سالن های زیبایی جنت اباد شمالی

سالن های زیبایی جنت اباد شمالی اما واقعاً نباید بگذاری خانم سالی این افکار احمقانه را به من و جب تحمیل کند! یادت باشد، من دو سال بهترین سالن زیبایی در تهران است که از خانه دور بوده‌ام – دو سال همین ششم آوریل – و ببین که هر دوی ما چقدر پیشرفت کرده‌ایم!» شاید موقع گفتن این حرف‌ها، کمی حس حسرت در صدایش موج می‌زد؛ به هر حال، خانم سالی همین فکر را می‌سالن آرایشگاه در تهران کرد و عاقلانه تصمیم گرفت که اجازه دهد موضوع کمی آرام بگیرد. ماریان به سمت چتر آفتابی افتاد، آن را برداشت و باز کرد. گفت: «گمان می‌کنم باید بروم. پدر حدود ساعت دوازده منتظرم است.

سالن زیبایی : «برای این موقع صبح، خوب به نظر می‌رسن.» او با لحنی یکنواخت ادامه داد. «هنوز ساعت‌های قرمز رو توی این تخت داری؟ و، اوه، نمی‌دونم می‌تونم مثل قبل ساعت دادگاه رو از روی نرده‌هات ببینم یا نه!» او به تیرک‌ها تکیه داد و نگاه کرد؛ سپس نگاهش را به سمت دیگر خیابان دوخت. خانم سالی اهمیت این موضوع را از دست نداد و لبخند زد. «ساعت چنده؟» پرسید، در حالی که ماریان رویش را برگرداند. «من… من واقعاً؛ خنده‌دار نیست؟ یادم رفته!» و برای پنهان کردن خجالتی واقعی، دوباره روی نرده‌ها خم سالن زیبایی در تهران شد.

سالن های زیبایی جنت اباد شمالی

نگاهی به بالا و پایین خیابان، جایی که دادگاه انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود و نبود، انداخت، اما حالا کمی از روی لذت فریاد می‌زد. «داره میاد! برادرزاده‌ی لوسِت اون گوشه‌ست.» نگاهی به خانم سالی انداخت و دید که آن خانم کوچک با چهره‌ای بشاش و دلنشین با حالتی که خون را به گونه‌هایش جاری می‌کرد، فریاد می‌زد و می‌گفت: «خدا شما را حفظ کند، فرزندانم.» ناگهان از ماندن و روبرو شدن با مردی که در آخرین لحظه و به عنوان آخرین چاره، از او فرار کرده بود تا جواب خاصی به سوالش ندهد.

او می‌دانست که او حتی پس از دو سال انتظار، دوباره التماس خواهد کرد؛ و به یک معنا، می‌خواست که او التماس کند، البته نه فقط در این نقطه، و نه تا زمانی که او نیروهایش را جمع کرده باشد تا بتواند با آنها ماهرانه مدتی دیگر در برابر او مقاومت کند. سریع گفت: «خب، خداحافظ همگی. باید عجله کنم و برم مرکز شهر.» خانم سالی با تعجب گفت: «بدون اینکه جب را ببینم؟» «اوه، به زودی او را خواهم دید. ما نمی‌توانیم مدت زیادی در هیلزدیل از هم فرار کنیم.» او خندید. «اما، فرزندم، فقط یک دقیقه طول می‌کشد! تو مطمئناً…» جب که از راه جلویی وارد شده بود، حالا صدای سوت زدنش را هنگام ورود به خانه می‌شنیدند و لحظه‌ای بعد از ایوان کناری بیرون آمد.

سپس ایستاد و با شادی فریاد زد: «ماریان!» او گفت: «سلام، جب.» و با صراحتی که نگاه غافلگیرکننده‌ی خانم سالی، نیم دقیقه قبل، را پنهان می‌کرد، به او نزدیک شد. خانم ویمی به سمت او لغزید و گفت: «اوه، جب، من خیلی نگران بودم، می‌ترسم تفنگت…»[صفحه ۲۱]منفجر شد و یه کاری کرد! خسته شدی عزیزم؟ این ستایش و تمجید از چهار سالگی، زمانی که این عمه‌های مهربان او را زیر سقف خانه‌شان برده بودند، هر روز در زندگی جب جریان داشت. معمولاً او در نیمه راه با آن کنار می‌آمد، اما حالا، با بی‌تفاوتی‌ای که در لحظه‌ای با هیجان کمتر ابراز می‌شد، از کنارش گذشت و دست ماریان را گرفت و گریه کرد: «این یه سورپرایزه! از درختا افتادی پایین؟» «این خیلی مزه‌ی میمون می‌ده، جب.» او خندید و آرام دستش را عقب کشید. «قبلاً بهتر عمل می‌کردی!» «می‌خواستم بپرسم فرشته، چند وقته از بهشت ​​اومدی پایین. قول می‌دم، اما انگار سرحال به نظر می‌رسی! برای کسی که سه بار برنده شده، تقریباً می‌تونی کیک رو ببری!» خانم ویمی با مهربانی پرسید: «کیک، عزیزم؟» «حتماً می‌خوری!» و برگشت و با عجله وارد خانه شد.

