آرایشگاه زنانه خیابان تهرانپارس

آرایشگاه زنانه خیابان تهرانپارس : پسر توانا زال را برنامه ریزی کرده بود تا در تمام اعصار بدرخشد – نه به عنوان یک عاشق. ، اما به عنوان نوع جنگجوی کامل. این حقیقت به آرامی برای تمینه به خانه بازگردانده شد، زیرا او متوجه بی قراری روزافزون قهرمانش شد، که حتی او همیشه نمی توانست آن را آرام کند، اگرچه می دانست که او عاشقانه او را دوست دارد.

سالن زیبایی و گرچه از آن سخنی به میان نیاورد، اما دلش غمگین شد، زیرا می‌دانست که زمان چندانی دور نیست که رستم به سوی مردم و زندگی خود بازگردد، شاید او را در جاذبه‌های قوی‌تر جنگ فراموش کند. او باید برای همیشه او را دوست داشته باشد. روزها برای هر دو مثل یک رویای شاد می گذشت.

آرایشگاه زنانه خیابان تهرانپارس

آرایشگاه زنانه خیابان تهرانپارس : و افسوس! تمینه به گمان خود درست می‌گفت، زیرا فقط به شایعه جنگ در ایران نیاز داشت تا رستم با خوشحالی از چشم‌انداز جنگ، شمشیر و زره خود را ببندد. سپس با عجله در جستجوی پادشاه، به او گفت: ای سرو سلطنتی، مدتهاست که در سایه سرزمین باشکوه تو آرمیده ام، اما اکنون باید با آن وداع کنم. برای اینکه ببین! وظیفه مرا به ایران می‌خواند، و خوب است.

زیرا شمشیر من در غلافش زنگ زده است و راکوش از آرزوی تحمل بار دیگر من در غلاف جنگ نزدیک است.» پس از گفتن این سخن، قهرمان آغوش خود را باز کرد و تمینه پری چهره را در دل گرفت و گونه هایش را با اشک غسل داد و موها و چشمانش را با بوسه پوشاند. همچنین او با پرنده آوازخوان خود کلمات شیرین افسونگر را زمزمه کرد.

اما افسوس برای تمینه! چسبیده به گردن قهرمانش، به شدت گریه کرد و به معشوقش فریاد زد: «ای نور زندگی من! من می ترسم که تو برای همیشه از من بروی، و چگونه بدون تو زندگی کنم؟» اما رستم در حالی که اشک‌هایش را می‌بوسد، سخنان دلاورانه‌ای به تمینه گفت و به او گفت که حتماً پس از پایان جنگ نزد او بازخواهد گشت، در حالی که مملو از لورهای تازه برای خوابیدن به پای اوست.

و به او دستور داد که قوی و بی‌روح باشد، همانطور که برای عروس یک جنگجو به نظر می‌رسید، زیرا حتی به خاطر همین بود که او را دوست داشت. و در آخر، دستبند عقیق را که روی آن تصویر سیمرغ حک شده بود از بازو برداشت و به تمینه داد و گفت: «مروارید قلب من، گوش کن! اگر تا زمانی که من نیستم، خداوند برای ما دختری می فرستد، این حرز را زیر فرهای او ببندید.

امّا اگر پسری فرستاده شود تا دلهای ما را شاد کند، آن را به بازوی خود ببندد، چنانکه پدرش آن را پوشیده است، زیرا او را از شرّ، که نشان رستم و زال است، حفظ می کند. ” رستم پس از گفتن این سخن، با عجله خود را بر پشت راکوش انداخت و بادپاها او را به سرعت از چشمان تمینه که ناگهان دنیا برایش تاریک شد، برهنه کرد و چشمانش از اشک کور شد.

سپس با پاهای سربی روزهای پرنسس تمینه گذشت. اما با گذشت زمان، از رستم توانا خبر پیروزی‌های تازه، همراه با هدیه‌ای از سه یاقوت بزرگ با ارزش و سه قله از بهترین طلا رسید. اما افسوس! در نامه خبری از بازگشت قهرمان نبود، فقط از نبردها و پیروزی های بیشتر در راه است. و تمینه که بین سطرها می خواند، آهی تلخ کشید و از یاقوت و طلا لذتی نمی برد.

