آرایشگاه زنان نازی آباد

آرایشگاه زنان نازی آباد : به نظر می‌رسید که مرد چوب‌دار حلبی از این سؤال آسیب دیده است. او گفت: “خانم، آیا فکر می کنید من به کسی اجازه می دهم ماهی های زیبای من را صید کند، حتی اگر آنها آنقدر احمق باشند که قلاب ها را گاز بگیرند؟ نه، در واقع!

سالن زیبایی او گفت: “وقتی سعی می کنیم مردم را فریب دهیم، همیشه اشتباه می کنیم.” اما اکنون دارم یک جادوگر واقعی می شوم و جادوی گلیندا خوب که سعی می کنم آن را تمرین کنم، هرگز نمی تواند به کسی آسیب برساند. دوروتی گفت: “تو همیشه مرد خوبی بودی، حتی وقتی جادوگر بدی بودی.” عمه ام با تحسین به مرد کوچولو نگاه کرد: “او اکنون جادوگر خوبی است.” «طرز ساختن آن چادرها[۲۴۵] رشد.

آرایشگاه زنان نازی آباد

آرایشگاه زنان نازی آباد : از دستمال فقط فوق العاده بود! و آیا او چرخ‌های واگن را مسحور نکرد تا راه را پیدا کنند؟» کاپیتان ژنرال گفت: “همه مردم اوز به جادوگر خود بسیار افتخار می کنند. او زمانی حباب های صابونی ساخت که جهان را شگفت زده کرد.” جادوگر از این ستایش سرخ شد، اما خوشحالش کرد. او دیگر غمگین به نظر نمی رسید، اما به نظر می رسید که طنز خوب معمول خود را بازیابی کرده است.

کشوری که اکنون از طریق آن سوار می شدند پر از خانه های مزرعه بود و دانه های زرد در همه مزارع موج می زد. بسیاری از را می توان دید که روی آنها کار می کنند[۲۴۶] مزارع و بخش های وحشی و ناآرام اوز در این زمان بسیار عقب مانده بودند. این وینکی‌ها مردمی شاد و سبک‌دل به نظر می‌رسند، و همه کلاه‌های خود را برداشتند و وقتی واگن قرمز با بار مسافران از آنجا عبور کرد، خم شد.

طولی نکشید که آنها چیزی درخشان را در آفتاب دور جلوتر دیدند. “دیدن!” دوروتی فریاد زد. “این قلعه قلع است، عمه ام!” و اسب اره که می‌دانست مسافرانش مشتاق رسیدن هستند، وارد یک یورتمه سریع شد که به زودی آنها را به مقصد رساند. [۲۴۷] چگونه چوب‌دار حلبی خبر غم‌انگیز را گفت – فصل بیست و چهارم مرد چوبی حلبی، مهمانی پرنسس دوروتی را با ظرافت و صمیمیت پذیرفت.

با این حال دختربچه تصمیم گرفت که چیزی باید دوست قدیمی او را نگران کند، زیرا او مثل همیشه خوشحال نبود. اما در ابتدا چیزی در این مورد نگفت، زیرا عمو هنری و عمه ام نسبتاً از تحسین قلعه قلعی زیبا و صاحب قلع صیقلی آن غرق در تحسین بودند. بنابراین سوء ظن او مبنی بر اینکه اتفاق ناخوشایندی رخ داده است برای مدتی فراموش شد. “مترسک کجاست؟” او پرسید.

وقتی همه آنها را به اتاق نشیمن بزرگ قلعی قلعه برده بودند، اسب اره به سمت اصطبل حلبی در عقب هدایت می شد. مرد چوبی حلبی توضیح داد: “چرا، دوست قدیمی ما به تازگی به عمارت جدیدش نقل مکان کرده است.” “مدت زیادی در ساخت و ساز می گذرد، اگرچه وینکیز من و بسیاری از افراد دیگر[۲۴۸]مردم از تمام نقاط کشور مشغول کار بر روی آن بوده اند.

