بهترین آرایشگاه زنانه در پونک

بهترین آرایشگاه زنانه در پونک شوخ‌طبع و بسیار مهربان انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود و مورد علاقه‌ی شدید همه. یک شب همه ما دور آتش ایستاده بودیم که اتفاقی افتاد که به نظر می‌رسید هیچ‌کس نمی‌تواند توضیحش دهد. سولتکه پیپش را گم کرده بود و با این فکر که دیده رابی آن را برداشته، از او خواست که آن را پس بدهد. رابی هرگونه اطلاعی را انکار سالن آرایشگاه در تهران کرد و سولتکه که آن را یک شوخی دیگر می‌دانست، گفت: «من دیدم که آن را برداشتی، تو…» از اصطلاحی استفاده کرد که او، مرد بیچاره، بدون دانستن معنی آن یاد گرفته بود، اصطلاحی که در میان سفیدپوستان هرگز از نظر دور نمی‌ماند. خون اسکاتلندی رابی شعله‌ور سالن زیبایی در تهران شد و قبل از اینکه یکی از ما بتواند تکان بخورد، قبل از اینکه خودش بتواند به میزان مصرف فکر کند، قبل از اینکه کلمه به درستی ادا شود، یک راست‌دست سنگین از دهانش گذشت و سولتکه را به ارابه کوبید. حیرت خالی و چیزی شبیه به بهت و حیرت در همه چهره‌ها نمایان بود، اما هیچ‌کس به اندازه سولتکه بیچاره جا نخورده بود، که حاضر بود هر کاری بکند جز اینکه به همنوعش درد و رنج وارد کند. او فقط گفت: «رابی، چی گفتم؟ نمی‌فهمم.» و با نگاهی رنگ‌پریده و درمانده، آرام به سمت پتوهایش رفت و برگشت.

سالن زیبایی : برای ما انگار دختری، کودکی، مورد اصابت قرار گرفته بود، و هیچ‌کس به اندازه خود رابی این را حس نکرد، به محض اینکه دید توهین عمدی نبوده بهترین سالن زیبایی در تهران است. نگاه سولتکه، نگاه یک زن آسیب‌دیده بود، نگاهی از دردی مبهم و بی‌مورد. او مرعوب نشده بود – فقط گیج و رنجیده بود، اما به طرز غیرقابل وصفی رنجیده بود. خواهید دید که مردان زیر آن نگاه در چهره یک زن پلک می‌زنند و دست و پا می‌زنند. خواهید دید که یک بلدرچین ارباب در مقابلش در یک خدمتکار قرار می‌گیرد.

خواهید دید که سفید در مقابلش با سیاهی به زمین می‌افتد؛ زیرا این سلاح خود خداست در دستان حق درمانده. تا زمانی که زنده‌ام، آن نگاه را به یاد خواهم داشت. احساس کردم انگار خودم این کار را کرده‌ام! صبح روز بعد طبق معمول حدود ساعت سه راه افتادیم و احتمالاً در ساعات تاریک اوایل راه بود که بابی با سولتکه صحبت کرد. هر چه که او گفت، این حرف‌ها کمی از حس معذب بودن سولتکه کاست و او را به نوعی به خود سابقش بازگرداند؛ اما او دیگر هرگز مثل قبل نشد و تا چند روز نمی‌توانستیم از نگاهش و احساس گناهی که در ما ایجاد کرده بود، دست بکشیم. رابی از آن صحنه‌ی صبح زود حرفی نزد.

اما بعداً در همان روز با بی‌اختیاری گفت: «به خدا قسم! او سفید بهترین سالن زیبایی در تهران است، آیا سولتکه سفید است؟» سولتکه دفتر خاطرات داشت و آن را با وفاداری شگفت‌انگیز و پشتکار خستگی‌ناپذیری ثبت می‌کرد، و همچنین تیراندازی یاد می‌گرفت و گهگاه به پرندگان خودپسند شلیک می‌کرد و از دانستن نام‌های ورزشی و علمی آنها خوشحال بود. در آن مناطق نوعی طوطی کاکل سفید حرامزاده وجود دارد که معمولاً به دلیل صدایش که بسیار شبیه به این کلمات است و عادتی که گمان می‌رود در مورد نزدیک شدن انسان دارد، به عنوان پرنده “برو وایر” شناخته می‌شود.

