آرایشگاه زنانه تهرانپارس

آرایشگاه زنانه تهرانپارس وقتمان صرف گپ زدن با دهقانان، نوعی قبیله نیمه باسک، می‌سالن زیبایی در تهران شد. آنها لباس مشخصی نداشتند زن‌ها طبق رسم فرانسوی‌ها دستمال‌های راه‌راه با طرح‌های مختلف را دور سرشان می‌پیچیدند و کفش‌های چوبی یا سابوت می‌پوشیدند – چیزی که برای جلوگیری از گل و لای در جاده‌های خطرناک این کشور به خوبی ساخته شده انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود. در نهم دسامبر، ارتش به حرکت درآمد و لشکر دوم با مقاومت کمی از سوی دشمن، از رودخانه نزدیک کامبو عبور سالن آرایشگاه در تهران کرد.

سالن زیبایی : لشکر ما در مقابل باسوساری به سمت فرانسوی‌ها پیشروی کرد و برخی از پیکت‌های آنها را به داخل راند؛ در حالی که لشکر چپ به فرماندهی ژنرال هوپ در جاده‌ای که از سنت ژان دو لوز منتهی می‌شد، تقریباً تا اردوگاه مستحکم مقابل بایون پیشروی کرد. در تمام طول روز، درگیری‌های پراکنده زیادی رخ داد و ارتش ما نوعی نیم‌دایره تشکیل داد، رودخانه نیو از مرکز سمت راست عبور می‌کرد و فاصله از راست به چپ را حداقل بیست مایل، از طریق جاده‌هایی که به سختی قابل عبور بودند، کاهش می‌داد.

آرایشگاه زنانه تهرانپارس

لشکر چپ به خط پیکت‌های سابق خود عقب‌نشینی کرد و بدنه اصلی به سنت ژان دو لوز و اطراف آن رفت و آمد می‌کرد. اما لشکر ما بیش از نیم مایل در مقابل روستای آرکانگوئس موضع خود را حفظ کرد. به نظر می‌رسید دشمن مصمم بهترین سالن زیبایی در تهران است که خانه‌ی مستحکم نزدیک پل کوچک یا پونت دوردن را ترک نکند، و وقتی ما از شمال آن عبور کردیم، از محوطه‌ی آن که توسط یک تیپ فرانسوی اشغال شده بود و در یک اجتماع پر سر و صدا گرد هم آمده بودند، چشم پوشیدیم. جیره غذایی آنها تمام شد.

از ترس اینکه دیدن نان و بشکه‌های شراب ما را به اقدامات ناامیدکننده‌ای وادارد، یک یا دویست نفر از تفنگداران دشمن خود را به جلو کشیدند و بدون شلیک زیاد، برای پاکسازی زمین پیشروی کردند. پس از تاریکی هوا، نگهبانان ما عقب‌نشینی کردند تا در زمین اصلی پیکت‌هایمان مستقر شوند. گروهی که من فرماندهی می‌کردم، دماغه یا زبانه کوچکی از خشکی را در اختیار داشت که به طور قابل توجهی از تمام خطوط پیکت‌های دیگر جلوتر بود؛ و بدون شک، یک پست بسیار ناامن بود.

زیرا هیچ یک از جناح‌ها امن نبودند: و نگهبانان روی یک نیم دایره مستقر شده بودند تا از بدنه اصلی پیکت محافظت کنند. با وجود اینکه زمین بسیار نامساعد بود، لازم بود آن را حفظ کنیم، زیرا بر مسیر جاده از بایون توسط باسوساری مسلط بود. در طول شب صداهای گیج‌کننده‌ای مانند غرش توپخانه می‌شنیدیم که با صدای بلند هاله و پارس سگ‌ها در هم آمیخته بود. اما دو ساعت قبل از طلوع آفتاب، همه صداها خاموش شدند و همه چیز ساکت و آرام شد.

با این حال، سوءظن افسر میدانی پیکت‌ها برانگیخته شد و او به من دستور داد تا راه خود را به سمت خانه اوینارت که معمولاً توسط فرانسوی‌ها اداره می‌شد، پیدا کنم تا مطمئن شوم که آیا آنها زمینی را که از آن رانده شده بودند، تصرف کرده‌اند یا خیر.۵۹ روز قبل. چهار سرباز مرا همراهی می‌کردند، اما از بخت خوب، نتوانستم از میان درختانی که برای مسدود کردن جاده‌ی عریض و پوشاندن خانه‌ی تابستانی‌مان بریده شده بودند، عبور کنم.

