سالن زیبایی های فرشته

سالن زیبایی های فرشته : به وضوح می توان دید که الیزابت با آن «آسانی» و مهربانی که بسیاری برای برده ادعا می کردند مواجه نشده بود. الیزابت نسبت به اشتباهات معشوقه دلاور خود آگاه بود و او را با رنگ های بسیار زنده نقاشی کرد. معشوقه او یک بیوه بود، “بسیار پیر” اما “بسیار دمدمی مزاج” و “کلاه گیس می پوشید تا موهای خاکستری خود را پنهان کند.” با مرگ شوهرش، غلامان بر اساس آنچه از اربابشان شنیده بودند.

سالن زیبایی باور کردند که هر کدام در سی سالگی آزاد خواهند شد. اما وصیت نامه ای پیدا نشد که باعث شد الیزابت و همچنین بقیه بردگان بیش از همیشه به معشوقه بی اعتماد شوند زیرا گمان می کردند که او چیزی از ناپدید شدن آن می داند. معشوقه او به کلیسای پروتستان تعلق داشت، اما «فقط زمانی که وزیر نماز می خواند، نمازهای خانوادگی می خواند.» الیزابت فکر می کرد.

سالن زیبایی های فرشته

سالن زیبایی های فرشته : که برای خشنود ساختن وزیر بیشتر از سازنده اش زحمت کشیده است. الیزابت هیچ اعتقادی به چنین دینی نداشت. هم الیزابت و هم همسرش از اعضای کلیسای متدیست بودند. هیچ یک از آنها هرگز اجازه یادگیری خواندن یا نوشتن را نداشتند، اما طبیعتاً بسیار باهوش بودند. جان مادر و یک خواهرش را در اسارت رها کرد. یکی از برادران او پانزده سال قبل از فرار به کانادا گریخت. اسمش ابراهیم بود.

چارلز کانر، نفر سوم در حزب، بیست و هفت ساله بود – رنگی سریع، و “مقاله ای” خشن، که می توانست دوازده صد دلار یا بیشتر را در دست یک تاجر بالتیموری بیاورد. مردی که چارلز از او فرار کرد، به نام جان چیپمن شناخته می‌شد و او را «مردی گوشتی، با ریش و خلق و خوی تند، بسیار سخت، معمولاً مملو از مشروبات الکلی نگه می‌داشتند.

اگرچه آنقدر مست نمی‌شد که بتواند مست شود». نرو.» برای مدت طولانی چارلز وابستگی اصلی به جای اربابش بود، زیرا او فقط دو برده دیگر داشت. چارلز به ویژه خاطرنشان کرد که هیچ آب و هوایی آنقدر بد نیست که بتوان آنها را در کار در مزرعه نگه داشت. چارلز نمونه عادلانه ای از “دست مزرعه ذرت” بود، اما فکر می کرد.

رفتاری مؤدبانه دارد و هنگام صحبت کردن یا صحبت کردن با او بسیار لبخند می زند. اسکار رنگی برنزه، حدود شش فوت ارتفاع، از نظر ظاهری و حرکات تنبل و رفتارهای نامناسب دارد. برای تحویل برده های فوق در صورت برده شدن به هر یک صد دلار و اگر در حالت آزاد به هر کدام دویست دلار پرداخت می شود. فرض بر این است که یک یا چند برده متعلق به صاحبان دیگر در شرکت آنها رفتند.

اگرچه نام جان تی گوردون در آگهی فوق امضا شده است، اما او مالک مونتگومری و اسکار نبود. طبق شهادت خود آنها متعلق به یک بانوی دوشیزه به نام خانم الیزابت گوردون بودند که احتمالاً فکر می کرد که تجارت تبلیغات برای سیاهپوستان فراری کمتر از اوست. در حالی که هر دو مسافر از ترک معشوقه خود رضایت زیادی نشان دادند، اما نام بدی به او ندادند.

آنها دقیقاً شخصیتی را به او دادند که خانم ممکن است در اصل از آن راضی باشد. آنها او را چنین توصیف کردند: “میسترس زنی غیرقابل تحمل، قد بلند و بسیار مهربان بود، به جز زمانی که بیمار بود، در آن زمان توجه زیادی نمی کرد. او عضو کلیسای متدیست جنوبی بود و در دین خود سختگیر بود.” اسکار که به معشوقه‌اش ایمان داشت، یک روز جرأت کرد و از او بپرسد که چقدر برای او هزینه می‌کند.

او موافقت کرد که هشتصد دلار بگیرد. اسکار که مایل بود معامله ای نزدیک انجام دهد، به او هفتصد دلار پیشنهاد داد، به این امید که او موضوع را از دید مذهبی ببیند و صد دلار کاهش دهد. او پس از تأمل به جای کاهش، مبلغ را به هزار دلار رساند که اسکار به این نتیجه رسید که برای خودش خیلی زیاد است. با این حال، بر اساس برآورد معشوقه‌اش، ارزش او به اندازه‌ای نبود.

سالن زیبایی های فرشته : زیرا او اظهار داشت که اغلب به او هزار و پانصد دلار برای او پیشنهاد شده است. خانم گوردون اسکار را از کودکی بزرگ کرد و با او به عنوان یک حیوان خانگی رفتار می کرد. وقتی هفت یا هشت ساله بود، او را به خوابیدن با او عادت داد و نشان داد که هیچ تعصبی ندارد. او که نسبتاً یک نوع نادر از برده‌داران است، از اعتبار ویژه برخوردار است.

مونتگومری، همراه اسکار را به سختی می توان از سفیدپوستان تشخیص داد. با این حال، در صحبت از معشوقه‌اش، او خود را با عباراتی به اندازه اسکار تعریف نکرد. با توجه به دادن “گذر”، او را حداقل می گویند تنگ نظر. اما به دلیل این که موفق شده بود گردن خود را از یوغ بیرون بیاورد، با همه رفتار کاملاً خوبی داشت، که ظاهراً تمایلی به گفتن چیزهای سخت در مورد او نداشت.

با قضاوت از داستان او، او برای مدت طولانی در آرزوی آزادی خود بود و با پشتکار به دنبال راه آهن زیرزمینی بود، اما وقتی به موضوع فرار نگاه می کرد، چیزهای زیادی برای مبارزه داشت. با رسیدن به فیلادلفیا، و دریافت خود را در حال تنفس هوای آزاد، دریافت کمک و تشویق به شیوه ای که قبلا هرگز نمی دانست، او یکی از شادترین موجودات بود.

اسکار همسر و یک فرزند، یک برادر و دو خواهرش را ترک کرد. مونتگومری یک خواهر از خود به جای گذاشت، اما هیچ خویشاوند نزدیک دیگری نداشت. اسکار و رفیقش به جای رفتن به کانادا، چادرهای خود را در جایی که نام خود را تغییر دادند، و به جای اینکه خود را به معشوقه مهربان خود برگردانند، آنقدر شرور بودند.

سالن زیبایی های فرشته : که نقشه کشیدن برخی از دوستان خود را چگونه ممکن است پیاده کنند. در جاده راه آهن زیرزمینی، همانطور که از نامه های ضمیمه اسکار، که تصور می شد تنبل است و غیره دیده می شود.