آرایشگاه زنانه خیابان تهرانپارس : اما شادی بزرگی در انتظار تمینه بود، یک شب که غمگین در بالکن خود نشسته بود، ناگهان صدای تکان دادن بال های نیرومند را شنید و دید، گنجی گرانبها در دامان او افتاده بود – نوزادی که دهانش پر شده بود. لبخند می زند، و چه کسی از نظر ویژگی شبیه پدر با شکوه او بود. سپس تمینه دلداری یافت و به خاطر لبخندهای او، پسرش را سهراب صدا زد که به معنای آفتاب است.

سهراب جوانان حال اگر بخواهیم آنچه را که تواریخ قدیم به ما می‌گوید باور کنیم، گمان می‌کنم از زمان آغاز جهان، کودکی دوست‌داشتنی‌تر از سهراب، پسر رستم، به دنیا نیامده است. وقتی نزد مادرش آمد، دید چشم و دهانش هنوز از آفتاب بهشت ​​روشن بود و به جای گریه، لگد می زد و با خوشحالی زوزه می کشید.

سعی می کرد به تمینه بگوید که از اینکه حتی باغ را ترک کرده است خوشحالم. از سعادت که نزد او بیاید. و واقعاً دیدن این بچه مایه خوشحالی بود! چرا که علاوه بر همه‌ی زیبایی‌های همجنس‌گرای پرنده‌ی درخشان رستم، از پدر برجسته‌اش، هیکل باشکوه خاندان اصیل زال را به ارث برده بود. پس از رستم نیز چنان به سرعت رشد کرد.

که در یک ماهگی اندام کودکی یک ساله داشت. در سه سالگی تمرینات اسلحه را آموخت. در پنج سالگی او مانند یک شیر جسور بود. و در ده سالگی هیچ قهرمانی در سراسر کشور وجود نداشت که جرات کند با او کشتی بگیرد. پس با تمرین تمام تمرینات یک ورزشکار و یک جنگجو، پسر قد بلند، تیره و راست مانند سرو جوان بزرگ شد.

با اندامی مانند فیل، قلبش مانند شیر و پایش به تندترین پا. گوزن وحشی; با این حال، آنقدر ساده، همجنسگرا، سخاوتمند و دوست داشتنی، که از جد مغرورش، پادشاه سمنگان، گرفته تا پست ترین موضوع در قلمرو، مورد تحسین و ستایش همه قرار گرفت، در حالی که مادرش برای او نفس زندگی بود که هر فکر خواب و بیداری را پر می کرد.

حالا سهراب از تمینه یک خصلت به ارث برده بود که آنها را خیلی به هم نزدیک می کرد. برای اینکه ببین! هر شغلی که روز باشد، و مهم نیست چه چیز دیگری وسوسه می‌شود، در ساعت غروب، پسر همیشه به دنبال مادرش در بالکن می‌گشت، جایی که در کنار پای او نشسته بود و سر درخشانش را در دامان او فرو کرده بود.

شادترین ساعت روزش را به گوش دادن سپری می‌کرد. به داستان های قهرمان شگفت انگیزی که مانند جادو از لبانش می ریخت. زیرا تمینه با آرزوی غوطه‌ور شدن پسرش در افسانه‌های سرزمین پدری، با خوشحالی داستان‌های شگفت‌انگیز ایرانیان را برای او بازگو می‌کرد که همگی در روح جوان مشتاق شنونده او طنین پاسخی یافت. زیرا سهراب نمی توانست بدون شوق جنگ و ماجراجویی فرزند رستم باشد.

و البته در تمام این داستانها قهرمان قهرمانان رستم مقتدر بود که راوی منصف او را کاملاً رعایت کرد. چون تمینه عاشق “تنها قهرمان دنیا برای خودش!” هنوز، اگرچه او هرگز نزد او بازنگشته بود. و به این ترتیب، در حالی که دستش در نوازش بی صدا از لابه لای قفل های ضخیم و تاریک سهراب – که افسوس، تنها میراث عشق برای او بود – سرگردان بود.

آرایشگاه زنانه خیابان تهرانپارس : با چنان آتش و اشتیاق از تمام دلاوری های شگفت انگیز قهرمان گفت که گونه های هر دو از استرس فوق العاده آن می درخشیدند. آری، و سهراب هرگز از این قصه ها خسته نشد و التماس می کرد که بارها و بارها آن ها تکرار شود.