خانم سالی با حالتی که در دهانش بود، به دنبالش رفت. حالتی که به وضوح نشان می‌داد خواهر خیرخواهش حاضر نیست با کیک یا چیز دیگری این گفتگوی دونفره و امیدوارکننده را قطع کند. جب صبر کرد تا آنها کاملاً ناپدید شدند، سپس به سمت ماریان رفت و با لحنی جدی پرسید: «چرا درست وقتی که قول دادی چیزی را که می‌خواستم بشنوم به من بگویی، فرار کردی؟ – و چرا به نامه‌هایم جواب ندادی؟» او در حالی که به سمت باغچه‌های گل نگاه می‌کرد.

گفت: «نمی‌دانم آیا لاله‌ها به زودی شکوفا خواهند سالن زیبایی در تهران شد یا نه! خیلی دوست دارم دوباره آنها را ببینم!» با لحنی مهربان خندید، اما همچنان اصرار داشت: «چرا فرار کردی؟ – چرا به نامه‌های من جواب ندادی؟» «اوه، اون اتفاقات دو سال پیش افتاد، جب. اصلاً پیشرفت نکردی؟ – همیشه مثل یه پیرمرد احمق تو گذشته زندگی می‌کنی؟ به هر حال، فقط سه بار نوشتی!» او فریاد زد: «خدای من، چند بار انتظار داشتی بنویسم و ​​جوابی نگیرم؟» «اوه،» او با بی‌تفاوتی پاسخ داد، «هر چند باری که فکر می‌کردی ارزشش را دارد.

سالن های زیبایی جنت اباد شمالی شاید به مورد چهارم جواب داده باشم؛ هیچ‌وقت نمی‌شود در مورد این چیزها قضاوت کرد. خانم سالی می‌گوید داری برای جنگیدن آماده می‌شوی، جب. آیا به این فکر می‌کنی که به بریتانیایی‌ها یا فرانسوی‌ها بپیوندی؟» «نه برای من،» او خندید و بی‌اعتنا گفت تا حدودی در کمال تعجب، موضوع نامه‌ها و پاسخ‌ها. «آنها می‌توانند با قراضه خودشان کنار بیایند.

جنت اباد شمالی

من دارم برای این کشور، اگر درگیر شود، آماده می‌شوم! باید پیاده‌روی‌هایی را که می‌برم ببینی، ماریان! دوازده مایل در یک ظهر – آسان! و تیراندازی من واقعاً – اینجا را نگاه کن!» او شروع به گشتن در جیبش کرد و چندین هدف کاغذی بیرون آورد که آنها را باز کرد و جلوی او گرفت. «نظرت در مورد سیصد یارد چیست! – پنج مرکز! این هم چهارصد یارد! – نگاه کن، ماریان! مگر هلو نیست؟ به خدا قسم، اگر روزی بتوانم به آن هون‌ها شلیک کنم، چند تا کمتر خواهد بود!» از میان اهدافی که حالا با اشتیاق و تب و تاب روی آنها خم شده بود، او بدون اینکه کسی متوجهش شود، نگاهی به او انداخت، چهره‌اش تا حدودی گیج شده بود.

او از اینکه جب این نمرات عالی را کسب کرده بود، بسیار خوشحال بود و روحش از شور و شوق رزمی او به وجد آمده بود؛ اما از طرف دیگر، او همین الان داشت در مورد یک سوال خاص صحبت می‌سالن آرایشگاه در تهران کرد که او دو سال پیش با فرار به گذراندن یک دوره پرستاری در بیمارستان از پاسخ به آن طفره رفته بود و به نظرش می‌رسید که او دارد خیلی ناگهانی از آن صرف نظر می‌کند.

سالن های زیبایی جنت اباد شمالی با این حال او خلق و خوی جب را می‌شناخت، همانطور که هر دختری مردی را که از کودکی با او همبازی بوده بهترین سالن زیبایی در تهران است، می‌شناسد؛ و اگرچه در آن لحظه به سختی برای آن آماده انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود، به درستی خواند که عشق او به خودش، عطش او برای ستایش، به هیچ وجه کاهش نیافته است.