سپس وارد مزرعه‌ای شدیم و با احتیاط هرچه تمام‌تر، از نزدیکی سمت راست جاده به صورت مخفیانه حرکت کردیم و منتظر حرکت معروف نگهبانان فرانسوی ماندیم . ناگهان احساس کردم گروهبان دامن ژاکتم را می‌کشد (چون شنل خود را به عنوان یک وظیفه از تن درآورده بودم) و او به من زمزمه کرد که به سمت چپ نگاه کنم، جایی که حدود دوازده فرانسوی را دیدم که در فاصله شش یاردی ما، فکر می‌کنم بدون کفش، در امتداد جاده به سمت چادر ما سر می‌خوردند.

زیرا کوچکترین صدایی ایجاد نمی‌کردند. یک پرچین کوچک ما را محافظت می‌سالن آرایشگاه در تهران کرد. گروهبان در شرف شلیک بود، اما من فتیله‌اش را با دستم پایین گذاشتم و همه ما در گل چمباتمه زدیم و با نگرانی منتظر نتیجه بودیم. زمان بر بال‌های سربی آویزان بود و آنها تقریباً در شاخه‌های درختان قطع شده گیر کرده بودند تا اینکه نگهبان ما آنها را کشف کرد و به چالش کشید. اما چون کاملاً از علت صدای خفیف مطمئن نبود، شلیک نکرد و کمی بعد، این موجودات شبح‌مانند با پوشش خاکستری، با قدم‌های بی‌صدا از کنار ما دویدند.

سپس با عجله برگشتیم، چون طبق محاسبه‌مان، در فاصله ده یا دوازده یاردی نگهبانشان بودیم که …۶۰ معمولاً پشت پرچینی کاشته می‌شد که در کنار خانه‌ی کوچکشان قرار داشت و دویست یارد از خانه‌ی ما فاصله داشت.

آرایشگاه زنانه تهرانپارس هنگام سپیده دم، دهم دسامبر، پیشروی دشمن را در صد یاردی پیکت خود مشاهده کردیم که طبق معمول پرسه می‌زد، بدون هیچ گونه تظاهر ظاهری از هر گونه اتفاق خارق‌العاده یا نشانه ای که نشان دهد آنها در شرف انجام حرکات تهاجمی هستند.

تهرانپارس

سر جیمز کمپت به پیکت من آمد و پس از نشستن کنار آتش، گروه حاضر شامل سرهنگ دوم بکویث (افسر ستاد) از سپاه تفنگداران، سرهنگ دوم ویلیام ناپیر، سرگرد سر جان تیلدن، ستوان مک‌لین بود.۱۴ ، و جناب سی. مونک، از هنگ ما، که همگی بی‌تفاوت وارد گفتگویی شدند، بدون اینکه در نظر داشته باشند که دشمن در حال برنامه‌ریزی حمله است. سرهنگ دوم نپیر اظهار داشت که به نظر او پرسه زنان فرانسوی بسیار مشغول به نظر می‌رسند، و این باعث شد که ما به پنجره‌ای که نمای کاملی از خانه‌ی دشمن داشت نزدیک شویم.

و پس از مدتی نگاه کردن به آنها، بدون اینکه علت خطر را ببینیم، برخی از گروه با صدای بلند خندیدند و اعلام کردند که این فقط خیال نپیر بوده بهترین سالن زیبایی در تهران است. در واقع کاملاً دگرگون شده بود. پارچه‌های کتانی، دستمال سفره و بشقاب‌ها به وفور یافت می‌شدند، اما از چاقوهای قلاب‌دار رایج سر میز بسیار متعجب شدیم؛ در غیر این صورت، همه چیز (مانند بشقاب‌های بزرگ و ظروف چینی قدیمی) خوب و مرتب چیده شده بود. پله‌ها فرش شده و صیقل داده شده بودند و اتاق‌ها بدون توری بودند و چوب‌ها روی اجاق گاز سوزانده می‌شدند. زنان خانه‌دار کفش‌های چوبی خود را پایین پله‌ها می‌گذاشتند.

آرایشگاه زنانه تهرانپارس با پاهای جوراب‌پوش در اتاق‌ها قدم می‌زدند و اگرچه لباس‌های خشن و ظاهر خشنی داشتند، اما تمام کارهای لازم را با احترام و خوش‌خلقی انجام می‌دادند و وقتی صبح به آنها مقداری پول پیشنهاد سالن زیبایی در تهران شد، آن را رد کردند، انگار که می‌گفتند: « خدایا! چطور می‌توانیم پول غریبه‌ها و افسران جوان را بگیریم ؟» ۱۱۸ روز ششم وارد شهری در فاصله کوتاهی از تولوز شدیم. دشمن در کرانه مقابل یک رودخانه کوچک و خروشان، حدود چهارصد یارد از شهر، صف کشیده انواع سالن زیبایی رنگ مو و مراقبت از مو بود؛ یک توپ هویتزر روی پل نصب شده بود و گروهی از افسران فرانسوی برای گفتگو گرد هم آمده بودند.