آرایشگاه زنانه محدوده زعفرانیه

آرایشگاه زنانه محدوده زعفرانیه : “خیلی خوب.” “من شما را در کنار دکه روزنامه فروشی در طبقه پایین ملاقات خواهم کرد.” درست زمانی که جورج ویلسون با دو صندلی از در دفترش بیرون آمد، سر تکان داد و از او دور شد.

سالن زیبایی روح یک بانو مزرعه ای خارق العاده که در آن خاکستر مانند گندم به پشته ها و تپه ها و باغ های عجیب و غریب می روید. جایی که خاکستر به شکل خانه‌ها و دودکش‌ها و دود بلند می‌شود و در نهایت با تلاشی متعالی، مردان خاکستری خاکستری، که تاریک حرکت می‌کنند و از قبل در هوای پودری فرو می‌ریزند. گهگاه صفی از ماشین‌های خاکستری در امتداد یک مسیر نامرئی می‌خزد.

آرایشگاه زنانه محدوده زعفرانیه

آرایشگاه زنانه محدوده زعفرانیه : صدایی وحشتناک بیرون می‌آورد، و آرام می‌گیرد، و بلافاصله مردان خاکستری خاکستری با بیل سربی ازدحام می‌کنند و ابری غیر قابل نفوذ را به راه می‌اندازند، که عملیات مبهم آنها را از دید شما پنهان می‌کند. . اما در بالای زمین خاکستری و اسپاسم های غبار تیره که بی انتها بر روی آن می چرخد، پس از لحظه ای، چشمان دکتر تی جی اکلبرگ را درک می کنید.

چشمان دکتر تی جی اکلبرگ آبی و غول پیکر است – شبکیه چشم آنها یک یارد ارتفاع دارد. آنها بدون چهره به نظر می رسند، اما در عوض، از یک جفت عینک زرد رنگ عظیم که از روی بینی ای که وجود ندارد می گذرد. ظاهراً تکان‌های وحشیانه یک چشم‌پزشک آنها را به آنجا فرستاد تا تمریناتش را در محله کوئینز چاق کنند، و سپس خود را به کوری ابدی فرو برد.

یا آنها را فراموش کرد و دور شد. اما چشمانش که به خاطر روزهای بی رنگ، در زیر آفتاب و باران اندکی تیره شده بودند، بر روی زمین زباله‌دانی پرشکوه می‌چرخند. دره خاکستر از یک طرف توسط یک رودخانه کوچک کثیف محصور شده است، و وقتی پل متحرک برای عبور بارج بالا می رود، مسافران قطارهای منتظر می توانند تا نیم ساعت به این منظره غم انگیز خیره شوند.

همیشه حداقل یک دقیقه در آنجا توقف وجود دارد و به همین دلیل بود که برای اولین بار با معشوقه تام بوکانن ملاقات کردم. اینکه او یکی داشت، هر جا که او را می شناختند، اصرار می کردند. آشنایان او از این که او با او در کافه‌های محبوب حاضر می‌شد و او را پشت میز رها می‌کرد و با هر کسی که می‌شناخت چت می‌کرد، ناراحت بودند. اگرچه کنجکاو بودم که او را ببینم.

اما هیچ تمایلی برای ملاقات با او نداشتم. یک روز بعدازظهر با تام در قطار به نیویورک رفتم، و وقتی در کنار تپه های خاکستر ایستادیم، او از جا پرید و آرنجم را گرفت و مرا به معنای واقعی کلمه به زور از ماشین پیاده کرد. او اصرار کرد: “ما در حال پیاده شدن هستیم.” “من می خواهم شما با دختر من ملاقات کنید.” فکر می‌کنم او در وعده ناهار یک معامله خوب به دست آورده بود.

