنگ های جدید خلاصه می کردند. تمام شب ساکسیفون‌ها اظهار ناامیدکننده «بیل استریت بلوز» را فریاد می‌زدند، در حالی که صد جفت دمپایی طلایی و نقره‌ای گرد و غبار درخشان را به هم می‌زدند.

در ساعت چای خاکستری همیشه اتاق هایی وجود داشت که بی وقفه با این تب کم و شیرین تپش می زد، در حالی که چهره های تازه مانند گلبرگ های گل رز که بوسیله شاخ های غمگین اطراف زمین می دمیدند، اینجا و آنجا می چرخیدند. در میان این جهان گرگ و میش دیزی دوباره با فصل شروع به حرکت کرد.

آرایشگاه زنانه در طرشت تهران : ناگهان او دوباره روزی نیم دوجین خرما با نیم دوجین مرد می‌خورد و سحرگاه با مهره‌ها و پارچه ابریشمی یک لباس شب که در میان ارکیده‌های در حال مرگ روی زمین کنار تختش در هم پیچیده بود، به خواب می‌رفت. و همیشه چیزی در درون او برای تصمیم گریه می کرد. او می‌خواست زندگی‌اش هم‌اکنون شکل بگیرد.

و تصمیم باید با نیرویی گرفته شود – عشق، پول، عملی غیرقابل انکار – که نزدیک بود. آن نیرو در اواسط بهار با آمدن تام بوکانان شکل گرفت. در مورد شخص و موقعیت او حجم زیادی وجود داشت و دیزی متملق بود. بدون شک مبارزه خاصی و آرامش خاصی وجود داشت. نامه زمانی که گتسبی هنوز در آکسفورد بود به دست او رسید.

اکنون در لانگ آیلند سحر بود و ما به دنبال باز کردن بقیه پنجره های طبقه پایین رفتیم و خانه را پر از نور خاکستری و طلایی کردیم. سایه درختی ناگهان بر روی شبنم افتاد و پرندگان شبح مانند در میان برگ های آبی شروع به آواز خواندن کردند. حرکت آرام و دلپذیری در هوا می‌وزید.

به ندرت باد می‌وزید و نوید یک روز خنک و دوست‌داشتنی را می‌داد. “من فکر نمی کنم که او هرگز او را دوست داشته باشد.” گتسبی از پنجره برگشت و با چالشی به من نگاه کرد. “باید به یاد داشته باشید، ورزش قدیمی، او امروز بعد از ظهر بسیار هیجان زده بود. او این چیزها را طوری به او گفت که او را می ترساند – و این باعث شد که به نظر برسد که من یک نوع تیزتر ارزان هستم.

و نتیجه این بود که او به سختی می دانست چه می گوید. با ناراحتی نشست. “البته او ممکن است فقط برای یک دقیقه او را دوست داشته باشد، زمانی که آنها برای اولین بار ازدواج کردند – و حتی در آن زمان هم مرا بیشتر دوست داشت، می بینی؟” ناگهان با حرفی کنجکاو بیرون آمد. او گفت: در هر صورت، این فقط شخصی بود. چه چیزی می توانید از آن بسازید.

جز اینکه به شدت در برداشت او از این رابطه مشکوک شوید که قابل اندازه گیری نیست؟ زمانی که تام و دیزی هنوز در سفر عروسی خود بودند، از فرانسه بازگشت و با آخرین دستمزد ارتش خود سفری بدبخت اما مقاومت ناپذیر به لوئیزویل داشت. او یک هفته آنجا ماند و در خیابان‌هایی که قدم‌هایشان در طول شب نوامبر به هم چسبیده بود.

قدم زد و مکان‌های دور از دسترس را که با ماشین سفیدش به آنجا رفته بودند را مرور کرد. همانطور که خانه دیزی همیشه برای او مرموزتر و همجنس‌گراتر از خانه‌های دیگر به نظر می‌رسید، تصور او از خود شهر، با وجود اینکه او از آنجا رفته بود، با زیبایی غم‌انگیزی پر شده بود. او این احساس را ترک کرد که اگر بیشتر جست‌وجو می‌کرد.

آرایشگاه زنانه در طرشت تهران : شاید او را پیدا می‌کرد – که او را پشت سر می‌گذارد. مربی روز – او اکنون بی پول بود – داغ بود. او به دهلیز باز رفت و روی یک صندلی تاشو نشست و ایستگاه دور شد و پشت ساختمان‌های ناآشنا حرکت کرد.