بهترین آرایشگاه زنانه در پونک در دفتر خاطرات سولتکه باید مقاله‌ای مفصل در مورد تبار و عادات شخصی این پرنده و سنت‌های شگفت‌انگیز خانواده‌اش وجود داشته باشد. او این چیزها را با دقت و زحمت از زبان خود قاضی نوشت. قاضی اسطوره‌شناسی مفصلی داشت. سولتکه بیچاره سعی کرد برخی از پرندگان عجیب و غریب خود را با نام‌هایی که کی همیشه می‌توانست در یک لحظه ارائه دهد، پر کند. نتیجه ناخوشایند بود، چرا که سولتکه این یادگارهای بد نگهداری شده را در جیب‌های کناری چادرها، در جعبه‌های گاری و در ده‌ها نقطه‌ی بعید دیگر قرار می‌داد.

در پونک

فقط گاهی اوقات می‌توانستیم آنها را پیدا کنیم؛ با این وجود، مدام اشاره‌ای به نزدیکی آنها می‌شد. ما تصمیم گرفتیم سولتکه را پروفسور بنامیم، زیرا به او گفتیم که این عنوان، به نظر می‌رسد که بهتر از هر عنوان دیگری که می‌توانستیم تصور کنیم، نشان‌دهنده‌ی کارایی همه‌جانبه باشد و بنابراین بیشتر از عناوین صرفاً دپارتمانی مانند جوراب‌چرمی، مهندس یا پرنده‌شناس، به او می‌آید. یادم رفته بود بگویم که یک چیز بود که ما بیچاره سولتکه به آن اهمیت ندادیم. او سنتور می‌نواخت. نمی‌دانم خوب می‌نواخت یا نه، چون تنها کسی بود که صدای نواختن این ساز را از او شنیده بودم.

برای ما که دور آتش روشن خاردار دراز کشیده بودیم و در آن کنده‌های بزرگ به زغال‌های جامد و درخشان تبدیل می‌شدند، برای ما که به پشت دراز کشیده بودیم و سیگار می‌کشیدیم یا به اعماق بی‌کران آسمان ساکت و بی‌ابر خیره شده بودیم و میلیون‌ها و میلیون‌ها ستاره را تماشا می‌کردیم که بی‌صدا و با شور و شوق به ما چشمک می‌زدند، موسیقی نوعی رویا بود. همانطور که سولتکه در درخشش آتش نشسته بود و سوسوی ناپایدار شعله‌های آتش که در حال سوختن بودند، نور و سایه‌هایی بر چهره‌اش می‌انداختند، گاهی اوقات به نظر می‌رسید که او کاملاً آن چیزی نیست که ما تصور می‌کردیم.

چهره‌اش روشن و باهوش بود و با چشمان آبی سریع و مشتاق روشن می‌شد. اگرچه چیزی نبود که ما به آن توجه کنیم، سولتکه واقعاً پسر بسیار خوش‌قیافه‌ای بود و طبیعتاً آدم او را به عنوان “امید و غرور مادر” می‌دید؛ و نگاه نگرانی و غمی که گاهی اوقات در خیالم می‌دیدم، به دلتنگی برای خانه که توسط موسیقی برانگیخته می‌شد، نسبت داده می‌شد. موسیقی او هر چقدر هم خوب یا بد بود، به نظر می‌رسید که آن را حس می‌سالن آرایشگاه در تهران کرد، و ما – خب، بعد از اینکه شروع به نواختن کرد، دیگر زیاد صحبت نمی‌کردیم؛ و وقتی متوقف می‌شد، معمولاً با نوعی آه نیمه‌تمام، نی‌هایمان را خاموش می‌کردیم و برای شب به خانه برمی‌گشتیم.

بهترین آرایشگاه زنانه در پونک این باعث می‌سالن زیبایی در تهران شد که وقتی هنوز از نظر ظاهری محترم بودم – قبل از اینکه به پیراهن‌های فلانل و پوست موش و راه‌هایی که راه‌های خانه نبودند، روی بیاورم – به یاد خانه بیفتم. و انتظار دارم بقیه هم همین حس رو داشته باشن. ما از رودخانه کروکودیل و کمربند سرزمین «مگس تسه تسه» عبور کرده بودیم. از جوزیکولوس، جایی که هارت توسط سیاه‌پوستان به قتل رسیده انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود، عبور کردیم و داستان نگهبانی مرد مرده را برای سولتکه تعریف کردیم.