و عزم او برای اینکه شرکت من با خشونت همراه باشد. فرض مبهم این بود که بعدازظهر یکشنبه هیچ چیز بهتری برای انجام دادن نداشتم. من او را از روی حصار راه آهن سفیدکاری شده پایین دنبال کردم و صد یاردی در امتداد جاده زیر نگاه مداوم دکتر اکلبرگ راه افتادیم. تنها ساختمانی که در معرض دید بود، یک بلوک کوچک از آجر زرد بود که روی لبه زمین بایر نشسته بود.

یک جور خیابان اصلی فشرده که به آن خدمت می کرد، و کاملاً به هیچ چیز متصل نبود. یکی از سه مغازه ای که در آن قرار داشت برای اجاره بود و دیگری یک رستوران شبانه روزی بود که دنباله ای از خاکستر به آن نزدیک می شد. سومین گاراژ بود – تعمیرات. جورج بی ویلسون. خرید و فروش ماشین. – و من به دنبال تام داخل شدم. فضای داخلی ناموفق و برهنه بود.

آرایشگاه زنانه محدوده زعفرانیه : تنها خودرویی که قابل مشاهده بود، خرابه پوشیده از گرد و غبار یک فورد بود که در گوشه ای تاریک خمیده بود. به ذهنم خطور کرده بود که این سایه گاراژ باید کور باشد و آپارتمان‌های مجلل و رمانتیک بالای سرشان پنهان شده بودند، وقتی مالک خود در درب یک دفتر ظاهر شد و دست‌هایش را روی تکه‌ای زباله پاک کرد. او مردی بلوند، بی روح، کم خون، و به شدت خوش تیپ بود.

وقتی ما را دید، نور امیدی در چشمان آبی روشنش جاری شد. تام با شوق به شانه‌اش سیلی زد: «سلام، ویلسون، پیرمرد». “کاروبار چطوره؟” ویلسون با قانع کننده ای پاسخ داد: “من نمی توانم شکایت کنم.” کی میخوای اون ماشین رو به من بفروشی؟ “هفته بعد؛ من مردم را مجبور به کار روی آن کردم.» “خیلی کند کار می کند.

اینطور نیست؟” تام با خونسردی گفت: «نه، نمی‌کند». “و اگر شما چنین احساسی در مورد آن دارید، شاید بهتر باشد آن را در جای دیگری بفروشم.” ویلسون سریع توضیح داد: «منظورم این نیست. “منظورم فقط…” صدایش خاموش شد و تام با بی حوصلگی نگاهی به اطراف گاراژ انداخت. سپس صدای قدم‌هایی را روی پله‌ها شنیدم.

و در یک لحظه چهره کلفت زنی نور در دفتر را مسدود کرد. او در اواسط دهه سی بود، و به طور ضعیفی تنومند بود، اما گوشت خود را همانطور که برخی از زنان می توانند با حسی حمل می کرد. چهره‌اش، بالای یک لباس خال‌دار از کرپ‌دچین آبی تیره، هیچ جنبه یا درخششی از زیبایی نداشت، اما نشاطی بلافاصله در او احساس می‌شد

آرایشگاه زنانه محدوده زعفرانیه : که گویی اعصاب بدنش مدام در حال سوختن هستند. او به آرامی لبخند زد و در حالی که شوهرش انگار یک روح بود از میان شوهرش رد شد، با تام دست داد و در چشمان او نگاه کرد. سپس لب هایش را خیس کرد و بدون اینکه برگردد با صدای ملایم و درشتی با شوهرش گفت: “چرا نمی‌گیری چند صندلی بگیر تا یکی بنشیند.” ویلسون با عجله موافقت کرد.

به سمت دفتر کوچک رفت و بلافاصله با رنگ سیمانی دیوارها مخلوط شد. غبار خاکستری سفید کت و شلوار تیره و موهای رنگ پریده اش را پوشانده بود، زیرا همه چیز اطراف را پوشانده بود – به جز همسرش که به تام نزدیک شد. تام با جدیت گفت: «می‌خواهم تو را ببینم». سوار قطار بعدی شوید.