با این حال، سرانجام کار تمام شد و مترسک تنها دو روز پیش خانه جدیدش را تصاحب کرد.” دوروتی گفت: “نشنیده بودم که او خانه ای برای خودش می خواهد.” چرا او با اوزما در شهر زمرد زندگی نمی کند؟ مرد حلبی گفت: “به نظر می رسد مترسک عزیز ما نمی تواند از زندگی شهری راضی باشد، هر چقدر هم که محیط اطرافش زیبا باشد. او در اصل یک کشاورز بود.

زیرا زندگی اولیه خود را در مزرعه ذرت سپری کرد، جایی که قرار بود به آنجا برود. کلاغ ها را بترسان.” دوروتی با تکان دادن سر گفت: می دانم. “او را پیدا کردم و از تیرک بلندش کردم.” مرد حلبی ادامه داد: “بنابراین اکنون، پس از یک اقامت طولانی در شهر زمرد، سلیقه او دوباره به زندگی مزرعه تبدیل شده است.” او احساس می کند که بدون مزرعه خود نمی تواند خوشحال باشد.

بنابراین اوزما مقداری زمین به او داد و همه به او کمک کردند تا عمارت خود را بسازد و اکنون او برای همیشه در آنجا ساکن شده است. “چه کسی خانه او را طراحی کرد؟” از مرد پشمالو پرسید. پاسخ این بود: «فکر می‌کنم جک پامکین هد بود که کشاورز هم هست». اکنون از آنها دعوت شده بود که وارد اتاق غذاخوری حلبی شوند، جایی که ناهار سرو می شد.

آرایشگاه زنان نازی آباد : عمه ام، با رضایت خود، آن جشن دوروتی را پیدا کرد[۲۴۹]ise بیش از برآورده شد. زیرا، اگرچه چوب‌دار حلبی اشتهایی از خود نداشت، اما به اشتهای مهمانانش احترام می‌گذاشت و می‌دید که آنها به خوبی سیر می‌شوند. آنها بعدازظهر را در سرگردانی در باغ ها و محوطه های زیبای کاخ سپری کردند. مسیرهای پیاده روی همه با ورقه های قلع سنگ فرش شده بود.

که براق شده بود و فواره های حلبی و مجسمه های حلبی اینجا و آنجا در میان درختان وجود داشت. گلها عمدتاً گلهای طبیعی بودند و به طور منظم رشد می کردند. اما میزبان آنها یک تخت گل را به آنها نشان داد که افتخار ویژه او بود. او توضیح داد: “می بینید که همه گل های معمولی به مرور زمان محو می شوند و می میرند، و بنابراین فصل هایی وجود دارد.

که شکوفه های زیبا کمیاب هستند. بنابراین تصمیم گرفتم یک تخت گل حلبی تمام گل های حلبی بسازم و کارگران من آنها را ایجاد کرده اند. با مهارتی نادر. در اینجا شترهای حلبی، گل همیشه بهار، میخک های حلبی، خشخاش حلبی و هالی هاک حلبی را می بینید که به طور طبیعی رشد می کنند.

گویی واقعی هستند.” در واقع، آنها منظره زیبایی بودند و در زیر نور خورشید مانند نقره تابیده شده می درخشیدند. “آیا این هالی هاک حلبی قرار نیست بذر کند؟” جادوگر با خم شدن روی گلها پرسید. “چرا، من معتقدم که اینطور است!” مرد چوبی حلبی فریاد زد که گویی تعجب کرده بود. “من قبلاً متوجه این موضوع نشده بودم.

آرایشگاه زنان نازی آباد : اما دانه های قلع را می کارم و بستر دیگری از هالی هاک حلبی را بلند می کنم.” در گوشه ای از باغ هایی که نیک چاپر ایجاد کرده بود[۲۵۰] یک حوض ماهی که در آن دیدند که بسیاری از ماهی های حلبی زیبا شنا می کنند و از خود بیزار می شوند. “آیا آنها قلاب را گاز می گیرند؟” عمه ام با کنجکاوی پرسید.

به محض اینکه به کشتن دوست کوچکم دوروتی فکر کن مثل کشتن یکی از ماهی های حلبی من.» جادوگر توضیح داد: “امپراتور بسیار مهربان است. خانم.” “اگر مگسی بر بدن قلع او بتابد، بی‌رحمانه آن را پاک نمی‌کند، همانطور که برخی ممکن است انجام دهند.